De volgende drie weken zijn vol en druk – Lady Jamandi zorgt voor een zaal in de Aldori Academy waar de groep kan vergaderen, praten met kooplui, afspraken maken met enthousiaste kolonisten enzovoort. De peetouders van Ollie, de familie Varn, zijn erg trots. Ze noemden hem al de Kleine Baron en nu is het bijna uitgekomen!

Wat Ollie betreft hoeft hij geen baasje te zijn, maar hij vindt het zeker interessant om zich te gaan verdiepen in de landen in de buurt, alert op kansen en dreigingen. Mea probeert hem de elven tradities van SWOT-analyses en SMART-afspraken maken aan te leren, maar dit soort filosofische foefjes blijven niet lang hangen.

“Ik doe het liever op gevoel, en anders ‘kop of munt’!”

Iedereen vindt Ruach de aangewezen persoon om de leiding te nemen, tenminste, in het openbaar. Zoals Bruce hem beschrijft is hij “de meest volwassen”. Hij heeft zelfs een vrouw en kind en is “vet oud”! Ruach zelf ziet meer in een soort “Republiek” met een Raad van Gelijken en de rest snappen dat ook wel – een meritocratie is een verlengde van de party, waar iedereen zijn of haar best doet en iedereen op elkaar kan vertrouwen.

Ruach, en Ollie, zijn opgegroeid in een adelfamilie en weten dat zoiets (nog niet) gaat lukken – zeker niet zolang Brevoy het land steunt en kolonisten stuurt. Van hoog tot laag verwacht men dat adel het land bestuurt in de naam van de Goden. Zo niet, wordt het land net zo een chaos als Galt* in het zuiden! Voor de buitenwereld, en eigenlijk voor iedereen buiten de zes nieuwe leiders van een groot stuk Greenbelt, accepteert Ruach de titel Baron.  En zo werd een nieuw land geboren – Amborr.

Ze besluiten na te denken over mogelijke rollen in het nieuwe land en in de tussentijd beginnen ze mensen de beste route naar het oude Fort van de Stag-Lord uit te leggen. Uiteraard reist de groep mee met de eerste honderd nog wat kolonisten, stiekem hopend op een beetje actie onderweg naar hun nieuwe thuis.

De karavaan stopt bij Oleg en Svetlana bereidt een feestmaaltijd voor de nieuwe prominenten. Het is druk, met onder andere Jhod Kavken en zijn nieuwe priester/ paladin Akiros. Kesten Garess en zijn mannen zijn er ook, wel in harnas maar zonder emblemen. Ze hadden bericht van Restov gekregen dat ze mochten kiezen om de nieuwe Baron te dienen, of terug te komen naar Restov een nieuwe post af te wachten. Alle vijf hebben blijkbaar besloten om eerst de kat uit de boom te kijken.

****

Naast de feestmaaltijd heeft Oleg voor een ton verse cider gezorgd en onder het genot van lekkere eten en drinken stelt ook Oleg de eerste vraag.

“En wie wordt onze nieuwe Koning?” vraagt de norse handelaar?

“Baron, eigenlijk,” zegt Ruach. “En Baroness…” en hij knikt naar Inotay.

“Wel wat anders dan huskies fokken!” roept z'n vrouw vrolijk, en ze kijkt naar Svetlana en bloost.

“Ik vind het verfrissend dat er ook een vrouw aan de macht komt” zegt Svetlana, en ze brengt een toast uit aan de nieuwe leiders. “En wat gaan de rest van jullie doen?” vraagt ze, “Een land heeft meer nodig dan een leider. Of twee.”

“Dat klopt,” zegt Ruach, “Ik heb hier goed over nagedacht en dit, zo onder vrienden, is een prima moment om de eerste posities te vullen.

***

Eerst heb ik iemand nodig om met de bescherming van het land te vertrouwen. Andre hier heeft een handige combinatie voorzichtigheid en agressie en wordt Generaal van onze militia.”

Andre knikt instemmend en veegt zijn hand af op zijn borst, waar er helaas nog geen medailles hangen.

***

“Ook hebben we iemand nodig die de bandieten in toom kan houden, die ervoor kan zorgen dat onze wetten tot de grenzen van ons land gerespecteerd en opgevolgd zullen zijn. Binnen de grotere nederzettingen kunnen we een soort Wacht opzetten – daar heb ik ook iemand voor bedacht – maar we hebben heel wat grond verkend en heel wat tuig moeten opruimen.

Volgens mij kan Roderick, als Marshall van Amborr, de rechtvaardigheid van Iomedae eervol uitdragen. Roderick, wil jij als Marshall een systeem van patrouilles, wachters, rangers en beschermers opzetten dat ons volk in vrede hun nieuwe levens kunnen opbouwen?”

***

“Bruce, jongen, je hebt jezelf dubbel en dwars bewezen dit laatste halfjaar. Je moet nog geduld leren, en wat meer van Andre’s voorzichtigheid zou ook niet misstaan… maar ik ben trots op je. Trots op hoever je gekomen bent sinds Mabeth. Nou, ik ben realistisch genoeg om te weten dat ons land onvermijdelijk een crimineel element zal aantrekken, zoals alle beschaafde landen uiteindelijk. Roderick’s mannen, en vrouwen, zullen zeker wat pakken en voorbeelden van maken maar die zullen de kleine spelers zijn. De echte dreiging zal in de schaduwen blijven, uit het oog opereren. Kun jij je vaardigheden inzetten om dat element te observeren?

“Echt wel!” lacht Bruce. “Een vinger aan de pols houden kan ik zeker!”

***

Ruach draait door naar Mea, “Mea, je bent de stille kracht van onze groep. Je ziet altijd waar de schoen wringt en je bedenkt telkens een doeltreffende aanpak of oplossing voor de problemen die we tegenkomen. Ons klein landje is omringd door gevaar en we hebben behoefte aan slimme oplossingen. Wil jij je hiervoor inzetten door kennis te vergaren en te delen? Wil je als Magister ervoor zorgen dat wij het leren, de magie en de wetenschap hoog in het vaandel houden?”

Mea opent haar notitieboek, bladert terug en pakt een briefje. Ze ontvouwt het en laat het zien – er staat slechts één woord op, “Magister” en daaronder een datum. Drie weken geleden.  

Ruach lacht, “Dat bedoel ik nou!”

***

“Ollie, jou ben ik niet vergeten.” Ollie kijkt op van zijn tweede bord stoofvlees en Ruach gaat door,

“Ik weet dat jij ook heel oplettend bent, maar je interesses zijn anders dan die van Bruce. Jouw relatie met onze buren, bij Maegar Varn en de centaurs bijvoorbeeld, kan op den duur van groot belang zijn. Ook relaties binnen Restov, via je pleeggezin, kunnen we goed gebruiken. Mijn eigen, verre, familie zitten verder in het noorden van Brevoy.

Jij kunt goed met iedereen opschieten…nou, ja, Bokken is een apart verhaal… dus denk ik aan het volgende. Wil jij je inzetten voor de goede relaties met de buren als Grand Diplomat? Op den duur zie ik je ambassadeurs aansturen en dat jij je kennis van andere landen vergroot om hen beter te begrijpen. Het zal een zware taak zijn, met veel staatsbanketten…”

“JA!” roept Ollie.

***

Ruach draait nu naar de anderen aan tafel.

“Oleg, jij zat in de nesten toen wij aankwamen en toch bied je ons welkom en ontving je ons als gasten. Wij hadden net zo goed ook bandieten kunnen zijn, maar je nam ons in je huis. Je nam ons in vertrouwen en het heeft voor ons allemaal goed uitgepakt. Tijdens onze verkenning, van de Greenbelt tot de Tuskwater, was dit de plek waar we weer even in een bed konden slapen, waar we geen wacht hoefden te houden…” hij knikt naar Sergeant Garess, “… en waar we ons goud goed konden besteden. Je weet wat nodig is te bemachtigen en je hebt een goed hoofd voor zaken. Ik heb je nodig als Treasurer van ons land. Wat zeg je?”

Het gezicht van de handelaar veranderde niet,

“Jawel. Ja. Dat doe ik wel. ‘k heb nooit niemand met m’n boekhouding vertrouwt, behalve mijzelf. Ik zorg er wel voor dat je geen koper mist… heer Amborr.”

****

“Keurig, keurig…” Ruach glimlacht. “Ik haal je niet weg van je lieve vrouw, natuurlijk.” Hij draait naar Svetlana en Oleg’s vrouw werd lichtbleek, ”Svetlana, we kunnen geen rechtsstaat opzetten zonder de stem van het volk. Ik zie jou als Councilor van het volk. Jij laat ze weten dat wij ook hun interesses zullen dienen.”

“Ik… ik… ben niet getraind. Ik ben niet iemand voor hoge functies…” Svetlana’s gezicht kleurt rood, en ze draait weg.

“Juist daarom vraag ik jou, het is geen taak voor iemand die het voor zichzelf doet, die hogerop wil komen. Ik zou het als een persoonlijke dienst zien. Onze mensen hebben jou nodig.”

Svetlana zegt niets. Oleg reikt zijn hand uit en knijpt in de hare. Kort daarna knikt ze, stilletjes.

***

Ruach knikt ook en draait verder, naar Jhod Khavken.

“Over “het volk” gesproken, zij zullen ook een moreel kompas nodig hebben… een spirituele leider wie ze kan steunen in de magere tijden en ze dankbaarheid kan leren in de vette. Wat zeg je… Hoge Priester?”

Je zou bijna zeggen dat Jhod’s gezicht nog bleker werd dan dat van Svetlana.

“U weet niet wat u vraagt. Ik ben het … niet waardig.”

“Geen van ons zijn zonder zonde.” zegt Ruach, “Als boetedoening is wat je zoekt, laat dit je boete zijn.”

Jhod kijkt naar de hertenhelm op een stoel achter Bruce en naar het heilige symbool van Old Dead Eye dat om het nek van Akiros hangt.

“Misschien was ik blind voor de tekens om mij heen,” zegt hij, “Ik doe het.”  

****

“Sergeant Garess, jouw troepen hebben de vrede hier gehouden de laatste tijd. Met Roderick’s wachters binnenkort regelmatig op patrouille kunnen wij jou beter in het zuiden gebruiken. We gaan het fort van de Stag Lord in ere herstellen en onze hoofdstad vestigen aan de noordelijke oever van de Tuskwater. Wil jij daar als Warden onze wetten handhaven en een rechtbank opzetten?”

“Jazeker Baron. Van wat ik van jullie heb gezien zullen die wetten eerlijk zijn, en daar kan ik prima achterstaan. Het zal … verfrissend zijn om deel uit te maken van iets dat ertoe doet. Ik begin door mijn mannen hier elk te promoveren tot sergeant en ze aan het werk te zetten. Als eerste klus zullen ze een Stadswacht opzetten. Zodra er straten zijn, kunnen zij die schoonhouden. Met uw toestemming…”

Ruach schudt zijn hand,

“Het zijn jouw mannen, Kesten. Als Warden heb je mijn toestemming niet nodig.”

***

Later op de avond komt Ruach naast Bruce zitten, op een bank bij het vuurkorf.

“Bruce, uiteindelijk zullen we meer nodig hebben dan wat kennis van boeven. Wat ik écht nodig heb, en wat ik niet voor iedereen wou zeggen, is dit. Roderick wordt het publieke gezicht van onze wetten. Iedereen kent Iomedae, streng maar rechtvaardig, strijden voor het goede. Helaas kan ik me ook voorstellen dat we ook iemand nodig zullen hebben die een ondergronds crimineel netwerk kan infiltreren en de … nodige sancties uitdelen … soms zonder een proces. Zeker als zulke netwerken in dienst zijn van onze vijanden, of dat nou buurlanden zijn of heel wat anders. Zou je dat ook kunnen? Als Spymaster? Denk erover na.”

**** 

Drie weken later, op Wealday, 1 Sarenith, begint de bouw van Greenhaven. De party bivakkeert er al een week en de eerste kolonisten zijn bezig geweest de grond bouwrijp te maken. De wagens vol balken en planken uit Restov zorgen voor een heel voorspoedig begin, en in de komende weken (en maanden) springen er overal dagelijks nieuwe huizen en schuren uit de grond. De heuvel om het kasteel van de Stag Lord blijft leeg, en het kasteel zelf vormt een mooi opslag voor hout en gereedschap totdat er een bouwkeet staat. Daarna houden de bouwvakkers ’s avonds barbecues en wilde feesten in het fort.

Halverwege de maand komt er een wagen vol bierfusten aan in Greenbelt, bestuurd door de dwerg Hatto Halfbeard. Binnen de kortste tijd heeft hij een keet, en niet lang daarna een hele Inn – de Hert in de Haven. Het bord laat een rivier zien dat zich om een heuvel wendt. Uit het water steekt een gewei.

In de daaropvolgende maanden groeide het jonge baronie gestaag. De Inn werd een echte trekpleister, vierkant met in het midden een grote ijzeren vuurkorf omringd door banken en lange tafels. In de buurt komt een ware woonwijk en in Erastus, de maand van Erastil, komen Jhod en Akiros op bezoek – vergezeld door drie acolieten. Ze bouwen een altaar aan Erastil en wanneer Jhod en Akiros vertrekken blijven er twee acolieten om de Shrine te dienen.

De party halen (met gemak) Jhod over om mee te helpen in het noorden, en het koninkrijk breidt zich langzaam uit. Met behulp van de druïde worden de landen ten noorden van Greenhaven klaargemaakt voor de landbouw.

De expansie volgt de Shrike naar het noordoosten toe, en nadert de Sootscale landen. Mikmek zoekt de party op en ze zijn allemaal blij elkaar weer te zien. De kobold heeft ook inmiddels een nieuwe helm, gemaakt van de schedel van de reuze duizendpoot. Na al het schudden van handen en uitsloven (zowel Mikmek als Ollie) nodigt hij ze uit voor een feestmaaltijd.

“Chief Sootscale trots op jullie – dankzij hem hebben jullie nu ook eigen land, zonder mites. Jullie zijn nu ook een beetje Chief, toch? Felicitaties! Chief Sootscale vraagt dat jullie de afspraak niet moet vergeten, en dat jullie zilver moeten komen graven in de oude tunnels van de vorige mensen. En niet vergeten, helft is voor kobolds! Maar eerst hebben we grote feest voor nieuw land van koboldmaatjes – jullie komen nu, toch?”

De groep waren zoiets al lang van plan en blij om Mikmek weer te zien. Ze springen op de paarden en volgen de Shrike tot de heuvel waar de oude Taldorian “Oaktop Silver Mine”. Van afstand is het al duidelijk dat er een feest gaande is – de groep wordt blijkbaar gehuldigd!  Op de heuvel staan een heleboel vuurtjes en zo te zien wordt er een tiental speenvarkens bereid. Ollie kan zijn geluk niet op!

Een paar vaag bekende kobolds begroeten de groep en gebaren dat ze naar binnen moeten, om Chief Sootscale te begroeten. Zij zullen de paarden aan de bomen verderop vastmaken, weg uit de geur van al het bradend vlees.

Eenmaal binnen worden de pc's geëscorteerd naar de gemeenschappelijke ruimte, waar de Kobold-leider op een troon zit. De kamer lijkt vooral druk vanwege de trollen die in de kamer zijn. Één, de grootste, heeft twee hoofden en praat tegen zichzelf. Hij zit op de grond en komt bijna tot het tien voet hoge plafond. Achter hem staan er nog twee ‘normale’ trollen en een vrouwelijke trol met lang zwart haar.

Ollie’s ogen verwijden als hij haar bekijkt en hij fluistert, “Tovenares!”

Tegenover deze, gewikkeld in berenvachten en met een zacht-gloeiend morgenster aan zijn riem, is de vijfde trol – duidelijk de leider.

De groepen kijken elkaar aan en de spanning is om te snijden, maar voordat het tot bloedvergieten komt klapt Chief Sootscale in zijn klauwtjes. Ergens begint er een kobold aan een blokfluit te spelen. Een tamboerijn en een drum volgen en Chief Sootscale begroet de pc’s hartelijk.

“Vrienden, vrienden, neem plaats, welkom, welkom!” Hij wijst naar een lange tafel en al snel brengen kobolds grote dienbladen vol gebraden zwijn naar binnen. Chief Sootscale legt uit:

"Lord Hargulka hier vertelde chief Sootscale over glorieuze kansen voor veiligheid en winst. Lord Hargulka heeft ook Koninkrijk. Lord Hargulka, waarom vertelt u het niet zelf aan King Baron en zijn vrienden?"

De trol in de vachten, blijkbaar Hargulka, schraapt zijn keel (een geluid dat hard genoeg is om stof van het plafond van de grot te laten schudden).

"Ik legde de kleine Roetveegpieten hier het gevaar uit van een mensenrijk. Ik ben me ervan bewust dat u het goed bedoelt met het annexeren van de Sootscales maar wat u hoopt te bereiken door ze te 'verlossen' is niets minder dan culturele genocide. Gegeven genoeg tijd in je... rijk, zouden de Kobolds hun culturele identiteit verliezen. Het zijn woeste draken, niet zomaar... Halfling variantjes. Wat ik de Sootscales aanbied is een kans voor Kobolds om Kobolds te zijn. Ze kunnen doorgaan met het leggen van vallen, en mijnbouw, en trucjes uithalen in plaats van hun culturele identiteit te verliezen. Ze kunnen aan mij verplicht zijn en toch hun ... draconische erfenis behouden."

******************************************************** 

*Galt: Knowledge History;
Niet heel lang na de dood van de God Aroden in 4606 (104 jaar geleden) kwam House Thrune aan de macht in Cheliax, een machtig land in het zuidwesten. House Thrune is een familie diabolisten en Cheliax is nu een duivels land – efficient, met strenge wetten maar ook een beetje eng. De Galtan regering is altijd gesteund geweest door Cheliax maar toen House Thrune aan de macht kwam waren de burgers van Galt niet blij met een koningshuis dat letterlijk devils moest aanbidden.

Galt is altijd een land van schrijvers, dichters en filosofen geweest en toen de filosoof Darl Jubbanich in “Over Regeringen” zich tegen het Goddelijke recht op koningsschap ageerde, schreef hij, “van ieder naar zijn vermogen, voor ieder naar zijn behoeften.” Dit gevoel, samen met de angst voor Chelish duivels, leidde tot een heftige burgeroorlog. Het koningshuis werd afgezet en vervangen door een Raad van bekwame burgers. Deze burgers lieten de final blades bouwen, grote magische guillotines.

Volgens hen waren deze instrumenten om “een snel en menselijk einde te verzorgen, dat geen uitweg biedt door resurrection - en bovendien te voorkomen dat zelfs de gemeenste Galtaanse ziel in de klauwen van een Chelish-duivel zou vallen.' Men dacht dat dit ook zou voorkomen dat de Hel meer kwade zielen zou verwerven.

Binnen tien jaar werd de Raad als contrarevolutionair gezien door een nieuwe Raad van burgers, en waren ze zelf onder de grote messen geëindigd. Sindsdien zijn er een stuk of tien revoluties geweest en dient Galt overal als schoon voorbeeld van waarom je je niet tegen de adel en het feudaal systeem moet keren.

Yellow glow = claimed & settled

Orange glow = Being cleared/ prepped for settling

 Klopt het tabelletje?

Ik denk dat het wel klopt

Happy birthday Pake! 

Dank je wel!

Van harte en nog vele puddingbroodjes toegewenst . 

Van harte gefeliciteerd Eric!

Dank jullie wel. Ik zal Oletia vragen of ze nog een paar kan maken.

 Beginnetje verhaal :)

Goed verhaal Jeff. Zo had ik het niet gekund.

Het tabelletje klopt trouwens.