 |
Inhoud Storybook |
|
|
 |
Login |
|
|
 |
Registratie |
|
|
| Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen
achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan. |
|
 |
|
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | HOOFDSTUK 3: THE SEA WYVERN'S WAKE
| Lijmbeest in de mist, la la-la la-la... (to the tune of Brown Girl in the Ring) | Gespeeld bij/in St. Anna op 28 mei 2008 |
|
| (reacties) |
Rowyn is dood en dat hoofdstuk is eindelijk afgesloten. Haar spullen worden gretig verdeeld onder de groep en vooral Tin-a-Tin kan haar spullen goed gebruiken. De twee overledene matrozen worden afgedekt met zeilstof en een snelle discussie vindt plaats onder de groep – op zee begraven of met magie de lijken beschermen en meenemen. Templeton vindt dat vooral Rowyn meteen gedumpt moet worden, maar uiteindelijk is er voor gekozen om ook haar lijk te behouden. Timothy blijkt de nodige spreuken te kunnen uitspreken en zowel Rowyn als Lirith en Roger worden respectvol beschermd en opgeborgen. Timothy belooft om de spreuken dagelijks uit te spreken, en Bohairic gaat met Avner praten.
Tien minuten later is Avner overtuigd dat hij een geweldig idee heeft gehad. Hij gaat naar zijn hut om daar een brief te schrijven naar de Dageraad in Sasserine. Daarin gaat hij vertellen hoe Rowyn de twee matrozen heeft vermoord, de bemanning heeft vergiftigd en hem heeft aangevallen. O ja, en de groep (tevens helden van de stad enz. enz.) werd ook aangevallen, natuurlijk. Daarmee moeten ze geen last meer krijgen van wraakacties van de Kellani’s, en daalt haar familie nog verder in reputatie binnen de stad.
“Een erg slimme zet, mijnheer Meravanchi!” beaamt Bohairic vonder te glimlachen.
**************************************************************************
De rest van de dag passeert rustig. Templeton zwemt weer onder de boten om op schade te controleren, Bohairic kijkt alles nauwkeurig na met zijn ingebouwde detectiekrachten en Hope zondert zich af en gaat aan de slag met dat halsbandje van Rowyn. Zowel Templeton als Bohairic zijn tevreden met de resultaten van hun onderzoeken, en Hope weet zijn verstoorde interne evenwicht te herstellen op een of andere manier. Zijn nek geneest daarna snel en hij voelt zich zo lekker dat hij zich een glaasje rum permitteert.
De nacht is ook rustig en de ochtend brengt veel vogelgeluiden. De schepen zijn meer naar het oosten toe gaan varen, om ’s middags aan te kunnen meren bij Port Castigliar. Na bijna een week op zee zal het een welkom afleiding zijn!
27 Flamerule 1375
De Nixie komt ook in de buurt en er wordt vrolijk gezwaaid. De twee schepen varen naast elkaar zonder zeilen de inham op – het getij werkt op dit moment in hun voordeel. Aan beide kanten is het één en al oerwoud; apen, papegaaien en andere kleurrijke vogels in overvloed. Het is alweer een snikhete dag, erg benauwd en vochtig. Ze volgen de stroming voor een halfuur en varen uiteindelijk de laatste bocht om. In plaats van de verwachte pakhuizen en arbeiders is er alleen as. De grond is zwart, alle gebouwen zijn met de grond gelijkgemaakt, en niemand en niets beweegt.
Na een beetje overleg tussen de twee schepen wordt er besloten een groep aan wal te sturen. Ze mogen niet te lang blijven en alle voorzorgsmaatregelen moeten genomen worden. Verrassend genoeg moeten Hope, Templeton, Tin-a-Tin, Sheler, Bohairic en Timothy in het bootje klimmen.
|
|
 |
|
Na een halfuur zijn een aantal zaken helder: er zijn geen overlevenden te vinden, de aanval was minstens twee maanden geleden, er zijn sporen van een draak (een hele grote), er zijn sporen van veel lizardmen, alle voedsel en handelswaren zijn meegenomen, de schuilkelder is ook scene van een gevecht geweest en er zijn toevallig geen dagboeken onder rotsen verstopt (met of zonder bloedige laatste zin).
Sheler en Hope gaan wat dieper het oerwoud in de hoop om meer aanwijzingen te vinden. Eenmaal voorbij de neergehaalde, verbrande palissade wordt het ineens echt regenwoud. Ze zijn beide heel wat gewend maar dit is Chult. Ze komen met lege handen terug en hadden alleen met veel moeite een verdachte kras in de schors van één boom gezien. Toch is Sheler overtuigd dat ze, een maandenoude spoor door snelgroeiend regenwoud kan vinden.
“Nou, je bent druïde of niet, hè?” zegt ze met een glimlach.
**************************************************************************
Het mysterie gaat in Bohairic zijn boek onder de kop van “Kom een keer terug met krachtigere divinaties” en de schepen gaan met het getij weer naar de open zee. Wel zijn een aantal vaten gevuld met bananen en andere vruchten, en nemen Sheler, Timothy en Templeton het voor om water te creëren voor het volgende deel van de reis. Vooral het paard van Avner drinkt veel.
Op zee gaat iedereen snel terug in de routine. Zelfs Miriam kan Sheler weer aanzien zonder te trillen. Avner bezigt zich met het briefje en steeds wanneer hij het aan Bohairic laat zien, vindt hij de aanpassingen de tovenaar voorstelt alleen maar redelijk en verhelderend wat betreft de onderliggende boodschap en zijn eigen belang en positie. Bohairic blijft met uitgestreken gezicht de adel ‘helpen’, maar als de groep alleen zijn kan hij de tranen bijna niet inhouden terwijl ze met elkaar lachen.
“Zonder het ongekend vaardig rapierwerk van mij lag het schip nu al aangemeerd bij Umberlee haar vuile, glibberige poorten, met de wrede, stinkende heks en bewezen hoer Rowyn Kellani als kapitein. De zogenaamde Helden van Sasserine beginnen onder mijn leiding hun eigen vaardigheden eindelijk te ontwikkelen maar toch waren ze zo goed als verslagen door de helse beesten die de vuile heks had opgeroepen. Met één hand aan het wiel en de andere aan mijn zwaard had ik haar valse magie doorstaan en mijn troepen de wanten ingestuurd. Omsingeld en met haar nederlaag in haar ogen heeft ze mij uitgedaagd tot een één-op-één gevecht, en daarin vond ze haar dood. Haar stinkend lijk ligt nu opgebaard …”
**************************************************************************
30 Flamerule 1375
’s Middags verschijnen er een aantal stipjes op de horizon. Deze worden steeds groter en worden (eerst voor Skald) op een gegeven moment herkenbaar – wyvern’s, acht van ze! Passagiers verdwijnen beneden en de groep verdeelt zich van boeg naar spiegel. De beesten vliegen schuin voor het schip en veranderen van koers dat ze recht op het af vliegen. Een goed teken, volgens Bohairic en Urol, is dat ze niet omhoog vliegen voor een aanvallende duikvlucht.
De acht grote draakachtigen naderen het schip en Bohairic waagt het om in de taal van de draken de beesten aan te spreken. De acht beesten verlagen hun snelheid meteen en vliegen langs het schip. Zeven kraaien domme kreten terug - “grote, puntige, giftige, gemene, oerdomme meeuwen met schubben” volgens Amella – en één antwoord de jonge tovenaar!
Er volgt een redelijk vrolijk gesprek tussen de kleine mensjes op de Zeewyvern en de acht echte, vliegende naamgenoten. Op een gegeven moment moet Sheler een kruisboog uit Avner zijn handen worstelen en zijn poging om een “mooi kopke” voor zijn muur te bemachtigen gaat niet door.
Uiteindelijk vliegen de beesten verder en Bohairic legt uit dat ze net aan een walvis hebben gedineerd, en op zoek zijn naar een toetje. Zijn keel doet pijn na al het drakentaal en hij nipt aan een brandy met citroen terwijl hij nadenkt over mogelijke grotere betekenissen van het verschijnen van de beesten.
“Ze kunnen niet zomaar … langsvliegen. Er moet toch iets aan de hand zijn, of word ik een beetje paranoïde?”
**************************************************************************
|
|
 |
|
4 Eleasis 1375
Twee dagen na het hoorn van Chult te hebben gerond wordt voor het eerst weer een beetje druk op het water. Enkele vissersboten zijn gesignaleerd en de schepen varen naar het zuiden toe. Ze hebben de wind een beetje tegen maar de stroming mee en varen blij en vrolijk Port Nyanzaru eindelijk binnen.
Bohairic heeft wat onderzoek gedaan en vertelt wat hij weet. Amella vult hem her en der aan.
Port Nyanzaru, aan de mond van de rivier Soshenstar, is een belangrijk handelscentrum voor het continent. Hier wordt vooral in parfum, edelstenen en ivoor gehandeld, deze met veel moeite uit de diepte van Chult hiernaartoe gebracht. De haven is gebouwd met verdediging als prioriteit, niet gek aangezien dat er tussen hier en Lantan veel piraten aanwezig zijn. Met de Rundeen druk bezig een greep aan de handel te krijgen, en een groeiend aanwezigheid Kraken Society piraten is dit geen veilig gebied meer. Alle goederen die de stad binnenkomen en verlaten worden gecontroleerd door de Ytepka, de Triceratops Society. Dit is een groep Tabaxi, het inheemse volk, dat zich inzet voor het behouden van de natuurlijke orde. Een soort zuidelijke Harpers, zeg maar.
De stad zelf heft een muur en zit op een heuvel. Kroegen en warenhuizen omringen de haven zelf en een stenen weg wendt zich de heuvel op waar het bij een klein kasteel aan de muur eindigt. Aan de andere kant van de muur gaat de weg het regenwoud in, richting Mezro, de hoofdstad aan de oostkust.
Pater Feres pakt zijn spullen en met zijn kistje onder zijn arm stapt hij samen met Amella en Hope het bootje in. De bemanning, volgens de afspraak, moeten nog aan bord blijven. Lavinia heeft Amella gesignaleerd om flink voorraden in te slaan – de volgende beschaafde halte is bijna twee weken verder, in Renkrue.
Templeton gaat niet in het bootje mee – die zwemt liever – en hij ontmoet Hope in een kroeg aan de haven – de Blije Koopman. De kroeg is wel bijzonder – de kastelein is een minotaur! Samen vragen ze hem en de gasten de hemden van het lijf en horen vooral verhalen over hoe rare kabouters het leven af en toe zuur maken voor de bewoners van de havenstad. Honden en zwervers verdwijnen af en toe maar nog niemand heeft de grot of schuilplaats van de gemene kaboutertjes gevonden.
Over Port Castigliar blijkt dat niemand er iets van wist. Het was al langere tijd van de gebruikelijke routes af en alleen smokkelaars en wanhopige mensen zouden daar iets kopen. Of dit de waarheid is, of een persoonlijk dingetje, is niet van het gezicht van de minotaur af te lezen.
“Port Castigliar! Port! Wie noemt nou drie hutten en een blikken dak een haven? En die Inyanga – wat een klootzak!”
Blijkbaar heeft Inyanga Engaruka, de zoon van Ibn Engaruka, niet zo goed voor zijn klanten gezorgd als zijn vader. Door zijn slechte manieren heeft hij alle reguliere schepen van zijn “handelsgehucht” weggedreven. Zonder nieuwe mensen en voorraden zou het dan prooi zijn geworden voor die lizardmen.
“Jullie hadden toch gewoon naar Mezro moeten gaan. Mooi stad! Indrukwekkend!”
**************************************************************************
Bohairic blijft met Pater Feres en loopt de heuvel op. In de schaduw van de muur treffen ze een kleine tempel, aan Lathander toegewijd. De priester zegt niet veel en kijkt naar de deur toe.
“Nou, hier ben ik…”
“Ja, inderdaad.”
“Bedankt voor alles, het schip was waarschijnlijk een paar keer al geweest, zonder jullie…”
“Geen dank, het was onze baan.”
“Nou, ik … wens jullie alle succes…”
“Dankjewel, insgelijks.”
“Ik ga …”
“Ik ben wel benieuwd naar je nieuw leven.”
“Dat komt wel goed, denk ik…”
“Open de deur, Pater.”
Voor een tempel van Lathander is het best donker van binnen. Op een oud krukje zit een priester in een met modder besmeurde gewaad. Aan de voorkant is het symbool van Lathander zichtbaar, en in zijn linkerhand is een fles. De tempel is stoffig en smerig, het plafond vol spinnenrag.
“Ahhhh, jongen! Leuk om je te zien! Alles goed? Lathander zegene U!”
Feres kijkt Bohairic vol ongeloof aan.
“Ik … had iets anders verwacht. Dit is een schande! Wat moet ik …? Hoe…?”
Hij kijkt om zich heen en pakt een bezem van een halfopen kast. Hij begint te werken en Bohairic loopt naar de deur toe.
“Succes, Pater Feres.”
De tovenaar loopt de heuvel af en gaat op een laag muur zitten. Hij haalt een boek uit zijn tas en doet alsof hij aan het lezen is. Met een glazen oog in één hand, concentreert hij aan de kerk. Hij houdt het wel vijf minuten vol en in die tijd heeft Feres het plafond en de vloer een beetje schoner gemaakt.
Hij sluit zijn boek, staat op, en loopt de heuvel af naar de haven.
“Succes met je nieuwe leven, Pater Feres.”
**************************************************************************
De volgende ochtend wordt Amella naar de haven geroeid en daar treft ze Feres, zielig en met lege handen. Hij vraagt om terug te mogen en met ze verder te mogen reizen. Wat hij hier heeft gevonden voelt niet als zijn “roeping.” Zonder geen reden om nee te zeggen accepteert Amella hem als passagier weer. Ook neemt ze een nieuwe matroos aan, Rikard, een man van een jaar of 30 met donker haar en veel ervaring. Hij laat zich door de tovenaar onderzoeken – hij heeft vaker met avonturiers gewerkt.
Het briefje van Avner was afgeleverd samen met de drie lijken bij de Tempel van Anachtyr. Tegen een redelijke vergoeding zouden de drie lijken beschermd teruggestuurd naar Sasserine worden. Daar zou de Raad moeten beslissen of ze de Kellani’s zou laten opdraven voor een paar Raise Dead spreuken. Wat er met Rowyn zou moeten gebeuren zou dan ook daar besloten worden natuurlijk, maar met zowel de Vanderborens als de Meravanchi’s tegen ze zou het niet aardig zijn.
**************************************************************************
8 Eleasis 1375
Over de komende vier dagen wordt het weer steeds slechter. ’s Avonds koelt het snel af en wordt het mistig. Op de vierde dag worden de mistbanken echt een probleem. Amella en Urol bevestigen dat mistbanken aan deze kust een natuurlijk fenomeen zijn, maar dat neemt niet weg van het feit dat het zicht met de minuut slechter wordt. De passagiers vinden de beklemde sfeer niet leuk en gaan naar beneden. Iedereen moet stil zijn en Amella probeert te navigeren door naar de golven aan de bakboordkant te luisteren. Er zijn onderwater rotsen en ondiepe stukken in de buurt. De keuze om dicht bij de kust te blijven omdat er meer piraten in de buurt van Lantan zijn blijkt nu een gevaarlijke. De mist wordt dikker en de Nixie verdwijnt, ook al voer het slechts een paar honderd meter verderop.
Het bevel komt van de Nixie om hier te ankeren en Amella laat de zeeankers vallen. Zelfs het stem van het andere schip klinkt vreemd in de vochtige lucht, plat en ver weg. De mist wordt steeds dichter totdat op een gegeven moment het zicht niet meer dan twintig of dertig voet is. De nacht is lang, vochtig, en een beetje eng.
Vroeg in de ochtend, voordat de zon zichtbaar is, kantelt het schip plotseling met een hard geluid, alsof het een rots heeft geraakt! John Silver heeft de wacht en roept om de ankers en de kanten te controleren. Templeton, die ook dienst heeft, loopt naar bakboord. Door de mist ziet hij niks, en dan ziet hij een paar houten vaten, iets dat misschien een lijk kon zijn, en een aantal grote, drijvende rotsen.
“Rotsen?” denkt hij, “Illusie?”
Hij schroeit zijn ogen dicht, probeert voor te stellen wat er daar echt zou liggen, zoekt een zenpunt diep in zichzelf om al zijn zintuigen op hun allerscherpst te stellen, en wordt bijna bewusteloos geslagen door een slag vanuit het niets! Het slag is zo hard dat zijn voeten van het dek worden gesleurd … en dan blijkt dat hij door het vormloze beest vastgehouden is! Hij wordt van het schip gehaald en zwaar geschud! Rotsen, emmers, planken, lijken, spijkers, vaten, dode vissen … alles lijkt vastgeplakt aan een soort doorzichtig, plakkerig slijmbeest! Gelukkig hoeft hij niet zo snel te ademen maar het beest, wat aan de zijkant van het schip hangt, is ongelofelijk sterk! Door alles wat op het vastgeplakt is op de Genasi te laten slaan probeert het hem te vermorzelen!
Het geluid en het geschud maakt de anderen wakker en ze vinden het eerst raar dat het schip naar bakboord kantelt. Hope springt uit bed, trekt een korte broek aan, pakt zijn bijl en rent naar boven. Bohairic rent in japon naar het dek en Sheler ook. Hope komt als eerst aan door de mist en ziet Templeton in de lucht hangen. Hij rent naar hem toe en ziet wat er echt aan de hand is. Templeton bloedt van verschillende wonden en wordt furieus geschud door het beest. Hope houdt niks terug en met een BRUL haalt hij uit naar het beest. Hij scheurt een enorm gat in het ding maar moet hard terugtrekken om zijn wapen niet kwijt te raken.
Templeton geeft op met het proberen de aanslagen te ontwijken want het lijkt hem bijna onmogelijk. Het beest is vele malen sterker dan hij, en hij weet dat hij slechts seconden heeft voordat hij bewusteloos geslagen wordt. Net als Hope wordt hij BOOS! Hij kruipt zich een beetje in een soort bal en begint de punten van zijn schilden in cirkels te draaien. Stukken van het plakkerige vlees worden van het geheel uitgesneden en het beest trilt in respons.
Sheler verdwijnt met haar karakteristieke snelheid en met een nagel pulkt ze een stukje hout van de railing. Ze springt over de zij en hangt in de wanten waar ze de situatie goed kan zien. Ze breekt het splintertje in stuken en schiet snelgroeiende speren op het slijmbeest af. Het ding is bijna niet te missen maar ze moet oppassen met waar Templeton hangt. Drie van haar vier speren zinken diep in de ooze en het valt een beetje van het schip weg. Templeton werkt met zijn schilden, Hope hakt en trekt zijn wapen vrij, hakt en trekt, hakt en trekt … en het beest houdt op met bewegen!
Bohairic en Tin, allebei klaar om geweldige trucjes uit te voeren, zuchten. Ze lijken bijna een beetje teleurgesteld. Het beest valt in stukken op het water en krijgt langzamerhand een melkachtig kleur terwijl het uit elkaar drijft. Tin en Bohairic detecteren magie in het minder plakkerig lijk en wijzen Templeton naar een ring en magische pantserhandschoenen.
|
|
|
| Plaats de muis boven het | | om detail informatie te zien. |
|
|
| Gepost door Jeff op 29 mei 2008 om 0:31 uur. |
| Reacties van bezoekers (32 reacties) |
 Johan
Klote klote lijmbeest, la la la la (same tune different song)
Gepost op 29 mei 2008 om 9:59. |
 Vulridir Sr
It's sticky and itches....
Gepost op 30 mei 2008 om 22:54. |
Vulridir Sr
oe oe oe oeze is dead...
Gepost op 30 mei 2008 om 22:55. |
Vulridir Sr
Eigenlijk kan je best wel wat met zo'n ooze... :-)
Gepost op 30 mei 2008 om 22:55. |
 Jacco
lijmen?
Gepost op 30 mei 2008 om 23:00. |
 Pake
oehoe oehoerend oeze
Gepost op 31 mei 2008 om 0:21. |
 Tuning
Hehe... een vette beat gevonden?
Gepost op 31 mei 2008 om 10:11. |
Jacco
zo 4-1 nu eerst een bavaria.
Gepost op 13 juni 2008 om 23:01. |
 Jeff
Ahhh, Avner, Avner, Avner, wat ben je leuk. Het is wel moeilijk om iedereen een beetje karakter te geven wanneer we liever meteen overgaan naar de actie :)
Nou ja, ik heb nog twee maanden op zee, en dan heb je hem in Farshore ... met zijn oom. En die moet wel de redelijke in de familie zijn, toch?
Gepost op 16 juni 2008 om 22:23. |
Johan
Leuk briefje van Avner. Hij neemt haar dood volledig voor haar rekening. Zijn we daar mooi vanaf gekomen. :-)
Gepost op 17 juni 2008 om 9:37. |
|
|
|
|
 |
Random insult |
|
|
|
| If it weren't for you, I'd enjoy our sex life. |
| |
 |
Agenda |
|
|
Er is geen speeldatum voor deze campagne
 |
Campagne Top 10 |
|
|
|
Populaire lokaties |
|
|
|
 |
Grou
76x gespeeld |
|
 |
St. Anna
16x gespeeld |
|
 |
Wytgaard
11x gespeeld |
|
 |
Leeuwarden
5x gespeeld |
|
 |
Grou & St. Anne
1x gespeeld |
|
| |
|
Overzicht gebruikers |
|
|
|
| Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien. |
|
 |
| |
|
