Rook en Licère lappen op de mensen die op te lappen zijn – van Chukko is er weinig over. Licère geeft Bar een greatsword van een skelet en de barbaar gaat kijken om de deur van de nare oozes. Hij ziet een lege kamer met stenen muren en vloer. Er is een gat in de muur en zonlicht stroomt naar binnen door brede bladeren van klimop. Op de vloer liggen honderden skeletjes, voornamelijk aapjes en vogels. Bar loopt naar het gat en schudt de lianen en klimop – het geluid klinkt hem bekend in de oren. Het is een zachte versie van wat hij zonet had gehoord.

“Iets groots is naar buiten gegaan dus. Deur dichttimmeren?”
“Heb jij nog spijkers die het doen dan?” lacht Rook. Iedereen lacht, zelfs de metaalloze Bar, en daarna trekt hij een hamer en spijkers uit zijn Handy Haversack! De deur naar de kamer met het gat wordt dichtgemaakt.

De party gaat naar beneden om te rusten, en laat een graveling boven als look-out. Beneden bij de kikkers wachten ze eerst op woord van de White Ravens, en nadat niets binnenkomt gaan ze slapen. Vroeg in de ochtend gebruikt Rook een paar Make Whole spreuken om Bar zijn harnas aardig te herstellen.

Eenmaal weer boven, op de 2e verdieping, onderzoeken ze de rest van de stille kamers. Zodra ze weer op deze verdieping zijn, voelen ze allemaal weer onwelkom, en onrustig. Ze komen steeds meer lege kamers tegen maar blijven bij elkaar deze keer. Naast een lege kamer met vier bedden en vier opengebroken kistjes treffen ze een kleine kamer met een houten tafeltje tegen de muur. Op de tafel zijn kleine kaarsstompen, bijna helemaal weggesmolten, en op de muur heeft iemand een zon getekend. Onder de zon staat “Mitra lucet omnibus, Mitra omnia regit.”
“Mitra schijnt op iedereen, Mitra regeert alles.” spuugt Rook. Het is een devies van de Ridders van de Alerion Orde, geschreven in een oude heilige taal – je ziet het tegenwoordig alleen in oude gebedenboeken. “Dit … heiligdom … zal de bron zijn van de ellende die we voelen.”

Rook pakt een heilig symbool van Mitra uit zijn rugtas en loopt naar de muur toe. Hij reikt met het symbool uit richting de zonteken, maar stopt voordat hij gaat krassen. Hij loopt naar buiten en mompelt iets over een betere oplossing bedenken. Onyx wacht tot iedereen buiten is, en schopt de tafel om. Hij breekt het in stukken en het nare gevoel gaat weg.

“Tja, makkie.”

In de kamer daarnaast zijn er aanwijzingen dat er ooit zes bedden hier stonden. Nu staat er enkel een standbeeld – eentje zonder hoofd. Van de eerste blik is het duidelijk dat het standbeeld erg gedetailleerd is. Een detect magic spreuk geeft aan dat er sterke evocation magie in een jas- of broekzak schuilt. Heel sterke magie – artefact niveau.

Er blijft nog maar één hoek van de verdieping over – noordoost. Een lange gang loopt langs de noordelijke en oostelijke muren en is gevuld met mozaïeken en muurschilderingen. De hele gang is in totaal 220 voet lang, en elke tien voet is er een nieuwe schilderij. Samen lijkt het een gedetailleerde geschiedenis van de Zonen van de Bleke Ridder. Een aantal is bekrast, maar er is simpelweg te veel om het helemaal te verwijderen. De Ridders in dienst van de Koning waren blijkbaar tevreden met het uitroeien van de cult. Rook denkt dat er meer aan de hand is, en zegt dat hij straks de tijd wil nemen om dit grondig te onderzoeken.

Dan blijft er alleen de grote zaal over – de Tempel van de Priesters. Het is kleiner dan de Tempel op de 1e verdieping maar veel mooier. Zes prachtige pilaren klimmen tot een hoog, gewelfd plafond. Beelden van aasgieren cirkelen hoog op de muren. Prachtige muurschilderingen bedekken elke muur en de vloer. Eerst zijn de schilderijen heel mooi; legers aan smekelingen die met uitgestrekte armen richting een ongezien doel lopen. Alleen wanneer je dichterbij de troon en de oostelijke muur komt wordt de boodschap duidelijk. De figuren worden steeds meer uitgemergeld, uitgeput en ziek. Rondom de troon gaan kakelende daemonen de smekelingen hoeden, als schapen. Eenmaal bij de oostelijke muur zijn het geen mensen meer, maar een ondode leger – legioenen zombies en skeletten. Tegen de muur is hun bestemming – een troon in de vorm van een enorme schedel, en boven de troon staat (in Abyssal) “Breng de kudde naar de boezem van de heilige Dood.”
Onyx onderzoekt de troon en vindt weer een kleine inscriptie in Abyssal, “Rah.”

(Iemand – wie was het?) zit op de troon en zegt “Rah” – maar niets gebeurt. Misschien is dat maar goed ook?

Onyx en Hai’A onderzoeken de pilaren en de zuidoostelijke pilaar klinkt ook hol. Hai'A en Onyx gaan naar beneden met Kilkiletz en doorzoeken de grot terwijl de rest op de holle pilaar beuken. Al snel vinden ze een geheime ingang en Kilkiletz geeft de boodschap door. De groep verzamelt onderaan een héél hoge trap en begint met klimmen.

Na een lange, lange klim – meer dan vierhonderd treden – komen ze aan in een kale ruimte, ongeveer 20 x 50 voet. De trap komt uit in de vloer en naast de trap liggen twee skeletten in verroeste harnassen. In de westelijke muur is een dichte deur. De groep vult de ruimte vrij snel, en Bar inspecteert eerste een skelet. Zodra hij het aanraakt valt de helm op de vloer met een klang – al het leer is verrot. Enkele seconden later staan twee enorme beesten in de ruimte – grote harige wezens met hoeven, enorme hoorns, tanden en klauwen. Om hun nekken hangen metalen kettingen met ijzeren amuletten. Ze hebben geelgloeiende ogen en zijn zeker tien voet lang. Terwijl een van de beesten zijn klauwen strekt, gromt de ander in een diepe stem. Rook verstaat het, gelukkig.

“Het spijt ons, heren, maar we moeten u helaas van uw darmen scheiden.”

Rook stapt op de pratende daemoon af, “Dat zal niet nodig zijn, want wij komen jullie baas terughalen.”

Het beest leunt naar voren, “Een pratend zwezerikje, wat een verrassend voorval. Welke baas bedoelt u, mijn kleine miltdrager?”

Rook legt uit dat ze Vetra-Kali terug gaan roepen en beschrijft in grote lijnen hoe. Als wederdienst beloven de daemonen dat de groep door mogen, en ze vragen of Rook de barbaar met het zwaard écht nodig heeft. Hij ziet er zeer smakelijk uit…

De groep krijgt te horen dat door de deur is een trap die naar boven leidt, naar het Sanctum. Ze beslissen om eerst de derde level uit te kammen – maar er is geen doorgang. De daemonen geven toe dat ze zich vervelen, en vragen of ze een paar van de Owlbears mogen ontleden. Licère biedt aan om twee op te roepen voor de sport, en de groep gaat weer met de trap naar beneden. De daemonen wachten ze buiten al op, en het gevecht is ook niet een lange – misschien tien seconden?

Als dank krijgen de groep allemaal Fly spreuken op zich, en een Owlbear ook. Zo komt iedereen snel bij de ingang van de derde level van de Hoorn.

De ingang van level drie staat redelijk centraal (en heet daarom het Centrale Oog). Er is geen trap hier naartoe – je moet vliegen of klimmen, en klimmen is niet Gemakkelijk. Het landingsplatform eindigt met een grote boog en is versierd met barokke beelden van daemonen die stervelingen plagen, martelen en doden. Links van de boog staat een bas-reliëf van Vetra-Kali in kleermakerszit. De groep vliegen voorzichtig naar binnen, totdat uiteindelijk [Bar?] op de vloer staat bij de ingang en een put onder hem opent! Gelukkig vliegt hij nog. Onyx komt erachter dat de ogen van een tweede Vetra-Kali beeld verderop de val kunnen resetten. De ogen van het eerste beeld deactiveren de val.

Binnen is een lange gang met vijf deuren. De barokke versiering loopt ook door en overal staan de daden van daemonen. Zes groene continual flames flikkeren naast de zes deurgangen. Er staat veel Abyssale tekst op de muren, en Rook vermoedt dat dit het verhaal van Vetra-Kali is, en hoe hij aan zijn macht kwam.

De groep gaat links, door een lege kamer, en komen in een tweede ruimte terecht. Hier is blijkbaar een groot magische gevecht geweest – waarschijnlijk tussen de tovenaars van de Zonen en de priesters van Mitra. Grote scheuren zijn in de steen gekerfd, waar machtige spreuken over en weer knalden. Behalve de littekens is de kamer ook leeg en onopmerkelijk. Tegen de westelijke muur zijn er zes cellen met stevige stalen deuren en goede sloten. Ze staan leeg.

Ten noorden van de lege ruimtes is een zeer grote zaal, helemaal leeg, maar met zowel de muren als vloer en plafond bedekt met teksten in Abyssal. Op de kromme noordmuur staat prominent “Ontvang de wijsheid van Abaddon”. In het midden van de kamer staat een cirkel op de vloer, en hier staat telkens het nonsenswoord “Nen” herhaaldelijk geschreven. De hele kamer voelt net iets kouder dan de kamers om het heen, maar een detect magic spreuk levert helemaal niets op. Rook vermoedt dat dit een meditatiekamer is, want Abaddon is de plane van de daemonen – waaronder Vetra-Kali.

Rook staat middenin de cirkel en niets gebeurt. Hij roept “Nen!” zonder drama. Dan vraagt Bar hem wat er op die troon stond.

Rook zegt, “Ra…” en verdwijnt!

De groep splitst meteen op en checkt de ingangen terwijl Kilkiletz naar beneden verstuurd wordt. Rook bevindt zich op de troon met “Rah” erop en vliegt weer naar boven. Hij haalt onderweg Kilkiletz op en de groep bespreekt de ontdekking. Kilkiletz wordt gevraagd om eerst “Rah” te zeggen, en dan “Nen” te zeggen op de troon. Hij verdwijnt, en verschijnt niet veel later.

“Fantastisch! Hoe vaak zou je dit kunnen doen op een dag?” vraagt Onyx, en gaat het proberen. Hij verschijnt en verdwijnt een paar keer en geeft aan dat “Jah” naar de Tempel op de eerste verdieping leidt, en dat zowel “Rah” als “Nen” werken vanaf de eerste verdieping. Iedereen probeert het, en het werkt elke keer. De ondoden kunnen het helaas niet.

******************************

De rest van de derde verdieping wordt onderzocht. Rechts van de ingang is een kamer dat vernietigd is door een zeer krachtige vuurbal. Een geheime deur is zichtbaar (omdat het kapot is) en leidt tot een uitgebrandde bibliotheek. Er ligt alleen as, en verschroeide boekenkaften van leer. Hoog langs een muur staat in Abyssal, “Aanschouw de geheimen van de Dood. Gebruik ze voor mijn glorie.” Onyx denkt dat als de kamer opgeschoond is, hij de geheime deur weer geheim kan maken.

Noord van de cellen is een kamer waar veel muurschilderingen weggekrast zijn. Verdere inspectie wijst uit dat het allemaal erotische schilderingen waren – alhoewel vrij extreem, en niet altijd menselijk. Of mensachtig. Verder is de ruimte ook leeg.

Rechts van de grote hal is ook een lege wachtpost, en dan blijft alleen de laatste Tempel over. De ingang was prachtig en ornaat, maar vergeleken met de Tempel is het niet eens bijzonder. Dit is de derde Tempel van de Hoorn, en gereserveerd voor de Hoge Priester en zijn elite aanhang. De muren zijn beschilderd en bewerkt in groot detail en met schrille kleuren. Bas-reliëfs vertonen daemonen die alle soorten wandaden uitvoeren - moedwillige kwaad, harteloze vernietiging en onmenselijke wreedheid aan alle kanten. Rijen kerkbanken staan nog voor vier schrijnen, platen aan de muur met tafeltjes ervoor. Middenin de vier schrijnen staat een grote afbeelding van Vetra-Kali in kleermakerszit. Onyx gaat ze onderzoeken.

De meest linker schrijn is wit, van ivoor. Het is gedecoreerd met bas-reliëfs van open putten vol lijken en lepralijders die huilen in angst. Rechts van deze is een rode stenen schrijn, waarop roestige, ijzeren wapens hangen aan een afbeelding van een slachting.

Rechts van Vetra-Kali is een zwarte stenen schrijn bewerkt met afbeeldingen van stervende mensen, allemaal uitgehongerd. Rechts van deze hangt een lichtgroene steen met een schedel erop gekerfd. De schedel heeft twee munten op de oogkassen en een inscriptie in Abyssal runes: “En ik zie een vaal paard, en die daarop zat, zijn naam is de dood; en iedereen zal hem navolgen.”

Na deze te hebben geïnspecteerd loopt Onyx richting het Vetra-Kali beeld, maar voordat hij erbij komt geeft hij een gil en rent hij de zaal uit. Hij vliegt naar de ingang en springt de lucht in, gevolgd door Kilkilets (die snel een bevel kreeg van Licère). Na een paar minuten komt hij blozend terug en mompelt hij iets over vreselijke visioenen. Hij is uiteindelijk niet de enige die moet vluchten uit angst voor Vetra Kali, maar Rook en Licère kunnen het beeld prima benaderen met alleen een paar vlinders in de buik. De bas-reliëf van de Daemoonprins houdt in drie handen een dolk vast, en in een vierde hand een vreemde, hoekige sleutel. In zijn onderste twee handen heeft hij een fles vast, zijn meesterwerk, de Tranen van Achlys. Op de sleutel staat in Abyssal runes “Hail, Vetra-Kali.” Nadat Rook dit hardop zegt voelt hij beter, en hij vertelt Bar hoe je het in Abyssal zegt. Door het te zeggen kan Bar zonder problemen dichterbij komen, en dit werkt voor iedereen.

Op de andere muren van de Tempe staan teksten die vertellen over de daden van de monster Vetra-Kali-Eet-De-Ogen.

Licère had opgemerkt dat een flitsje magie verscheen bij de rechtermuur terwijl Rook Hail Vetra-Kali in Abyssal riep, en Onyx onderzoekt de muur. Hij vindt een zeer goed verstopte geheime deur, en wanneer Bar spontaan alle ogen van Vetra-Kali indrukt gaat de deur open! Daarachter is een grote ruimte vol kapotte, waardeloze Tempel prullaria. Gebroken banken, oud metselwerk, bakstenen, stapels beschimmelde planken en dergelijke. Onyx stapt als eerste binnen en pakt de eerste stuk troep dat bij de hand ligt – een ijzeren kandelaar. Uit de grond verrijzen meerdere zwarte spookachtige figuren…

 Ik weet niet waarom mijn "&" in de menutitel steeds een "&" wordt, maar Hendrik kan het altijd fixen :)

Ik weet niet of ik het verhaaltje morgen af krijg, maar het kaart lukte wel :D

Gefixed.... (gewoon edit, tekst aanpassen naar gewenst en weer submit) ;-)

Leeuwarden huh, iets met wraths?

Familiars and compagnions are COOL -> OotS <-

Pffoom!

@Jeff, Die 'The Expanse' serie was best leuk om even te kijken! Dank voor de tip...

Ik heb de eerste 4 gezien - jij alles?

@Johan - you've got (Wicked)mail.

Ja, ik heb heel seizoen 1 gekeken... Volgend seizoen is pas volgend jaar.... dus moet nog lang wachten voor de rest....