Onderzoek wijst een aantal dingen uit: deze Tempel was niet van Mitra maar een Iraen shrine, gewijd aan de natuur. De Mitrans hadden er een zonsymbool opgezet en verder met rust gelaten. Onder het afdakje staat het open behalve de kolommen en een kaal altaar. Naast het altaar is een trap naar beneden, met daaronder een kleedruimte en twee kleine opslagruimtes.

De boogschutter met de prachtige boog, die Onyx uit de boom had geschoten, blijkt niemand minder dan Sir Giles of Tell te zijn. Rizzen is blij hem terug te hebben gevonden. De boog is van witte hout, bedekt met kleine gouden lettertjes uit het elven alfabet. Af en toe geeft het een lichtblauwe licht af, in de vorm van kleine gloeiende lichtpuntjes. Het geeft sterke magie af, maar de geheimen ervan zullen moeten wachten.

Licère gaat met Onyx praten, en vertelt dat hij een andere aura heeft – dat van een ondode. Onyx lijkt niet zo verbaasd, en laat zijn ijzeren kroontje even ophouden met illusie maken.

“Zo!” zegt Licère, onder de indruk.

Onyx bekijkt zijn grijze handen en scherpe nagels. Hij voelt zijn puntige tanden met zijn lange tong, voelt ook zijn kale hoofd…

“Tja, inderdaad. ”

Hij gooit zijn rugtas op de grond en zoekt een spiegel uit, om zijn ghoulachtig gezicht te bekijken. Hij haalt zijn schouders op.

“Het is zoals het is, en ik ben wel wat sneller geworden.”

Het grijze monster met de gemene grijns verdwijnt, vervangen door een jonge squire.

“Kijken of ze geld bij zich hadden? Voor de Vader, natuurlijk…”

***************************************************

De soldaten worden gestript van hun wapens en harnassen. Jaszakken en geldzakjes worden geleegd, en sieraden verwijderd. Rizzen houdt het allemaal bij in zijn kasboek met een vulpen. De Ridder of Lord heeft een aantal contracten met de Kerk en koopmannen in het dorp, om goederen te kunnen leveren vanuit Ghastenhall. Volgens Onyx kunnen deze ingeruild worden tegen meer dan 10.000 goudstukken, bij een bank of handelshuis in het Goudkwartier. Mits die niet weet dat de Vale uitgeroeid is dan… Het vreemde is dat ze op naam van Lord Roderick of Farholde. Na zeven maanden in de buurt van Farholde te hebben gewoond, en met de baron te hebben gegeten, weet iedereen dat er geen Lord Roderick bestaat. Een zwendelaar dus!

Licère legt de documenten op het altaar en bestudeert ze met een loep. Na enige tijd bevestigt hij dat ze geen vervalsingen zijn. Een klus voor Einar misschien?

Ze pakken alles in, in de gewaden van de ridders, en maken het vast aan de laatste gryphon. Daarna is het een uurtje lopen.

****************************************************

Eenmaal terug in Sanctum proppen ze de loot in een schuur. Hai’A zet een vuurtje onder zijn paardenstoofpot en tijdens het eten wordt de volgende stap besproken. Meningen zijn verdeeld over hun volgende bestemming – naar het Kathedraal of de Phoenixberg op?

Rizzen stelt voor om een kijkje te gaan nemen, waarna hij zijn gewaad vastpakt en over zijn gezicht zwiept. Er is een klein rookwolkje en dan alleen een vleermuis in de lucht! Het fladdert het raam uit en blijft meer dan een uur weg.

Eenmaal terug doet hij kort verslag – hij vloog over het water naar de berg toe, en zocht eerst de steiger uit. Toen vloog hij omhoog – het leek een lastige klim – totdat een wit marmeren gebouw in zicht kwam. Het gebouw was op de rand van de klif, maar hij kwam niet dichtbij want hij meende een soort magische schemering in de lucht te hebben gespot. Deze leek de hele top van de berg te beschermen.

Toen vloog hij door naar het Kathedraal. Hij volgde de rivier voor twee of drie mijlen, en toen zag hij het Kathedraal in de verte. Hij vloog wat dichterbij, en zag een witmarmeren steiger uitsteken. Aan het einde van de steiger stond een houten feesthal, en daarachter een open Labyrint. Achter het labyrint was het Kathedraal zichtbaar, nog altijd in de verte. Hij kwam niet veel dichterbij, want op de steiger stonden vier figuren in vol harnas, met metaalachtige vleugels en geelgloeiende ogen.

 De groep weegt de voor- en nadelen van beide bestemmingen en Rook staat, voor de verandering, een stemming toe. Hij kiest Kathedraal, Licère de berg. Ook Onyx en Rizzen kiezen Kathedraal, terwijl Hai’A meer zin in geroosterde vogel heeft en ook voor de berg kiest. Licère wil natuurlijk meewerken maar geeft aan dat ze toch niet het Kathedraal kunnen uitkammen totdat de “vlammen” gedoofd zijn, waarvan één op de berg zit. Waarom dan eerst de helft en dan terugkeren?

Rook denkt na en zegt dat hij eerst de wil van de Vader wil leren. Hij gaat mediteren en diep in de nacht bidt hij om hulp. Asmodeus verleent hem de commune spreuk, en ook een aantal curse water spreuken. De groep verzamelt de overige oliën en kruiden van de verschillende (kapotgetrapte) altaartjes in de huizen van het stadje. De groep maakt een lijst van vragen die ze aan de Vader willen gaan stellen…

 Eenmaal klaar met de lijst gaat Rook aan de slag met de voorbereidingen – pentagrammen tekenen, kaarsen aansteken, gezegend water in gouden kommen neerzetten op de juiste plaatsen en veel tekens in de Infernal taal met dure krijtjes schrijven.

Hij cast de spreuk en voor hem zakt de wereld weg. Hij verbeeldt een oneindige duisternis, met zichzelf erin zweven – gezeteld op zijn pentagram. Hij voelt sterk de aanwezigheid van de Vader, als een enorm en schaduwachtig figuur voor zich. Hij zweeft in de buurt van het hoofd en denkt even dat het figuur hem gaat wegmeppen – alsof hij een vliegje is.

In plaats daarvan weergalmt een stem in zijn hoofd,

ROOK. TROUWE DIENAAR. STEL JOUW VRAGEN.

Almachtige heer, dank voor het…

STEL ZE.

Inderdaad. Um… is het verstandig om eerst naar het Kathedraal te gaan?

NEE.

Is de ward op de berg van de phoenix een dispel magic?

MIN OF MEER.

Is de mist bij de berg direct schadelijk voor ons?

NEE.

Zijn er wachters in het water van de meer?

NEE.

Is de phoenix te doden door de as onderwater te zetten?

UITEINDELIJK.

Is het labyrint voor het Kathedraal magisch?

JA.

Is de grootste dreiging in het Kathedraal?

JA.

Is er iemand de vallei ontsnapt aan de aanhangers van Asmodeus?

NEE.

Is de ward om de berg direct schadelijk?

NEE, INDIRECT.

Zijn de bewaarde artifacts in het Kathedraal van Asmodeus?

JA, EN TE LANG VERSTOPT.

********

Rook zoemt terug in zijn lijf alsof aan een elastiekje, en opent zijn ogen.

“Veilig terug, gelukkig!”

“Je bent niet weg geweest man.” zegt Hai’A. “Heb je wat geleerd?”

*********

De volgende nacht nemen ze een boot uit een schuurtje en Hai’A en Rizzen dragen het over hun hoofden naar het water. Rook, Licère, Onyx en de gedomineerde boogschutter Vaden stappen erin terwijl Rizzen zich in een mistwolk transformeert en in de rugzak van Licère vliegt. Hai’A trekt zijn waterschoentjes aan - met deze kan hij op het water lopen…en het bootje slepen!

De drie Knoopleden aan bord zijn vermomd als Mitra-priesters, voor het geval dat het veldslag de phoenix niet opgevallen is. Licère heeft een licht aan zijn schouder hangen, en naast zijn voeten zit een graveling. De Graveling amuseert zich door steeds de enkel van de boogschutter vast te pakken, en kakelen wanneer hij weer moet bibberen.

Op de steiger van het eiland kijken ze omhoog. Bij mooi weer zou het prima te klimmen zijn - net uitputtend genoeg voor een bedevaart. Nu is het alleen maar glad en eng. Ze doen flinke winterschoenen aan, met ijzers enzo, en schudden Rizzen uit de tas. Rizzen verandert in een reusachtige vleermuis en vervoert Rook omhoog. Hij vervormt een stukje klif in een plateautje met stone shape, en gaat zitten. Als iedereen erbij is neemt Rizzen Hai’A het laatste stukje omhoog. Ongeveer veertig voet van de top van de klif gaat een koude rilling door hun lijven – de ward, schijnbaar. Met geen gevolgen zichtbaar, of voelbaar, vliegt Rizzen door. Hij dropt Hai’A op de stoep van een Hal, tussen vier witmarmeren kolommen in. Alles is donker, en stil. Hai’A laat een touw vallen en Onyx klimt snel omhoog, gevolgd door Rook en Vaden. Licère laat zich daarna omhoogtrekken. Rizzen ziet geen plek om te landen en gaat terug naar het plateautje, om daarna met spider climb omhoog te komen.

Met het licht van Licère zijn de schilderijen en ingekerfde afbeeldingen op de muur zichtbaar – beelden van engelen en phoenixen die allerlei heldendaden verrichten. Onder een prachtige schilderij van een phoenix staat een zin in de celestial geschrift. Met een helm op kan Onyx het lezen, alhoewel hij dan in zijn echte (nieuwe) vorm te zien wordt, mager en grijs met scherpe tanden en klauwen! Er staat, “Geprezen zij Suchandra, geprezen zij de Eerste.”

In het midden van de muur staan twee brede deuren, en deze worden grondig onderzocht. Abjuration magie is flink aanwezig, en er lijken verder geen vallen aanwezig. Logisch, als er vaker bezoek verwacht is. Onyx wisselt zijn helm in voor zijn ijzeren kroontje, en wordt weer een jonge ingewijde. Hij raakt de deur aan en beide openen, langzaam, naar buiten toe. De rest schuifelen uit het zicht.

Een rode gloed straalt naar buiten, en Onyx ziet een grote, lege zaal van zo’n zestig bij zestig voet, en vertig voet hoog. Aan elke kant van een breed gangpad zijn twee rijen kolommen, en in het midden van de zaal schittert een grote kristal dat aan een sokkel hangt. Het licht is afkomstig van een brede kolom vuur dat achterin de zaal draait. Een soort vurige wervelwind…

***************

The-Flame-That-Sings keek naar de deuren en wachtte. Ze had het gevecht in het dal gezien, en de gruwelijke daden die daarna kwamen. Toen Sanctum brandde had haar ede aan Mitra haar hier gehouden… maar nu kwamen de slagers naar haar toe. Ze zou ze met vuur begroeten, en haar lied zou een strijdlied zijn! Ze begon te dansen – sneller, steeds sneller – tot haar elke beweging een rode streep in de lucht werd. Een vuurtornado!

***************

Onyx stapt naar binnen en verstijft! Hij valt bijna op zijn knieën maar weet de pijn te onderdrukken, waarna hij zich achter een kolom verstopt. Licère heeft op dat moment een detect magic actief en zegt dat het hal misschien heilig grond is, verboden terrein. Rook beschermt iedereen eerst tegen het vuur, en zichzelf daarna tegen positieve energie. Ook Rizzen en Licère zijnn bezig met beschermingen activeren, terwijl Hai’A gewoon naar binnen stormt. Een grimas geeft aan dat dit niet zonder pijn gaat.

De vuurbescherming komt er net op tijd aan, want de wervelwind beweegt! Al zoemend snelt het naar voren en Onyx bevindt zich midden in een vuurwind. Hij voelt er gelukkig niets van de hitte, maar krijgt wel een flinke snede over zijn rug – er zit iets scherps in de wind!

Rizzen durft ook naar binnen te stappen, en heeft ook last van de vervelende drempel. Hij kijkt goed naar Onyx, ziet geen vuurschade, en stapt op de wervelwind af. Hij valt aan met zijn zwaard maar raakt alleen maar lucht. Hetzelfde gebeurt Hai’A, en ook Vaden nadat hij een knik van Rizzen krijgt en op de wervelwind moet schieten. Onyx besluit dat hij niets van de wervelwind te vrezen heeft en begint een kolom te beklimmen. Dat grote kristal lijkt belangrijk (en duur), dus daar wil hij naartoe.

Rook probeert het forbiddance effect te dispellen, maar tevergeefs. Hij stuurt ook wat negatieve energie de zaal in, en lapt Onyx op. Licère kijkt naar het grote vuurkolom en gebruikt een serieuze spreuk – slay living. Schaduw bedekt zijn hand en hij rent op de wervelwind af. De pijn aan de drempel moet hij ook voor lief nemen – de graveling mag buiten blijven. Hij steekt zijn hand in de vuurtornado en raakt even iets massiefs. De spreuk ontlaadt maar de wervelwind weet het te trotseren.

Het echte gevecht begint - de wervelwind kan niemand verbranden en is dus aardig ontkracht. Het probeert Onyx, Rizzen en Licère op te pakken en naar de afgrond te brengen, maar ze weten dit allemaal te ontwijken of goed aan de kolommen vast te houden. Frustrerend voor de Knoop is dat niemand de wind goed kan beschadigen; het weet ook Rook zijn Moonlust spreuk te negeren, maar deelt verder ook weinig schade uit. Het zal een uitputtingsstrijd worden…

Hai'A haalt zijn schouders op, bukt achter een kolom en kijkt verder de zaal in. Hij ziet een deur in de achtermuur en roept, "Laat dat ding maar - deze kant op jongens!"

"Dit is de Vlam!" roept Rizzen, "Deze moeten we verslaan!"

Licère bedekt zijn hand weer met zwarte energie en steekt het in de wind. Hij raakt iets, de spreuk ontlaadt, en deze keer krijgt zijn magie de overhand! Het vuur dooft, de wervelwind draait steeds langzamer, hapert, en dan staat er alleen een bleke vrouw met vurige vleugels, in harnas en zijde. Ze kijkt geschrokken, verslagen. Ze laat haar vuurzwaard vallen, zakt op haar knieën en dan op haar gezicht. Het zwaard verdwijnt, en de vrouw sterft.

Met haar gedachten reikt ze uit, "Suchandra, ik heb je gefaald. Ze komen."

De berg schudt.

*****************************************

 Een beginnetje, en ook wat nieuwe informatie 

Wat was de uitkomst van de poll over Commune? 500gp aan wierook, (un)holy water en oliën in plaats van xp?  

In dat geval is het geplunderd en hoef jee niet weg te schrijven. Tja, soms pak je gewoon wat je moet pakken.

+1!

Ik vind hier en daar wat plunderen geen probleem...

Pakken,  plunderen,  hoezo! 

Had iemand bezwaar dan? Dan leg ik hem even af. 

 Commune...

We gaan straks weer helemaal los!

Misschien haal ik wel mijn ride check... Ride the Phoenix! 

Burn baby!

Verhaal! Alleen de phoenix nog :-)