De groep gaat terug naar een verdedigbare plek om kamp op te slaan. Roderick regelt dat alle wonden schoongemaakt worden en zorgt voor verband. Niet voor de eerste keer mist hij een goed uitgeruste healer’s kit. De rest van de nacht en ook de volgende dag rust de groep uit. Ollie houdt van een afstand het fort van de Staglord in de gaten. Hij ziet een paar uur na zonsopkomst een bootje aankomen met 2 mannen erin. Die komen even later met een net met vissen het pad oplopen en melden zich bij de poort. Vanuit Ollie’s verstopplek merkt hij alleen dat er even gepraat werd voordat de poort openging. Hij wordt afgelost zodat er de hele dag zicht is op het komen of gaan van figuren naar of uit het fort.

Mea vraagt of het hout van de palissade bewerkt hout is maar dat is het niet. Het zijn dikke takken en stammen. Her en der beklad met klei en uit het klei steken scherpe takken.

Ollie besluit het fort nader te verkennen. Hij gaat ruim om het fort heen om te zoeken naar zwakke plekken in de palissade of een plek waar ze met beperkte moeite en/of onopvallend het fort in kunnen gaan. De palissade is een lastige barrière (Climb DC15) maar aan de zuidkant ziet Ollie een zeer goed verborgen luik. Zo te zien is het verborgen door de tijd en het weer, en niet door de bandieten. De scharnieren zijn wel erg roestig dus die behandelt hij ook meteen even. Wanneer Ollie terug is bij de groep, en alles besproken is, besluiten hij en Bruce tot en verdere verkenning van het luik en waar het heen gaat. Ze wachten alleen wel tot het goed schemert. Het luik gaat met moeite open.

Eronder is een 10ft diepte zichtbaar met een beschimmeld ladder tegen de zuidelijke wand. Ollie gaat voorzichtig naar beneden en ontdekt een tunnel die richting het fort loopt. Hij pakt zijn lamp en Bruce houdt het gat van het luik bedekt met een doek zodat er geen licht uitstraalt. De tunnel heeft twee knikken in het midden en de moddervloer zuigt aan zijn schoenen. Houten balken en planken houden het plafond op zijn plaats verder Aan het einde van de tunnel ziet hij weer een schacht naar boven met in het plafond – een tweede luik. Er zijn geen sporen van recent gebruik. Hij schat in dat hij met dat luik wel in het fort uitkomt. Er zijn boven het luik geen geluiden te horen. Hij oliet de scharnieren alvast en sjokt terug.

Ollie en Bruce brengen verslag uit aan de groep. Besloten wordt om via het luik het fort aan te vallen.

*******************************************

Het luik aan de andere kant van de tunnel gaat met een piep omhoog. Verderop is dronken gezang te horen. Het luik blijkt bij de zuidwestelijke toren uit te komen, onder een trap naar de wachttoren. Het is hier nogal donker en Ruach focust aan een vleermuis. Heel even lijkt het erop dat hij het hoofd van een vleermuis heeft, voordat het beeld in hem zinkt. Hij kantelt zijn hoofd een paar keer, knippert en dan gaat verkennen.

De trap leidt naar een overloop langs de zuidelijke muur dat uitkomt op twee wachttorens langs de westelijke muur. Je kunt ook langs de oostkant lopen, net binnen het palissade tot onder de wachttoren in het noordoosthoek. Onder die toren blijken 2 paarden te schuilen voor de regen.

Ollie klimt bij de oostelijke muur omhoog, met veel moeite. Hij kan daardoor door het open deel van het dak naar binnen kijken. Hij ziet ook de 2 wachttorens aan de ZW en NW kant van het fort. Daar ziet hij (NW) een man met een grote haakneus. Dat lijkt erg op de man die Sergeant Kesten Garress zoekt. Na het aanhoren van meerdere verhalen over de roof van de soldij en de dood van zijn maten kent iedereen de de haakneus en de zwarte capuchon met een haviksveer van Falgrim Sneeg.

Op de andere toren staat een man die op de bediende van Lord Blackadder lijkt. Ollie gaat weer naar beneden en besloten wordt dat Ollie en Bruce al sluipend eerst de wacht op de ZW-toren doden en daarna die op de NW-toren. Tot slot kan dan de wacht op noordelijke toren worden gedood. En zo gebeurt het ook – razendsnel, muisstil en best gemeen.

Ruach gebruikt daarna zijn natuurkrachten om de paarden rustig te houden terwijl hij ze wegleidt. Op die manier kunnen de paarden de groep niet verraden.
Van binnenuit het gebouw (het oude klooster) klinken veel stemmen. Als Ruach om de hoek kijkt ziet hij de schaduwen van mensen die voor een licht lopen, achter een binnenmuur. Hij glipt nog dichterbij en ziet twee bandieten aan het armworstelen, vier aan het kaarten en nog een eentje in donkere leren kleding tegen de muur zitten, naast een ijzeren hek in de muur. De vloer van de ruimte waarin zij staan is van aarde en de muren van steen.

De hele bende zingt iets over roven en bier. Ollie klimt naar de loopbrug, klaar om te gooien met zijn darts. Ruach gebaart dat het tijd is om aan te vallen en probeert de tegenstanders vast te zetten met een entangle. Hij realiseert zich te laat dat er geen geschikte planten zijn in de ruimte, maar tot zijn verbazing schieten er allerlei kleine wortels uit de grond die zich om de enkels van de bandieten wikkelen! Tegelijk moet hij even denken aan het standbeeld van Erastil – Old Dead Eye wil blijkbaar ook deze bandieten stoppen!

Andre en Mea zouden allebei in de aanval gaan. De arcanist gebaart sierlijk dat Andre voor mag gaan, en hij stormt de hoek om. Overal zijn er bandieten die van hun stoelen proberen te komen, die schelden, die naar wapens grijpen. Hij begint op de eerste twee in te hakken en voordat hun armworstelpotje besloten is, liggen ze dood op de grond.

Mea komt daarna naar voren en schiet een magische pijl af op en man in zwart leer. Hij weet het redelijk goed af te weren en vloekt.

“Ze zijn al binnen, verdomme!”

Hij trekt aan een hendel en rent verder het fort in, terwijl achter hem een traliewerk openspringt. Wat misschien een bult stro in de schaduwen leek staat op – het is een owlbear! Het beest schuifelt naar voren de kamer in, staat op en smijt de eerste de beste bandiet tegen een muur aan de overkant! Zijn hooft knalt tegen de stenen met een naar, hol geluid en hij blijft liggen.

Door Bruce en de bandieten worden wat pijlen uitgewisseld, die allemaal missen. Een bandiet in chainmail aan de overkant roept,

“Fuck it, het is nu of nooit. Voor Erastil!” en steekt daarna zijn collega.

Uit de achterkamers komen meer bandieten met bogen en de uitwisseling van pijlen wordt voortgezet, maar zonder resultaat. De "Erastil bandiet" trekt zich terug richting de groep maar hij heeft het geluk om de dichtstbij de owlbear te staan. Het beest gromt en hij kijkt naar Andre,

“Laat me helpen! Dovan haalt de Stag Lord! Je zult alle hulp nodig hebben!”

Uit de schaduwen van de achterkamer komt een diepe, sinistere stem,

“Dat je ’n het weet,” klinkt het, “ik dood diegene die deze keer Beaky heeft losgelaten.”

Om de hoek stapt een reus van een man. Hij draagt een leren schort, een dik gewaad en stevige handschoenen maar zijn bovenlijf is ontbloot. Zijn huid, waar het te zien is, zit onder de littekens, alsof hij ooit zwaar verbrand was. Zijn gezicht, als hij er een heeft, is niet te zien want op zijn hoofd draagt hij een grote helm in de vorm van een hertenschedel. Hij tilt een grote boog op en in één beweging

In één vloeiende beweging heft hij zijn grote boog omhoog en lost hij een schot op Andre. Die raakt hard!

En mooi eerste stuk van het verhaal en een goede cliffhanger

 En een leuk plaatje danzij Bing & Dall-E :)

 Klaar!

Au. Need healing soon.

I know the feeling Andre