Inhoud Storybook
+ Hoofdstuk 9
- Hoofdstuk 8
8.1Slecht nieuws
8.2Grotgevecht
8.3Slijm en spoken
8.4Losse eindjes
+ Hoofdstuk 7
+ Hoofdstuk 6
+ Hoofdstuk 5
+ Hoofdstuk 4
+ Hoofdstuk 3
+ Hoofdstuk 2
+ Hoofdstuk 1
+ Hoofdstuk 0
 
Login
Loginnaam
Wachtwoord
 
 
Registratie
Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan.
Registratie
HOMEPAGE | KINGMAKER | HUNTING THE BEAST
Dieper in de grotten is het nog altijd onveiligDieper in de grotten is het nog altijd onveiligGespeeld bij/in Leeuwarden op 9 apr 2025
(reacties)

Terwijl het stof nog langzaam neerdwarrelde, begon de groep de grot te onderzoeken. Ollie, altijd nieuwsgierig, activeerde een lichtspreuk op een steentje en trok voorzichtig de duistere zijgangen in. Andre en Styx gingen met hem mee, alert op nieuwe gevaren.

 

In de schemering vond Ollie al snel een klein magisch flesje dat verborgen lag tussen de rotsen. Hij draaide het tussen zijn vingers en bracht het voorzichtig naar Mea, die het nakeek en herkende als een potion of Silversheen. Daarna namen ze de plek van de Shambler onder de loep. Twee gangen leidden hieruit weg - een brede, slingerende tunnel die langzaam omhoog naar buiten leek te leiden en een smalle, afdalende gang die het donker in kronkelde. Bij de ingang van de smalle gang vond Ollie, scherp als altijd, tussen wat verbleekte botten een bijzondere vondst: een toverstaf met een gevoel van zachte statische elektriciteit - een wand of lightning bolt, met nog 33 charges!

 

De smalle gang leidde dieper naar beneden, de lucht werd vochtig en muf. Ollie begon te lopen. Langs de wanden sijpelde langzaam water naar beneden, glinsterend in het zwakke licht van zijn steentje. Het stroomde over de vloer de donker in, verderop. 

 

Ondertussen bleven de anderen nog bij de enorme dode owlbear. Ze wierpen een lightgevend steentje de grote grot in om beter zicht te krijgen op wat daar verder nog verborgen lag. Verderop zag Ollie het einde van de gang oplichten - de tunnel werd weer breder werd en uitkwam in een grotere, duistere ruimte. Het water verzamelde zich in een stille plas aan het einde van de gang. Op dat moment voelde Ollie ineens hoe de grond onder zijn voeten begon te verkruimelen. Zijn reflexen waren snel, maar niet snel genoeg. Met een hap lucht viel hij…

 

Ver.

 

Ver naar beneden, zeker vijftig voet. Hij sloeg hard op scherpe rotsen, zijn lichaam schokkend van de impact. Zijn benen lagen op een harde, uitstekende rotsrand maar zijn linkerarm plonsde in een klodder groene smurrie. En daarna – een vreselijk geluid. Niet van botten die braken, maar van vlees dat sist. Een slijmerig, kokend gepruttel, alsof rauw vlees in zuur werd ondergedompeld. En toen: een gegil. Niet Ollie’s gebruikelijke theatrale gekrijs, maar een rauwe, oprechte schreeuw vol paniek en pijn.

 

De smurrie klom als levende pek langzaam omhoog langs zijn arm en waar het hem raakte, begon zijn huid onmiddellijk te roken. De geur van verbrand haar, en gebraden vlees, vulde zijn neusgaten. Zijn mouw loste op in zwarte, rafelige stroken, en daaronder... smolt zijn vlees.

 

“GADVER!” krijste Ollie, zijn ogen wijd van horror terwijl hij zag hoe zijn eigen arm veranderde in een roodgeaderde moddermassa.

 

Versuft en met stekende pijn probeerde Ollie helder te denken. Zijn gedachten vlogen naar Styx, die nog steeds een spider climb-spreuk actief had. Met een schorre stem, half uit pijn en half uit hoop, riep hij in het Sylvan door de grot:

 

"STYX! HELP! BENEDEN!"

 

Zijn stem weerkaatste tegen de vochtige muren, terwijl het brandende gevoel zich steeds verder over zijn arm verspreidde.

 

Ruach spitste zijn oren toen hij Ollie in de verte hoorde roepen. Zonder aarzeling gaf hij Styx de opdracht om de halfling te hulp te schieten. Styx, nog steeds onder invloed van de Spider Climb, klom snel de gang in en vond Ollie, gewond en zwak, onderaan de diepe val. Met veel moeite wist Ollie op de brede rug van Styx te klimmen. Achter Styx kwam ook Bruce de gang in, achter Andre en Ollie aan.

 

Voorzichtig maar snel bracht Styx Ollie terug omhoog. Onderweg probeerde Ollie de smurrie van zijn arm af te vegen maar zijn huid begon los te laten en hij kon niet doorzetten. Toen Andre de arm van Ollie zag wist hij dat hij moest ingrijpen. Met vaste hand en weinig aarzeling trok hij zijn dolk en begon te snijden – niet alleen het slijm, maar het vlees, dat al zacht en papperig was geworden. Bloed gutste langs Ollie zijn pols terwijl Andre een klomp slijm, huid en vlees van zijn arm af rukte, kokhalzend. Ollie keek toe en GILDE!

 

Het spul was eraf maar Ollie was kapot, niet alleen van de pijn, en zakte achter Styx op de grond neer. Roderick viel op zijn knieën, zijn handen al gloeiend van genezende magie – maar zelfs dat leek de schade slechts te kunnen verzachten. Ollie veegde het zweet van zijn gezicht en stond trillend op. Met het kleine groepje keerden ze terug naar de rest, waar alles snel besproken werd.

 

“Zijn lichaam... de essentie is aangevreten,” fluisterde Roderick met een verstikte stem. “Dit had hem kunnen doden.”

 

*********************

 

Ollie lag nog te hijgen, zijn borst ging schokkend op en neer, zijn gezicht wit als krijt, met zweet dat in parels van zijn slapen droop. De geur van verbrand vlees en slijm hing nog in de lucht.

 

Ruach knielde naast hem neer, zijn blik strak en gefocust. Hij fluisterde een gebed – geen luide, opgeblazen bezwering, maar een fluistering vol woede en mededogen. Een zachte, gouden gloed gleed van zijn handen over Ollie’s gehavende lichaam. De lichtstralen leken zich te nestelen in de halfvergane huid, en waar ze neerdaalden, begon het vlees zich te sluiten. De kleur keerde voorzichtig terug naar Ollie’s gezicht, en zijn ademhaling stabiliseerde.

 

Binnen enkele seconden zag je de sporen van het gif en de verrotting zich terugtrekken – niet volledig, maar genoeg om hem weer bij bewustzijn te brengen. Ollie zijn ogen schoten open, troebel maar levend, en hij liet een schorre, half-hysterische lach horen. Een grijns speelde om zijn bebloede lippen. “Nou... dat was een val. Geef me tien minuutjes. En een drankje. Of tien.”

 

Ruach kneep kort in zijn schouder. “Niet doodgaan zonder toestemming.”

 

*************************************

Met dit naar gevaar (deels) achter de rug begonnen ze gezamenlijk de grote grot verder te onderzoeken. Het rotsplafond is hier dertig voet hoog in het midden – ruim genoeg dat het Beest rechtop kon staan. Tegen de oostwand is een bult rotsen, vacht en veren tegen de wand gestald – het nest van het Beest.

 

Ollie en Bruce gingen meteen te werk. Ollie wees plekken aan die zijn detect magic aangaf terwijl Bruce op alles dat glinstert afging. Ze kwamen bij elkaar achter de nest waar ze een skelet vonden. Aan de kleding is het een barbaar of jager geweest – van de stammen in het verre Westen.

 

Op en om het skelet heen vonden ze een indrukwekkende verzameling magische spullen:

  • een beschadigd chainshirt +2,
  • een longsword +1,
  • een gouden ring waarin groene haren waren gevlochten (volgens Mea een ring of bestial friendship),
  • twee throwing axes,
  • twee potions (speak with animals),
  • een potje met witte smurrie (restorative ointment),
  • een andere fles (antitoxin),
  • twee smoke sticks,
  • een tanglefoot bag,
  • twee thunderstones,
  • en wat losse munten.

Ook vonden ze een leren koker met een kaart erin – een kaart van de Greenbelt met de grot van de owlbear, Greenhaven en Zevensprong aangekruist.

De groep besloot verder te trekken en namen een brede tunnel naar boven – het leek bijna op een stenen trap die uit de grote grot leidde. Boven was nog een grot waar een vieze geur hing en het gezoem van duizenden vliegen vulde de lucht. Middenin de grot troffen ze een luguber tafereel: een dode, enorme owlbear omringd door stapels lijken.

 


Ruach inspecteerde de ruimte zorgvuldig en keek specifiek uit naar zwermen met de hol van de Grobok in zijn achterhoofd. Gelukkig waren deze ‘gewone’ vliegen.

De grot was zo’n 50 bij 30 voet. Aan de zuidkant was er een hoge richel met webgordijnen die langzaam bewogen. Blijkbaar een schacht naar boven toe.

Links van de trap was een kleine tunnel die terugloopt naar de ingang. Bruce en Andre renden terug en kwamen uit bij de gang waaruit de spinnen binnenkwamen. Geen nieuwe monsters, geen extra gangen.

Terwijl ze weg waren onderzocht Ruach de lijken. De gigantische owlbear leek te zijn geslacht en lag bovenop de lijken van twee kleinere owlbears. Overal lagen er dode mensen – zes jagers/ barbaren, allemaal met flinke klauwverwondingen.

Terwijl Ruach hardop zijn gedachten ordende, werd zijn blik troebel en speelde de scene voor zich af. In deze visioenachtige beelden zag hij hoe een groep humanoïden de jonge owlbears aanviel en neerstak. Daarop stormde een grotere owlbear te hulp en stortte zich woedend op de aanvallers.

 

Plots zagen de anderen het ook – eerst in hun gedachten en toen materialiseerde de scène om ze heen. De geesten van de strijd verschenen om Ruach, Ollie en Styx heen en vielen hen aan!

 

Andre en Bruce hoorden krijsende geluiden en het gekletter van wapens vanuit de kamer en rende die kant op. Andre kwam als eerste aan en nam een defensieve houding aan.

 

De geesten vlogen om Ruach, Styx en Ollie heen en haalden uit met bijlen. Er gebeurde verder niets – misschien was het puur een soort toneelstuk…? Ruach stapte achteruit, zijn handen open in een gebaar van vrede, en probeerde duidelijk te maken dat hij geen vijand was.


Tevergeefs. Een jager wierp een speer in zijn richting!


Hij schoot een pijl op een van de menselijke geesten, maar de pijl ging er zonder enige weerstand doorheen. De owlbear keek boos zijn kant op.

 

Bruce stormde ook de kamer binnen… en stopte. Een beklemmend gevoel van angst overviel hem en hij bleef bij de ingang staan. Mea verscheen naast hem en sprak snel een Protection from Evil over hem uit. De angst vloeide meteen weg.

 

Ruach wees Styx naar achter, en de krokodil trok zich samen met Ollie terug.
Roderick kwam naar voren, stond beschermend voor Styx, en liet een krachtige channel energy los die de geesten terugdreef. Andre ging schouder aan schouder met Bruce, klaar om terug te slaan bij een nieuwe aanval en de geesten sloegen écht toe.


Bruce en Andre werden geraakt door een vreselijk gevoel van pijn en verlies en begonnen allebei te bloeden (negative energy). Ruach trok zich terug om hun wonden te verzorgen.


Mea probeerde een nieuwe spreuk uit en een bol van kristal groeide webachtig uit de grond en omringde haar.

 

Styx volgde Ruach naar de rand van de grot. Ollie schoot magic missiles af op de geesten, vooral gericht op de humanoïde aanvallers en Roderick channelde opnieuw om de geesten verder te verzwakken.

 

Andre greep een flesje holy water en gooide het in de groep spoken. Elke treffer maakte de geesten vager en minder tastbaar maar het spokentafereel kon ook pijn doen. Ollie en Styx kregen rake klappen van de owlbear.

Mea schoot uit haar hutje met een disrupt undead en verpulverde een van de barbaren-geesten tot mist. Ollie stak met een adamantine speer maar hoewel hij raakte had het geen effect. De geestjager keek wel verstoord naar de speer die door zijn hoofd stak.

 

Roderick channelde voor een derde keer en Andre gooide weer met holy water. Mea schoot met disrupt en langzaam maar zeker werden de geesten uitgedund.

Ze schrompelden samen tot een draaiende wolk die jammerend in het niets verdween en de rust keerde terug.

 

**************************************************

 

Nieuwsgierig onderzochten ze de "schoorsteen" in de spookkamer. Mea brandde alle webben weg met een flaming sphere. Daarna klom Styx, met zijn Spider Climb, naar boven waar hij een nieuwe dreiging aantrof.

 

Ruach keek door Styx zijn ogen en zag paarse wezens met spinnenkoppen die lasso’s naar hem wierpen. Een lasso schoot strak om Styx’ zijn bek, maar hij vocht zich los en stormde op de vijand af die hem nog vasthield.

 

Ondertussen maakte Mea Ollie tiny, zodat hij makkelijker kon manoeuvreren in de schoorsteen. De paarse wezens probeerden Styx te bijten maar kwamen niet door zijn dik huid. Plotseling zag Ruach drie magic missiles Styx treffen en riep,

“Ze hebben een toof!”

 

Bruce sprong langs de mini-Ollie, wurmde zich naar boven en kwam uit in een nieuwe grot. Deze hing vol met webslierten en aan de overkant straalde zonlicht door klimop.

 

Bruce viel de dichtstbijzijnde spinnenkop aan en raakte het in de schouder. Styx volgde met een tailslap en raakte dezelfde vijand.

 

Ollie klom snel bij Bruce en Styx en vuurde een lightning bolt uit de wand die alle drie de spinnenkoppen tegelijk trof. De magische energie blies ook meteen een gat in de klimop bij de ingang.

KarakterSpelerXPInfo
Andre Mizoman Johan 500
Bruce McLean Vulridir Sr 500
Mea Ho'okala Upua Tuning 500
Ollie Wolf - Ours is Right. Jacco 500
Roderick Hosking Sietze 500
Ruach Ahasveros Pake 500
Plaats de muis boven het om detail informatie te zien.

Gepost door Jeff op 18 mei 2025 om 13:01 uur.
Reacties van bezoekers (24 reacties)
JeffJeff

Deel 1 van deze - met Ollie's arm.

Trigger warning - eeeeew devil


Gepost op 28 april 2025 om 1:18.
Vulridir SrVulridir Sr

Zeg Jeff, heb je last van slapeloosheid? 


Gepost op 28 april 2025 om 1:42.
Vulridir SrVulridir Sr

En weer een mooie episode. Het is nog wat echter dan de avond zelf.  Volgens mij had iemand al iets geopperd over een boek? 


Gepost op 28 april 2025 om 1:52.
PakePake

Gore


Gepost op 28 april 2025 om 7:25.
Ollie Wolf - Ours is Right.Ollie Wolf - Ours is Right. (Jacco)

Ik droom er nog steeds van. Aldus Ollie.

 


Gepost op 28 april 2025 om 11:04.
JohanJohan

Klinkt wel als heftig spul die groene smurrie. 
Essentie etend spul. Eenmaal volledig opgegeten dan werkt ook een Raise of resurrectie niet meer denk ik zo.
Alleen nog een Wish?


Gepost op 28 april 2025 om 15:41.
Bruce McLeanBruce McLean (Vulridir Sr)

Zou dat groene spul ook werken in potten? Beetje link misschien, maar best gemeen spul om tegen een heftige vijand in te zetten. 


Gepost op 29 april 2025 om 2:38.
TuningTuning

Aangezien de rots er tegen lijkt te kunnen.... zou je eventueel van de rots 'potten' kunnen maken? whistle


Gepost op 29 april 2025 om 10:22.
JeffJeff

Glas zou misschien kunnen, meestal wordt in ieder geval aangetast. Olie kan zijn dagger weggooien, Andre ook. Als het magisch is kunnen we kijken naar hardness en schade. Ik stel me voor dat die hier liggen, of in het water zijn afgewassen. Niet terug in de schede, in ieder geval. 

 

Eventueel is er alchemisch "clearstone"

 


Gepost op 29 april 2025 om 13:24.
TuningTuning

Gefeliciteerd Johan coolthumbsup


Gepost op 1 mei 2025 om 10:34.
Wie zegt wat?
Alleen als je ingelogd bent kan je reacties achterlaten.
© 2003 pepijn
 
Fout spreekwoord
Een distilleerproces is een leerproces
 
Agenda
Leeuwarden waarschijnlijk
 November 2025
MaDiWoDoVrZaZo
     12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
Campagne Top 10
Shackled City Adventure Path
204x gespeeld
Way of the Wicked
136x gespeeld
Savage Tide Adventure Path
109x gespeeld
Kingmaker
84x gespeeld
Opa's campaign
63x gespeeld
Campagne Land van Amn
57x gespeeld
Storybook Hendrik
55x gespeeld
Campagne Channath
53x gespeeld
The drow
43x gespeeld
Calimshan
40x gespeeld
 
Populaire lokaties
Leeuwarden
72x gespeeld
Cel
2x gespeeld
St. Anna
2x gespeeld
Jeff
2x gespeeld
Online
2x gespeeld
nvt
1x gespeeld
Arriva 058
1x gespeeld
Econstruct
1x gespeeld
Grou
1x gespeeld
 
Overzicht gebruikers
Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien.