Campagne Extra's
Spelersoverzicht
NPC overzicht
Levels opsplitsen
Karakter Intros
Huisregels
Sasserine
Action Points
Personen & Dingen
Rum Tidings
Kaart
Player's Guide
Potions
Skill Tricks
Lotus Hideout
Huis Vanderboren
Isle of Dread
Bemanning
Sargasso - Crew
Reincarnate
Farshore
The Isle: Superkaart
Olman (Mazticans)
Thematische magie
Hoe werkt magie?
Teamwork
Monte Cook Advice
Pathfinder Darkness
Prestige Classes
Tamoachan
Het Verhaal als pdf
Old School
van 3.0 naar 3.5
Loot bijhouden
 
Login
Loginnaam
Wachtwoord
 
 
Registratie
Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan.
Registratie
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | KARAKTER INTROS
Het is al bijna twee jaar geleden - ze mogen onthuld worden.Het is al bijna twee jaar geleden - ze mogen onthuld worden.

Bohairic (Wizard) Sinds Bohairic aan bord kwam in Innarlith zijn er twee mysterieuze passagiers in de hut van de kapitein, twee passagiers die in het donker blijven en alleen Undercommon spreken. Bohairic heeft zelfs zijn gehele reis gratis meegekregen vanwege zijn taalvaardigheden! De hele tijd hebben ze geen voedsel van de bemanning gevraagd, alleen water. Om hun hut heen is er altijd veel magie geweest, zelfs een onervaren magiër als Bohairic kon dit van dicht bij aanvoelen. De bemanning vinden het maar niks maar durven het aan voor een deel van de winst – een zeer uitzonderlijke actie van de kapitein! Magie geeft ze niet zo veel problemen en vinden ze niet raar. Niet eten en in de donker blijven is wel eng! Het vertalen valt reus mee; af en toe vroegen ze waar het schip zich bevond. Niet een beschrijving, niets met afstanden van de bestemming of van een bepaald eiland – nee, ze moesten de coördinaten weten! Ergens halverwege de reis van Tharsult naar Sasserine verschijnt er ’s avonds een oorlogsschip geheel onverwachts, heel dicht bij de Waukeen’s Friend. Deze heeft allerlei ballista’s en zelfs kanonnen aan bord. Van bemanning is er geen spoor. Er vliegt een wyvern boven het schip en, het allerergste, op het zeil staat een groot diepzeebeest afgebeeld – de Kraken! Niemand had een schip van de Kraken Society hier verwacht, ze zijn alleen in de buurt van de Moonshae's, Waterdeep en Luskan gekend. Aan bord is het erg stil geworden. De kapitein overlegt met zijn bemanning, maar 12 man tegen een schip vol met tenminste 40 piraten en wie weet hoeveel tovenaars, cleric’s en andere duivelse krachten. Shit. Opgeven zou als een teken van zwakte aangezien kunnen worden, maar een gevecht aan gaan zou ook fout kunnen zijn. De stilte blijft aanhouden terwijl de piraten steeds dichter bij komen, en nog steeds zonder bericht, boodschap of aanval. De passagiers rinkelen hun bel en Bohairic gaat er naartoe. Hij hoort een stem, maar nu in zijn hoofd! “Dit is verwacht. U begrijpt dat dit schip vernietigd had moeten worden. Dat gebeurt niet. We willen geen geschil hebben met haar. De lange termijn telt altijd zwaar mee. We zullen een boot nodig hebben, en twee mannen. Ze moeten alleen iets verplaatsen. Maakt U geen zorgen.” Vragen borrelen in hem op, maar worden genegeerd. Nacht valt en een boot wordt klaargemaakt. De deur opent. Twee figuren, wat langer dan elven maar omhuld in gewaden gaan naar het bootje, die dobbert langs het schip op hen te wachten. Bohairic meent een tentakel te zien waar een gezicht moest zijn, maar dat zal vast niet. Een zware kist wacht op de mannen en deze wordt in stilte naar de kant gebracht en met een kraan in het bootje gezet. Een wind komt en het bootje wordt naar de piraten geblazen. Ze draaien om en zeilen snel weg. Het bootje blijft drijven en wordt opgehaald. De kapitein schud zijn hoofd en stuurt extra mannen omhoog voor de zekerheid. In de buurt van waar Sasserine moet zijn is er niets te zien – alleen hoge kliffen en dan, plotseling, een donkere lijn geeft aan dat er iets meer is. Daarboven is er duidelijk ooit een brug geweest. Het lijntje wordt een grote splijt en daarbinnen ligt de haven! De geuren van specerijen, rook, mensen en vuil. Overal zijn zeilen, boten, gondola’s, zwemmende wezens, papegaaien en meeuwen. Witte en rode daken, lage en hoge gebouwen, en dan de kades zelf. Overal terrassen met etende en drinkende mensen, stuwadoors, verkopers en verkoopsters, marktlui, apen, de visvangst, van alles! Allemaal druk en een herrie! Verkooppraatjes, gelach, geschreeuw, preken en grapjes vertellen, de vogels maken ook lawaai, en ook de hamers van de smeden en scheepsbouwers. De lijst houdt niet op – vul het zelf maar in! Toeristen en burgers varen overal in gondola’s rond, kleine boten met goederen varen ook tussen de grotere schepen in. Andere rassen worden zichtbaar – harige Haddozeeën, gladde Darfellan’s, halflings, gnomes, dwergen en elven. Veel half naakt, veel in felle kleuren gekleed. Prachtig, uitnodigend, leuk en bruisend. Sasserine! Eenmaal in Sasserine zoekt hij snel een slaapplaats op. Daarna gaat hij rondkijken, en op zoek naar mogelijke werk. Hij wandelt langs de kade en loopt op een terras af, met alleen zijn twee goedkoopste boeken mee voor het geval dat hij tijd had om te lezen. Een halfling vrouw was in gesprek met twee grote mannelijke wezens, één met blauw haar! Ze zegt iets in normale Common (wel met een accent, langere dipthongs, voornamelijk) over een klusje, misschien gevaarlijk, vast niet, en over het bewaken van een pand - de winkel van haar vader. “Interessant,” denkt hij, “die twee barbaarse mannen zullen dat niet goed aanpakken. Misschien met mijn logische inzichten zou ik ze kunnen organiseren…” En pats! Hij liep tegen die halfling aan! Ze had heel snel achteruit gelopen en zich omgedraaid – hij zag het net te langzaam! “Sorry, ehm, mevrouw, ik was even ...ehm... mag ik u wat vragen?” “’tuurlijk” zegt ze. Bohairic legt uit hoe ze zijn vaardigheden misschien kon gebruiken en ze stemt meteen toe! “Een tovenaar? Precies wat ik zocht!” Ze giechelt even, een vreemd reactie, maar ja. “Ik zie u vanavond bij Fendal’s Pets, in de Champion’s District. Kom voordat het donker wordt.”

Tin-A-Tin (Spellthief) Wie met een schip in de buurt van waar Sasserine moet zijn komt ziet eerst niets – alleen hoge kliffen en dan, plotseling, een donkere lijn geeft aan dat er iets meer te bekennen is. Daarboven is er duidelijk ooit een brug geweest. Later hoor je dat deze meerdere malen is vernietigd en weer opgebouwd. Sinds de tijd van de Imperium is het niet weer gemaakt. Het lijntje in de kliffen wordt een grote splijt en daarbinnen ligt de haven! De geuren van specerijen, rook, mensen en vuil. Overal zijn zeilen, boten, gondola’s, zwemmende wezens, papegaaien en meeuwen. Witte en rode daken, lage en hoge gebouwen, en dan de kades zelf. Overal terrassen met etende en drinkende mensen, stuwadoors, verkopers en verkoopsters, marktlui, apen, de visvangst, van alles! Allemaal druk en een herrie! Verkooppraatjes, gelach, geschreeuw, preken en grapjes vertellen, de vogels maken ook lawaai, en ook de hamers van de smeden en scheepsbouwers. De lijst houdt niet op – vul het zelf maar in! Toeristen en burgers varen overal in gondola’s rond, kleine boten met goederen varen ook tussen de grotere schepen in. Andere rassen worden zichtbaar – harige Haddozeeën, gladde Darfellan’s, halflings, gnomes, dwergen en elven. Veel half naakt, veel in felle kleuren gekleed. Prachtig, uitnodigend, leuk en bruisend. Sasserine! Jouw vader, Fendal, is de eigenaar van de dierenspeciaalzaak Fendal’s Pets, in the Champion’s District. Jullie maken jullie de laatste tijd zorgen over hoe het met verschillende zaken in de buurt gaat. In de Champion’s en Merchant Districts zijn er in de afgelopen weken drie andere zaken beroofd of afgeperst. Je bent dus al op je hoede wanneer op een middag de deur open gaat en twee magere, ongeschoren mannen binnen wandelen. Ze zeggen meteen wat een goede zaak het allemaal is en hoe ze je een plezier willen doen. Het zou natuurlijk een schande zijn als iets gebeurde. Dieren zijn nogal vlambaar en zo… Je kan je niet inhouden en zegt dat ze op moeten rotten! Als je vader terugkomt is hij zowel boos als bezorgd. Onder het Imperium was het een en al ellende, maar sinds de Moorden was iedereen weer lekker vrij om zijn eigen ding te doen. Hij raapt 100 goudstukken bij elkaar en geeft ze aan jou. “Zoek snel een groep van die avonturiers op, meisje, en zet ze vanavond aan het werk. Laat ze onze zaak bewaken, stuur een boodschap dat wij ons zo niet laten behandelen. Je zult er vast zelf ook bij vanavond – ik zou je toch niet kunnen tegenhouden, hè?” Je loopt de straat op en gaat naar het water toe. Je neemt een gondola naar de haven van de Merchant’s District en gaat naar de kroeg van een oom. Je bent niet eens binnen wanneer je ze ziet! Twee van die barbaarse mannen die zo graag bewijzen dat ze kunnen vechten. Perfect! Ze zitten op terras aan de ijsbier. Een heeft blauw haar dat zwaait alsof het onderwater is – best leuk! Hij is nog nat en heeft waarschijnlijk net gezwommen. “Zoeken jullie misschien werk voor vanavond? Het zou misschien gevaarlijk kunnen zijn, hoor.” Het werkt en ze happen meteen toe! Je waarschuwt ze even dat de Wacht in de Champion’s District best streng is, en dat ze niet meteen hoofden moeten afhakken of zo! Tenminste, niet tenzij het echt leven of dood is. Je legt uit waar Fendal zijn winkel heeft en spreekt af om met zonsondergang daar te zijn. Klaar! Je draait je om en begint weg te lopen, maar pats! Een magere man met een dikke bril op en een armvol boeken was net achter je en je loopt op hem in. Oeps! Hij had je niet eens gezien! “Sorry, euh, mevrouw,” zegt hij. Hij heeft een vreemd accent en je kunt het niet plaatsen. Hij gaat door, "mag ik u even wat vragen?" “’tuurlijk!” zeg je. Hij legt uit dat hij net aangekomen is en ook werk zoekt. Hij zegt ook dat hij wat magische vaardigheden heeft, en dat hij misschien ook de twee krijgers zou kunnen organiseren en zo. Eerlijk gezegd had je niet veel meer gezegd na dat over magie. Je wilt hem zeker gebruiken! “Een tovenaar?” zeg je, “Precies wat ik zocht!” Je spreekt weer met hem af voor vanavond, en voor de zekerheid geef je hem een paar goudstukken. “Kunt u lekker met de gondola, meneer!” Fendal’s pets is een kleine zaak. Achter zijn veel kooien voor vogels en aapjes. Binnen zijn zeldzame hagedissen en vissen. De grotere beesten zijn opgesloten onder de Arena – veel veiliger! Achter hangt ook een grote net dat de vogels niet wegvliegen en niet wegkwijnen in kooien. Best mooi daar ’s zomers!

Hope (Barbarian) Wie met een schip in de buurt van waar Sasserine moet zijn komt ziet eerst niets – alleen hoge kliffen en dan, plotseling, een donkere lijn geeft aan dat er iets meer te bekennen is. Daarboven is er duidelijk ooit een brug geweest. Later hoor je dat deze meerdere malen is vernietigd en weer opgebouwd. Sinds de tijd van de Imperium is het niet weer gemaakt. Het lijntje in de kliffen wordt een grote splijt en daarbinnen ligt de haven! De geuren van specerijen, rook, mensen en vuil. Overal zijn zeilen, boten, gondola’s, zwemmende wezens, papegaaien en meeuwen. Witte en rode daken, lage en hoge gebouwen, en dan de kades zelf. Overal terrassen met etende en drinkende mensen, stuwadoors, verkopers en verkoopsters, marktlui, apen, de visvangst, van alles! Allemaal druk en een herrie! Verkooppraatjes, gelach, geschreeuw, preken en grapjes vertellen, de vogels maken ook lawaai, en ook de hamers van de smeden en scheepsbouwers. De lijst houdt niet op – vul het zelf maar in! Toeristen en burgers varen overal in gondola’s rond, kleine boten met goederen varen ook tussen de grotere schepen in. Andere rassen worden zichtbaar – harige Haddozeeën, gladde Darfellan’s, halflings, gnomes (grrrr), dwergen en elven. Veel half naakt, veel in felle kleuren gekleed. Prachtig, uitnodigend, leuk en bruisend. Sasserine! De laatste weken heb je het zwaar te verduren gehad. Je bent aan het werk geweest met een ex-collega avonturier van je oom, en hebt een hoop dieren gevangen en naar Sasserine gebracht voor Zelkarune's Horns - een organisatie die rare en magische beesten vangt voor de Arena. Eindelijk aangekomen wou hij meteen terug naar zijn dorpje maar daar had jij even geen zin in. Je had gehoord dat ze in Sasserine bier hadden, met ijs in! IJskoud bier na twee stinkende weken vol beestengeluiden en uitmesten – toe maar! Je zegt dat je hem een tijdje blijft en hij vertrekt meteen. En als je toch weer in de stad bent kan je weer proberen bij de Raad te komen – ze hadden geen tijd voor je de laatste keer. Het is echt een andere wereld, al die rijke mensen! Je loopt weer richting de haven, je hebt het een maand niet gezien maar het voelt wel leuk om daar te zijn. Je pakt een terrasje in de Merchant’s Quarter en besteld een ijsbier. Je hebt tenminste ook net je loon gekregen! De stad bruist van de mensen! Echt ongelofelijk druk, maar even niet erg. De hitte, daarentegen, is wel heftig. Normale mensen blijven met de hoogmiddag uit de zon, of ze gaan zwemmen. Je betaalt even voor een kluisje binnen en bergt je spullen op. Dertig seconden later ben je het water ingedoken! Heerlijk! Warm, maar toch heerlijk. De stof van de afgelopen weken mengt met de stof en het vuil van de stad, maar ook dat doet er niet toe. Je geniet van het water en tijdje, en neemt weer plaats op terras; het dreigt druk te worden en je hebt de laatste tafel. Verderop is een koopman in een hevig gesprek gewikkeld met twee mannen die dezelfde tatoeage op hun linkerschouder lijken te hebben. Hij duwt ze weg en ze lopen een steegje in. Een stopt even, wijst op de man en schudt zijn hoofd. Je besteld nog een bier en besluit om even geen ruzie te zoeken. Daar zit je dan – op terras in de felle zon, als het water van je verdampt en de hitte je spieren versoepelt. Je mag wel even genieten - je wordt natuurlijk niet in een middag zwak! En je hebt het verdiend. Een paar biertjes later hoor je over het geluid van al die honderden mensen een mooie, zingende stem. Twee vreemde mensen lopen deze kant op. Beide hebben een voorouder gehad die niet van deze wereld was! De twee, een stel, zijn allebei bijna blauw! Hij heeft haar dat steeds beweegt alsof het onderwater is, terwijl zij een glinsterende huid heeft die van kleur verandert. Alsof je onderwater bent en kijkt naar de zon. Vreemd, maar ze kan fantastisch zingen, wat veel goed maakt! De man kust haar en springt van de kade af. Je ziet hem wegzwemmen met ongekend snelheid! Echt niet normaal! “Wat kan hij goed zwemmen,” zegt het meisje, “Is deze stoel vrij?” Je laat haar zitten en ze pakt snel nog een stoel voor haar vriend. “Well met,” zegt ze, en stelt zich voor als Shakira. Die andere watergek schijnt Templeton te heten en later, als het meisje weer weg is (ze moest zingen, natuurlijk) blijven jullie kletsen. Hij is ook een beetje een vechtersbaas en jullie delen sterke verhalen. Later in de middag komt er een klein halfling meisje naar jullie toe, met grote ogen voor jullie spieren. “Wow, jullie zouden het misschien aan kunnen! Zoeken jullie misschien werk vanavond? Het zou wel gevaarlijk kunnen zijn, hoor.” De bier en de aanwezigheid van elkaar laat dat geen bezwaar zijn. “Gevaar? Wij lachen in het gezicht van gevaar, meisje! Wat voor werk heb je?” Ze legt uit dat haar vader een winkel heeft en dat er vanochtend mensen ze hebben probeert af te persen. Ze komen misschien terug vanavond en ze heeft bewakers nodig. Ze biedt 20 goud per man aan voor een avond en dat vinden jullie wel redelijk. Jullie spreken af om bij Fendal’s Pets te zijn – ergens in de Champion’s District – met zonsondergang. Ze draait zich om en begint weg te lopen, maar pats! Een magere man met een dikke bril op en een armvol boeken was net achter haar en ze loopt op hem in. Hij had ze niet eens gezien! “Sorry, euh, mevrouw,” zegt hij. Hij heeft een vreemd accent en je kunt het niet plaatsen. Hij gaat door, "mag ik u even wat vragen?" “’tuurlijk!” zegt ze. Hij gaat met haar in gesprek en hat laatst wat je hoort is het meisje. “Een tovenaar?” zegt ze, “Precies wat ik zocht!”

Templeton (Water Genasi Barbarian) Wie met een schip in de buurt van waar Sasserine moet zijn komt ziet eerst niets – alleen hoge kliffen en dan, plotseling, een donkere lijn geeft aan dat er iets meer te bekennen is. Daarboven is er duidelijk ooit een brug geweest. Later hoor je dat deze meerdere malen is vernietigd en weer opgebouwd. Sinds de tijd van de Imperium is het niet weer gemaakt. Het lijntje in de kliffen wordt een grote splijt en daarbinnen ligt de haven! De geuren van specerijen, rook, mensen en vuil. Overal zijn zeilen, boten, gondola’s, zwemmende wezens, papegaaien en meeuwen. Witte en rode daken, lage en hoge gebouwen, en dan de kades zelf. Overal terrassen met etende en drinkende mensen, stuwadoors, verkopers en verkoopsters, marktlui, apen, de visvangst, van alles! Allemaal druk en een herrie! Verkooppraatjes, gelach, geschreeuw, preken en grapjes vertellen, de vogels maken ook lawaai, en ook de hamers van de smeden en scheepsbouwers. De lijst houdt niet op – vul het zelf maar in! Toeristen en burgers varen overal in gondola’s rond, kleine boten met goederen varen ook tussen de grotere schepen in. Andere rassen worden zichtbaar – harige Haddozeeën, gladde Darfellan’s, halflings, gnomes, dwergen en elven. Veel half naakt, veel in felle kleuren gekleed. Prachtig, uitnodigend, leuk en bruisend. Sasserine! Je went maar niet aan die hitte! Zelfs na je tijd nog dieper in het zuiden, in de regenwoud, ben je het niet gewend. Gelukkig in Sasserine kan je gaan zwemmen – er is een geweldig hoeveelheid water overal te vinden. Je bent bijna nooit meer dan twee straten van het af! Het is niet altijd superschoon, maar het is koel en het is nat! Shakira had je vanochtend gevraagd of je misschien wat geld zou kunnen verdienen – ze had het over een mooie gondola kopen voor jullie tweeën! Dat zou echt leuk zijn! Met alleen haar geld van het zingen kom je niet meer dan rond, eigenlijk. “Komt wel goed,” zeg je. “Tuurlijk, schatje!”, giechelt ze. Jullie wandelen door de stad en horen opeens verhefte stemmen. Een man op een grote paard staat tegen iemand te vloeken, en met een zweep te zwaaien. Wat dichter bij zien jullie dat hij het tegen een oude man heeft, die nu van de weg wordt gesleept door twee van de Wacht. Hij heeft bloed op zijn gezicht en een streep op zijn rug. Al via de mensen om je heen krijg je te horen dat hij niet snel genoeg uit de weg van het paard was gekomen, en die edelman op het paard moest afremmen. Hij is de zoon van Lord Merivanchi, één van de grootste families in Sasserine, en een absolute klootzak! Avner, heet hij. De hitte en die mensen worden weer te veel en je wilt lekker weer gaan zwemmen. Je kunt hier toch niets doen – de Wacht treden hard op en tegen een adelzoon actie ondernemen is gewoon stom. Shakira wijst een terras uit en je kust haar even. Ze had je al gezien naar het water kijken! Je springt van de kade af en raast de haven in. Heerlijk! Tien minuten later sta je nat aan wal. Het water begint al te verdampen en je hebt het lekker koel. Shakira is in gesprek met een grote man van jouw leeftijd en heeft een stoel voor je bewaard. Hij is ook een beetje een vechtersbaas en heet (vreemd genoeg) Hope. Jullie beginnen meteen sterke verhalen te elen, en ijsbier te drinken. Op een gegeven moment moet Shakira weg – ze moet zingen - en jullie blijven kletsen. Later in de middag komt er een klein halfling meisje naar jullie toe, met grote ogen voor jullie spieren. “Wow, jullie zouden het misschien aan kunnen! Zoeken jullie misschien werk vanavond? Het zou wel gevaarlijk kunnen zijn, hoor.” De bier en de aanwezigheid van elkaar laat dat geen bezwaar zijn. “Gevaar? Wij lachen in het gezicht van gevaar, meisje! Wat voor werk heb je?” Ze legt uit dat haar vader een winkel heeft en dat er vanochtend mensen ze hebben probeert af te persen. Ze komen misschien terug vanavond en ze heeft bewakers nodig. Ze biedt 20 goud per man aan voor een avond en dat vinden jullie wel redelijk. Jullie spreken af om bij Fendal’s Pets te zijn – ergens in de Champion’s District – met zonsondergang. Ze draait zich om en begint weg te lopen, maar pats! Een magere man met een dikke bril op en een armvol boeken was net achter haar en ze loopt op hem in. Hij had ze niet eens gezien! “Sorry, euh, mevrouw,” zegt hij. Hij heeft een vreemd accent en je kunt het niet plaatsen. Hij gaat door, "mag ik u even wat vragen?" “’tuurlijk!” zegt ze. Hij gaat met haar in gesprek en hat laatst wat je hoort is het meisje. “Een tovenaar?” zegt ze, “Precies wat ik zocht!”

Sheler (Druid) Deel 1 Een jonge halfling meisje met zelfs meer sympathie en gevoel voor de natuur en de dieren dan de rest van je dorp in de Long Forest, het was niet vreemd dat je een druïde werd. Toch zat iets je dwars. Chauntea en haar hele kerk waren simpelweg te... normaal. Te beschaafd. En Meilikki leek meer iets voor mensen die niet volwassen wilden worden. Allemaal veulentjes en lammetjes en zo. Groot Vader Silvanus leek even iets, maar ze zag hem ook als te afstandig. Meer bezig met balans in alles, ze zag het al aankomen dat ze een keer iemand niet mocht helpen omdat ze te vaak goed was geweest! Moeilijk, maar zo zat dat. Een druïde zonder geloof, maar een druïde toch. Op een mooie lente dag loop je door het Long Forest, op een pad die je nog nooit eerder hebt gevolgd. De dag rekt zich uit en je weet even niet hoe laat het is. De pad lijkt als of het wazig wordt, het rekt uit en verdwijnt zelfs even. Net zo snel is het weer terug en je staat naast een mooi vijvertje, die gevuld wordt door een prachtige waterval. Je had echt geen idee dat zo’n plek bestond in het bos. De bladeren lijken anders, donkerder, en deze bomen heb je echter nooit eerder gezien. Je wordt even bang want je weet echt niet waar je bent, maar mooie plekken zoals deze kunnen nooit gevaarlijk zijn! De zon hangt nu aan de andere kant van de hemel en je beseft dat het al bijna avond is. Bizar, maar ook heel spannend! Leuk, even! Je gaat op een rots zitten en merkt dat er een gifgroene slang boven je in een boom hangt. Verder bewijs dat dit geen Luiren meer is. Het water is lekker, en al snel heb je een paar vissen op stokjes over een vuurtje. Als nacht valt en Selune omhoog klimt, gebeurt er alweer iets bijzonders. Een zilveren pad wordt zichtbaar tussen de bomen en (tja, waarom niet?) je gaat weer lopen. Alweer een vreemd gevoel van verplaatst zijn, van afstand nemen, en de lucht wordt warmer om je heen. Warmer, en vochtiger, en lichter ook. Het is weer ochtend! Beestgeluiden weergalmen door wat lijkt een regenwoud, grote beesten die je nog nooit hebt gehoord, en die je liever nooit wilt ontmoeten. Het is snikheet en overal vliegen grote insecten en kleurrijke vogels. Het voelt hier ook niet bepaald veilig, En je begint weer te lopen. Een kleine reptielachtige dier, een soort groen en blauw kale kip, rent langs de pad en schreeuwt. Het heeft ook scherpe tanden, zo te zien! Het is amper buiten zicht wanneer het weer gilt, maar deze keer in pijn. Terwijl je loopt wordt het mistig en je zicht wordt misschien een meter of tien. Plotseling doemt er een rotsmuur voor je op. In de muur is een opening gegraven, in de vorm van een schreeuwend apenhoofd. Je overweegt om daar binnen te stappen maar dan hoor je een vreselijke gil, alsof iemand ongelofelijk pijn lijdt. Het is absoluut vreselijk hier. Afschuwelijk. Je moet gewoon weg! Een uur terug in de mist kom je weer terecht voor het apenhoofd ingang, ook al weet je zeker dat je in een rechte lijn liep. Het huilen en gillen begint weer en je rent weer weg. Je wordt gevolgd door een diepe, gemene lach. Je wordt misselijk en raak bewusteloos. Wanneer je wakker wordt is de mist weg en de bomen zijn nog steeds die grote regenwoud bomen. Het heeft geregend maar je bent toch droog. “Dit wordt snel minder leuk”, zeg je. Je kijkt om je heen, om te zien wat voor problemen je nu hebt. Ze ligt op een stenen blok, helemaal bedekt met mos en algen. Er zit ook iets erin gekrast en je haalt het groene spul weg. Het duurt even maar over een uurtje zie je het symbool, een lopende man met een grote jas en enorme laarzen. Shaundakul! Je gedachten gaan dan heel snel. Shaundakul verklaart veel! Hij is bekend om het feit dat hij vaak mensen persoonlijk benadert om ze belangrijke taken te geven. Zoiets als je net hebt ervaart is precies zo’n grapje dat Hij zou bedenken. Je voelt bijna duizelig! Je hebt een boodschap gekregen van Shaundakul. Je leven moet nu iets heel anders worden! Je bent iemand! Je bent in contact geweest met een god! “Uch-hum” Op een gevallen boomstam zit een halfling man van een jaar of viertig. Hij draagt een grote, groene jas en heeft net een pijp opgestoken. Op zijn hoofd is een grote, brede leren hoed. En om het nog erger te maken, knipoogt hij. “Sheler,” zei hij, “we kunnen elkaar goed helpen.” “Jij wist niet wat je zocht, maar volgens mij zoek je iets die niet meer te vinden is. In je eigen land, tenminste. Werk met mij en je zult dingen, plaatsen zien die weinig mensen ooit hebben gezien. Geen grenzen meer voor jou, meisje! Het zal natuurlijk behoorlijk zwaar zijn, maar ik zal je bij staan. Wat zeg je?” Je knikt, respectvol en opgelucht. Je weet niet wat je gaat doen, maar je hebt het gevoel dat je nu een doel hebt, en dat voelt heel goed. Je weet diep van binnen dat je hem kunt vertrouwen en je gevoel dat er iets mist is weg! Je hebt niets meer nodig en je weet dat je zo kunt leven. Geen gedoe, geen … spullen, geen super toverwapens, geen kunstmatige harnassen, het komt allemaal goed zonder! Als je honger hebt, zal je altijd eten vinden. Als je dorst hebt, zal er water zijn. Onafhankelijkheid. Onafhankelijkheid en de weg voor je. “Klinkt mooi,” zegt Shaundakul. “Je eerste stap zal wel de makkelijkste zijn, maar ze zijn allemaal even interessant. Je hoort van me.” Hij kust je op je voorhoofd en je huid tintelt, je voelt je meteen beschermd en veilig. Hij wijst weer een pad uit, knipoogt, glimlacht en verdwijnt. Je loopt het pad op, en de eerste stap is inderdaad makkelijk. Een uurtje later zie je de eerste sporen van beschaving. Boerderijen in de verte, en nog verder een stad. Deel 2 Wie met een schip in de buurt van waar Sasserine moet zijn komt ziet eerst niets – alleen hoge kliffen en dan, plotseling, een donkere lijn geeft aan dat er iets meer te bekennen is. Daarboven is er duidelijk ooit een brug geweest. Later hoor je dat deze meerdere malen is vernietigd en weer opgebouwd. Sinds de tijd van de Imperium is het niet weer gemaakt. Het lijntje in de kliffen wordt een grote splijt en daarbinnen ligt de haven! De geuren van specerijen, rook, mensen en vuil. Overal zijn zeilen, boten, gondola’s, zwemmende wezens, papegaaien en meeuwen. Witte en rode daken, lage en hoge gebouwen, en dan de kades zelf. Overal terrassen met etende en drinkende mensen, stuwadoors, verkopers en verkoopsters, marktlui, apen, de visvangst, van alles! Allemaal druk en een herrie! Verkooppraatjes, gelach, geschreeuw, preken en grapjes vertellen, de vogels maken ook lawaai, en ook de hamers van de smeden en scheepsbouwers. De lijst houdt niet op – vul het zelf maar in! Toeristen en burgers varen overal in gondola’s rond, kleine boten met goederen varen ook tussen de grotere schepen in. Andere rassen worden zichtbaar – harige Haddozeeën, gladde Darfellan’s, halflings, gnomes, dwergen en elven. Veel half naakt, veel in felle kleuren gekleed. Prachtig, uitnodigend, leuk en bruisend. Sasserine! Net buiten de stad word je ontmoet door een oude halfling dame. Ze kijkt je vreemd aan, en vraagt of je met haar mee wilt komen, dat haar werkgever een klus voor je heeft. Onderweg vertelt je dat iemand jou heeft aangeraden als een betrouwbare, capabele avonturier. Een halfuurtje later zit je in een mooie pand aan het water, met een royale ontbijt voor je! Een mooie vrouw, een mens, stelt zich voor als Lavinia Vanderboren. Ze vertelt je dat haar ouders een maand geleden zijn overleden, hun nieuwe schip opgebrand. Zij heeft ontdekt dat de familie bankzaken ingewikkeld waren, dat er schulden zijn, en dat zij nog een schip heeft, de Blue Nixie. Deze ligt nog aan wal en ze zou het heel goed kunnen gebruiken voor een handelsreis of zo. Ze moest alleen de havenbelasting betalen. Dit heeft ze laatst gedaan, aan een vieze man die Soller Vark heet. Hij werkt voor de ouwe havenmeester, maar beweert dat ze niet heeft betaald. Ze heeft geen geld meer en moet het schip écht hebben. Ze heeft al een groep mensen gehuurd om het schip terug te krijgen, maar jij was zo goed aangeraden dat ze jou ook wilt huren. Ze vertelt je waar je ze kunt vinden en wenst je succes. Soms zie je dat ze niet snapt waarom ze jou zo nodig moest inhuren, maar het is nu gedaan. Vreemd. Jij weet wel wat er aan de hand is. Zo begint het.

 
Gepost door Tuning op 11 augustus 2010 om 15:26 uur.
© 2003 pepijn
 
Fout spreekwoord
Wijsheid verdwijnt met je haren
 
Agenda
Er is geen speeldatum voor deze campagne
Campagne Top 10
Shackled City Adventure Path
204x gespeeld
Way of the Wicked
136x gespeeld
Savage Tide Adventure Path
109x gespeeld
Opa's campaign
63x gespeeld
Campagne Land van Amn
57x gespeeld
Storybook Hendrik
55x gespeeld
Campagne Channath
53x gespeeld
Kingmaker
49x gespeeld
The drow
43x gespeeld
Calimshan
40x gespeeld
 
Populaire lokaties
Grou
76x gespeeld
St. Anna
16x gespeeld
Wytgaard
11x gespeeld
Leeuwarden
5x gespeeld
Grou & St. Anne
1x gespeeld
 
Overzicht gebruikers
Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien.