 |
Inhoud Storybook |
|
|
 |
Login |
|
|
 |
Registratie |
|
|
| Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen
achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan. |
|
 |
|
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | HOOFDSTUK 3: THE SEA WYVERN'S WAKE
| Falls don't kill people, spellthieves do. | Gespeeld bij/in Grou op 14 mei 2008 |
|
| (reacties) |
 “Hope, je had het juiste idee, ook al heb je het misschien wat … eum … onvoorzichtig aangepakt. We hebben iemand aan bord die we snel te pakken moeten krijgen, en we kunnen echt niet landen voordat we die in handen hebben. We moeten slim zijn.”
Bohairic zegt wat iedereen denkt, maar zodra hij het zegt is de rust hersteld.
“Het is een tijd geleden maar misschien kunnen we sporen nog vinden.” zegt Bohairic.
“Big Sanne kan sporen zoeken! Ik haal haar aan dek.” zegt Tin-a-Tin, die weer een beetje gezond er uitziet.
Tin verdwijnt beneden en komt snel terug met een enorme otter aan een touw. Het beest trekt haar bijna van haar voeten af, zo blij is het om weer in de frisse lucht te zijn. Tin pakt het mes, dat in Hope zijn nek was, voorzichtig bij de kling en laat Sanne het ruiken.
“Zoek, meisje! Zoek!”
De otter keft en begint rond te snuffelen. Tin neemt haar door het schip heen, wat sommige zeilers grappig vinden, en anderen helemaal niks.
“Allemachtig, jongen! Haal dat vieze beest uit mijn klerenkast onmiddellijk!”
“Sorry, meneer Avner! We zoeken een moordenaar!” Tin knipoogt naar de heer Meravanchi en glimlacht.
“En wie precies heeft mijn ondergoed vermoord? Die zijn vlekkeloos! Onberispelijk zo! ... Of niet, Quenge?”
Avner zijn dienaar knikt meteen. “Uiteraard, meneer Meravanchi! Elke dag, meneer Meravanchi!”
**************************************************************************
“Ze lag in mijn bed.” zegt Hope.
De groep en de otter gaan weer naar beneden, waar een bloedige deken op de vloer liggen. Big Sanne snuffelt aan het midden van de deken, keft weer, en sleept Tin de deur uit.
De otter sleept haar langs het gangpad aan stuurboord, langs alle zeilen deurgangen, en komt in een opslagruimte terecht, bijna aan de spiegel. De otter draait rondjes op de vloer tussen een aantal vaten in.
“Hierin? Een halfling moordenaar dus.” zegt Templeton.
“Of een gnoom!” zegt Hope.
Vaten worden opengemaakt en opgetild. De vloer verdwijnt onder honderden stukken zoutvlees, maar geen moordenaar is te vinden. Bohairic kijkt in alle hoeken en gaten met zijn gloeiende ogen, maar kan ook niets vinden. Templeton haalt een hamer en een spijker en kijkt naar de vloer toe.
“Hieronder…?”
Wanneer iedereen tevreden is dat er nog meer ruimte onder zit, hamert hij de spijker door de vloer heen. Bohairic loopt naar voren, gaat door een luikje in vloer, en komt in een vochtige, stinkende ruimte terecht. Hier, net binnen de romp zijn meer vaten en voorraden opgeborgen. Hij loopt voorzichtig naar achteren door de vaten en paletten heen, totdat hij de spijker vindt. Zijn gloeiende ogen verlenen hem genoeg licht om een paar voet verder te zien. Hier is geen magie of mens te vinden.
Hij loopt terug en geeft het door. “Niks. Niemand.”
Hij fluistert in Hope zijn oren en spreekt weer hardop. “Misschien aan bord de Nixie?”
“Ik blijf hier voor het geval dat.” zegt Hope.
“Wij gaan naar de Nixie toe! Tot later!” zegt Bohairic.
De groep verlaat de ruimte en Bohairic geeft aan met handsignalen dat de anderen naar boven moeten. Hij glipt door een deur heen en komt in de touwruimte terecht, waar hij aan een spreukje begint. De rest lopen naar boven en Tin sluit Big Sanne weer in haar hut op.
**************************************************************************
Bohairic leunt tegen de spiegelwand aan en haalt een glazen oog uit één van zijn vele zakken. Hij houdt het in zijn linkerhand, recht voor zijn gezicht, en mompelt een paar frases. Hij houdt zijn rechterhand boven het oog, plat, palm naar beneden, en maakt kleine cirkelbewegingen. Een licht verschijnt, midden in het oog, en hij doet zijn eigen ogen dicht. Hij wacht.
**************************************************************************
De groep komt weer aan dek, waar de familie Timmerman nog steeds in gesprek zijn met kapitein Amella. Ze lopen naar haar hut toe en verdwijnen. De moeder werpt en boze blik naar Sheler toe.
“Hoe komen we bij de Nixie?” zegt Tin.
“Ik kan wel zwemmen, hoor!” zegt Templeton, “Maar jullie? Misschien moeten we een signaal afgeven dat ze weer wat dichterbij komen?”
**************************************************************************
Hope gaat op de vloer zitten en haalt iets uit zijn broekzak – het halsbandje van Darmtrekker. Hij weet dat het magisch is, en heeft het idee dat hij dat misschien kan gebruiken om het nare gevoel in zijn buik te stillen, als hij de magie eruit kan krijgen.
Hij houdt het in zijn handen en concentreert. Voor hem hoort hij iemand lopen – misschien die verstekeling! Nee, hoor, het is alleen Rowyn. Ah, wat leuk!
Die heeft hij in een tijdje niet gezien. Hij voelt zich wel een beetje schuldig – er was het een en het andere misverstand en ze moest even weg. Belasting of zo, toch? Hij weet het niet meer. Toch niet belangrijk. Wij hadden haar per ongeluk aangegeven toen we iets anders onderzocht. Zoiets. In ieder geval, ze heeft het gehaald! Joepie!
Hij kon altijd goed met haar opschieten – dat weet hij nog wel. Als ze hem al vergeven heeft dan wordt het een leuke reis! Zij kan ook goed zuipen! Het is wel fijn om eindelijk een echte vriendin aan bord te hebben. De groep waarmee hij nu samenwerkt – ze zijn ook aardig, maar hij kent ze niet zo lang. Rowyn kent hem heel goed, en hij haar ook. Ze snappen elkaar. Hij kan zichzelf zijn met haar; alle flauwe, vunzige grappen maken die in hem opkomen. Het is ook een lekker wijf!
Ze kijkt niet naar hem maar naar zijn handen – verdomd! Het halsbandje was ook van haar! Nou, eigenlijk van haar hulpje – Darmtrekker. Leuk naam! Rowyn had zelfs de taal van het beestje geleerd. Waar was het stom hagedisje ook al weer? O jee – wij hadden het gedood. Het was waarschijnlijk gek geworden. Misschien had het Rowyn aangevallen – hij weet het niet meer.
“Hoi.” zegt Rowyn, voorzichtig. Misschien heeft ze je nog niet helemaal vergeven.
“Dat is toch van mij? Mag ik het weer terug, maatje?”
**************************************************************************
Bohairic kijkt naar Hope door zijn oogje. Voor Hope verschijnt een vrouw uit het niets – Rowyn Kellani!
“Wat de fuk?”
Hij laat het oogje bijna vallen en geeft tegelijkertijd een mentaal alarm aan de groep.
**************************************************************************
Hope zou bijna klakkeloos het ding overhandigen voordat hij zich bedenkt. Zijn hand was al in beweging toen het alarm van Bohairic afging. Trouble!
“Sorry meid! Geen tijd! Kijk – het maakt mij niet zo veel uit wat ik gebruik, ik heb gewoon een item nodig. En … het was ook mijn deel van de loot.”
Dat klinkt vreemd, alsof er iets anders aan de hand is dan wat hij nu waarneemt. Zijn buik raast, maar was dat meer dan zonet? Meer magie? Dezelfde?
“Als je iets anders hebt wat een paar duizend waard is… En dan misschien een biertje aan dek?”
**************************************************************************
Rowyn verandert in zes Rowyn’s voor zijn ogen. Voordat hij kan reageren, wijzen ze allemaal naar hem toe en beginnen al hun handen te gloeien. Alle kleur verdwijnt uit de zes en het gloed wordt steeds feller. Dan vervagen ze allemaal in het niets terwijl het lichtpunt op hem af raast! Alles wordt donker en hij schroeit zijn ogen dicht tegen het felle licht! Wanneer hij zijn ogen opent is ze weg, en weet hij weer alles.
**************************************************************************
Sheler hoort het alarm en kijkt met grote ogen naar de rest.
“Problemen!”
Ze rent met een ongelofelijk vaart naar voren, duikt door het open luikje, en raast langs de gang.
Tin hoort ook het alarm rinkelen in haar hoofd. Ze gebruikt een spreuk om onmiddellijk sneller te worden, en maakt dat ze onzichtbaar wordt. Ze rent met een geweldig snelheid naar voren om naar beneden te komen. Templeton hoeft geen spreuken om snel te kunnen rennen. Zijn eigen training heeft daarvoor gezorgd! Binnen enkele seconden heeft hij het dek afgerend, de ladder naar beneden in een sprong genomen, en Bohairic en Hope bijna gehaald!
Bohairic doet zijn glazen oog terug en kijkt omhoog. Templeton en Sheler zijn al gearriveerd! Ongelofelijk!
“Het is Rowyn en ze is onzichtbaar geworden!” Hij haalt twee zakjes poeder uit een jaszak, mengt een snufje van elk snel, en gooit het mengsel in zijn gezicht met zijn ogen open. Hij loopt de kamer van Hope binnen en veegt tranen met zijn mouw weg.
“Ze is niet in de kamer.”
Hope raapt zijn bijl op en zoekt een doelwit terwijl Sheler een vinger tegen haar lippen houdt en bij de zeilen muur van de slaapvertrekken ernaast gaat luisteren.
Plotseling luidt een alarm boven – bellen en geschreeuw!
“Alarm! Alarm! We zijn aangevallen!”
**************************************************************************
Zo snel als hij aankwam is Templeton weer boven. Hij steekt zijn hoofd uit de deur en volgt de ogen van de schuilende mensen aan dek, en roept naar zijn kameraden.
“We zijn aangevallen – door iets wat vlieg!”
Hij houdt zijn schilden boven zijn hoofd en loopt uit de hut. Van boven kraaien twee enorme vogel met vier vleugels en lange staarten. Hij klimt de ladder naar het dak van de hut en ziet Lirith met een boog, achter de railing gebukt aan de bakboordkant. Aan stuurboord ligt Roger Jolly, zwaar verbrand en opgekruld in een hoek. Hij lijkt niet te bewegen.
“Pas op!” roept Lirith, “Ze schieten met bliksem!”
**************************************************************************
Tin, nog steeds onzichtbaar, kruipt Hope zijn kamer binnen. Hope zoekt een doelwit en ze fluistert snel dat zij het is. Ze spreekt de woorden voor een nieuwe spreuk, dat ze een soort sonarzintuig krijgt, en probeert Rowyn te lokaliseren.
Bohairic vergroot de omvang van het zoekgebied door een horde aan onzichtbare hulpjes op te roepen. Deze grijpen alle zeilen en halen ze omhoog – de ruimtes van de families Timmerman en Wever, en de slaapplaatsen van Anne Bonney en Mary Read, liggen plotseling open!
De dames zijn waarschijnlijk boven, maar de familie Wever weet niet wat ze overkomt! Winona gilt en haar man grijpt haar aan de schouders.
“Stil, schat, ze zoeken iemand, denk ik.”
Hij knikt naar Bohairic, Hope en Sheler verder op en vertelt zijn zoon stil te staan.
Bohairic loenst door het ruim en schudt zijn hoofd, “Ik zie geen onzichtbare dingen.”
Tin roept uit het niets, “ROWYN! MUTS! IK BEN HIER!”
**************************************************************************
Sheler roept naar boven dat ze aankomt, en rent weer als een haasje die kant op. Timothy blijft verstopt naast de hut als een soort Eerste Hulp Post en wacht op klanten, wanneer Templeton misschien de eerste wordt!
De vreemde vogels vliegen langs de kanten van het schip, vijftig voet in de lucht, en zoeken prooi. Stuurboord krijgt Templeton een pijnlijk schok door en schicht bliksem van de staart van een vogel. Zijn schilden kunnen hem niet helpen en zijn hele lijf trilt van de stroomstoot. Bakboord is het nog erger. De tien voet lange vogel boven Lirith richt zijn staart op haar en ontlaad een oogverblindend stroomstoot die haar rechtstreeks in het gezicht raakt!
Een straal energie rekt vanuit de lucht naar beneden en stroomt door haar hele lijf. Ze gilt in pijn en schudt spastisch, omhuld in blauwwit licht en vonken, en nog steeds houdt de aanval aan. Haar haar staat rechtop, haar lippen krullen open, haar ogen beginnen te roken, haar armen vliegen alle kanten op ... en nog steeds stroomt de bliksem naar beneden. Dan begint ze te stuiteren en te draaien, haar armen uitgerekt. Ze sist en ze rookt en ze kreunt, volkomen hulpeloos. Met een paf komen twee wolkjes stoom uit haar gezicht en Templeton kan alleen maar moedeloos toekijken. Donkere gaten staren hem aan en ze kermt, geluidloos, als de rook uit haar mond kolkt. Een kruisboogpijl in haar hand raakt een haak in de mast en de stroom ontlaadt in de hout.
Lirith valt, verstijft en verkoold, met een klap op het dek...en boven roept de vogel, triomfantelijk.
“KKKRRRAAA!!!” |
|
**************************************************************************
“NNNNNNNOOOOOOOOOOOOOO!!!!!!!!”
Een pijl vliegt op de viervleugelde vogel af en het draait uit de weg zonder zijn vleugels te bewegen. Skald nokt een nieuwe pijl en veegt aan zijn bleek gezicht. Een tweede pijl mist ook en Amella herlaadt haar kruisboog, vloekend.
Templeton pakt de railing vast en springt weer aan dek. Hij duikt weer de hut in en roept naar beneden.
“Die klerebeesten schieten met bliksem! Heeft iemand een beschermspreuk?”
“Ik leid ze af!” zegt Sheler, en ze begint te gloeien. Licht vult de kamer en Templeton moet wegkijken totdat de halfling het zonlicht instapt.
De vogels kraaien woest en één valt haar meteen aan. Een bliksemschicht ontlaadt naast haar en laat een schroeiplek over op het dek. Een tweede raakt Timothy en hij wordt zijn eigen eerste klant.
**************************************************************************
Beneden blijven Tin en Bohairic zoeken naar Rowyn, tevergeefs. Bohairic loopt langzamerhand naar boven toe, alert voor onzichtbare wezens. Hope besluit om ook naar boven te kijken en loopt ook richting de ladder. Tin wacht haar kans af en blijft erg stil en onzichtbaar in de ruim.
Bohairic komt in de hut en begint met een schildspreukje. Hij moet bijna lachen wanneer Hope naar buiten stapt. De grote jongen kijkt om zich heen en bukt weer naar binnen.
“Bah! Afstand! Da’s niks!”
Hij verdwijnt weer naar beneden terwijl Sheler het vuur uitlokt van de twee vogels. De halfling schiet ook terug met grote houten pijlen die ze magisch aanmaakt en afschiet, maar de grote vogels zijn te snel en blijven ongedeerd. Templeton neemt zijn kans en probeert Roger Jolly een potion toe te dienen. De verkoolde huid van zijn mond wordt even heel, maar dan verandert het weer in zwart, beschadigd weefsel. Ook Roger is dood.
**************************************************************************
Bohairic, volledig beschermd, laat zijn vinger langs een veer glijden en spreekt een laatste spreuk uit. Hij begint te zweven en vliegt de hut uit, waar hij snel omhoog schiet en achter de mast komt te hangen. Dat hij Rowyn had gezien boven de middelste mast laat hij niet zien. Hij bereidt een spreuk voor om haar onzichtbaarheidsspreukje te annuleren maar zij is hem een stapje voor. Zodra ze hem aanvalt verschijnt Rowyn in het kraaiennest, en Timothy rent naar beneden om het aan Tin-a-Tin door te geven. Hij komt Urol in de gang tegen. De gnoom is helemaal blij.
“Arrowhawks! Uit de Elemental Plane of Air! Geweldig! ”
Bohairic voelt zijn spreuken één voor één wegvallen en vloekt binnensmonds. Gelukkig blijven zijn slippers functioneren en hij blijft aan de mast vastgeplakt. Hij loopt verder omhoog en laat zijn eigen spreuk op Rowyn los.
“Pak dit!”
Lagen aan beschermspreuken vallen bij Rowyn weg en ook zij moet vloeken. De lucht is vol bliksem, pijlen en magische speren, want het eerste gevecht is lang niet afgelopen. Skald raakt een vogel, hard, en bukt achter een pallet aan dek. Amella schiet ook keer op keer raak aan de grote beesten, en zelfs Avner is bezig. Hij helpt Amella bij het herladen, ook al staat hij dan veilig binnen haar hut. De rest van de bemanning is bezig met dekens en emmers, en springen uit hun schuilplaatsen om branden te blussen waar de bliksem deze heeft ontstoken. Verder blijven ze uit de weg van de groep en het gevecht in het algemeen.
**************************************************************************
“Tja, dan moet ik het weer regelen...”
Templeton kijkt om zich heen; de ochtendzon hangt over de spiegel aan stuurboord, een rare vogel, een arrowhawk, vliegt over de boeg aan bakboord, en er liggen netten naast zijn voeten. Seconden later wordt de reusachtige vogel onaangenaam verrast - 200 pond aan genasi, harnas, puntige spitsen en net vliegen uit de zon en pakken het in! Meteen begint het te draaien en schudden, maar Templeton houdt er grimmig aan vast en probeert het tegelijkertijd te wurgen en te steken, constant bewust van de hoogte waarop hij zijn heldhaftige aanval uitvoert.
**************************************************************************
Met de Rowyn’s zichtbaar richten de rest van de groep meteen hun aanval op haar. Hope komt terug met zijn enorme boog en schiet een Rowyn in het gezicht. Ze verdwijnt meteen – er blijven nog zeven over die allemaal naar beneden kijken!
Sheler rent naar de centrale mast toe en klimt omhoog – en met een snelheid van bijna dertig mijl per uur is ze moeilijk te zien. Het lijkt alsof ze bij de hut verdwijnt en door het luikje in het kraaiennest weer verschijnt. De Rowyn’s vallen haar aan zodra haar klein hoofd bij hun voeten verschijnt maar ze bukt en glijdt uit de weg. Door het licht wat ze uitstraalt moeten ze allemaal een hand voor de ogen doen, alsof ze de zon recht moeten aankijken! Sheler, niet eens buiten adem, roept naar beneden,
“Ze staat niet – ze vliegt!”
De Rowyn’s raken Sheler op het hoofd en dreunen in harmonie. Sheler schudt het verdovende gevoel weg en staat rechtop tussen de verstekelingen in. De zeven Rowyn’s drijven uit haar bereik en Sheler klauwt één wanneer het haar passeert – het verdwijnt meteen! Zes Rowyn’s zwaaien naar de halfling toe en alweer krijgt ze pijn en druk in haar hoofd. Alweer kan ze flink doorbijten en blijft ze rechtop staan. De Rowyn’s beginnen haar uit te schelden en dan vliegen hun ogen simultaan en gechoqueerd open. Met een flits en een oorverdovende knal verdwijnen ze tegelijk in een bal bliksem en vonken!
Sheler en de laatste, echte Rowyn kijken naar voren toe, waar Bohairic op een touw tussen de twee masten in balanceert. Blauwe vonken blijven nog even nagloeien op zijn vingers en hij glimlacht naar de twee.
“De echte Rowyn Kellani – goedemorgen!”
**************************************************************************
Templeton houdt zich vast aan de veren van de arrowhawk en wurmt zich naar voren om een betere greep te krijgen op de keel van het beest. Het lange lichaam van de arrowhawk schudt als een zweepslag en het is al hij kan doen om aan het net te blijven hangen! Het beest begint omhoog te klimmen en het schip wordt steeds kleiner onder ze – zestig voet, zeventig, tachtig … honderd … honderdvijftig … Templeton slaat het beest met zijn rechterschild en de punten zinken diep. Hij trekt, hard, en haalt zichzelf een beetje omhoog.
“Shit…”
Hij laat zijn linkerhand los, hangend nu alleen van de spiesen op zijn schild, en slaat met zijn linkerschild! De arrowhawk schudt in pijn en laat een helse kreet los! De snavel knipt steeds naast de Genasi die van de scherpe punten in zijn vleugels vastzit. Templeton draait acrobatisch om zijn schouders en krijgt zijn voeten omhoog tegen de romp van de vogel. Hij buigt zijn knieën, grijpt zijn schilden vast en trapt af!
Hij lanceert zich van de vogel weg en neemt een perfecte duikhouding aan. De schilden moet hij loslaten om zijn handen voor zijn hoofd te krijgen en ze vallen achter hem weg. Hij houdt zijn lijf perfect verticaal en verdwijnt onder de zee met slechts een klein ‘plof!’ Wanneer zijn hoofd weer bovenwater komt, drijven zijn twee schilden tussen hem en het schip in.
Hij kijkt omhoog naar die vogels maar ze zijn weg. Hij haalt zijn schilden op en zwemt snel terug.
**************************************************************************
Skald ziet Templeton zijn duik beginnen en lost een schot op de half vastgebonden arrowhawk. Zijn schot is raak maar voordat de vogel een geluid kan maken is het weg – de andere ook. Opgeroepen – bah! De Genasi sprong net op tijd!
**************************************************************************
|
|
 Rowyn vliegt naar de achterste mast en gilt in pijn! Twee pijlen van Hope hebben haar gevonden en ze kijkt hem zuur aan. Bohairic heeft de tweede mast gehaald en maakt zich klaar voor een tweede aanval. Sheler kijkt de touwen aan, kiest er een uit, en hakt het met haar klauw door. Ze maakt zich klaar om naar Rowyn te springen en plotseling zijn er weer twee Rowyn’s! De twee Rowyn’s kijken haar aan en Sheler voelt zich aarzelen – ze kan die vrouw toch niet verslaan! Ze is veel te sterk, veel te krachtig, ze heeft niet eens haar stoerste spreuken tegen ze gebruikt, ze heeft krachten boven alles wat de groep kunnen …
De druïde voelt de kracht van Shaundakul in haar en schudt haar hoofd klaar van alle twijfels. Gemene hekserij! Ze springt van de mast af en slingert zich naar de achterste mast toe! De Rowyn’s kunnen haar niet raken en ze klimt de wanten weer omhoog. Rowyn vliegt om de mast heen en begint een nieuw spreukje te casten – deze keer op Sheler en Bohairic. Voordat ze de spreuk af krijgt heeft Sheler haar been opengesneden met haar grote klauwen. De halfling maakt een grijpbeweging en de laatste van de Lotus Dragons wordt bleek terwijl Sheler aanzienlijk fitter lijkt! Gouden ijskristalletjes vormen aan de benen van de echte Rowyn, en tegelijkertijd op de neppe.
Skald schiet de neppe Rowyn weg en er blijft weer één over, hangend in de lucht achter de achterste mast.
**************************************************************************
En dan is het eindelijk Tin-a-Tin aan de beurt.
De spellthief concentreert haar energie even en stuurt het naar haar korte benen. Ze rent, bijna zo snel als Sheler, het dek af en klimt de mast onder Rowyn. Een tweede spreuk en ze schiet een pijltje omhoog, rechtstreeks op Rowyn af!
Rowyn, gefocust op een oogverblindende Sheler en een aanstormende Bohairic, zijn handen vol bliksem, kan het niet zien aankomen. De pijl bijt in haar been en Tin voert de tweede deel van haar plan uit. De spellthief gebruikt de energieën van haar pijlschietspreuk om een verbinding aan te leggen met de wrede gifmengster – en zuigt Rowyn haar spreuken door de verbinding heen!
Rowyn voelt haar vliegspreuk wegvallen maar voelt niet bang. Ze weet dat als een vliegspreuk faalt dat je toch langzaam naar beneden dwarrelt – een ingebouwd veiligheidsdingetje. Tot haar enorme verbazing voelt ze dat effect niet! Paniek zet in! De spreuk was volkomen weg – alsof het nooit op haar gebruikt was! Maar dat kan toch niet?
Ze reikt een hand uit om de mast te grijpen maar kan niet zien – het licht van de druïde doet pijn aan haar ogen, haar armen werken niet zo goed, ze voelt zich door en door koud, haar hand grijpt alleen lucht en Rowyn valt.
Het dek komt op haar af, ze draait in de lucht, probeert tevergeefs de verstaging te pakken en wanneer ze op de wielbehuizing inslaat is het op haar rug. De laatste wat ze ziet zijn zes Tin-a-Tin’s die naar beneden vliegen.
|
|
********************************************************************
Tin: What goes "Ha, ha, ha, ha, bonk"?
Hope: "A man laughing his head off."
Tin: "Nope. Rowyn Kellani with a sneaky plan, just before I steal her fly spell"
PS: LOOT!
Met de rest van de dag en wat slimme onderzoekwerk (en een Identify spreuk) komen jullie eruit.
35gp
20sp
+1 Glamered Studded Leather with Light Fortification
+2 Cloak of Charisma
+1 rapier
3 Potions:
Haste (sprankelend zwart vloeistof, ruikt en smaakt naar drop)
Fly (sprankelend blauw vloeistof, ruikt naar Heide, smaakt naar ozon)
Shield of Faith +3 (gougeel, kolkend vloeistof, ruikt naar rozen)
Heward's Handy Haversack
Brooch of Shielding
Masterwork Thieves tools
Silent Portal Disk (Magic of Faerun. 1x daily Silent Portal)
8 x Rope Trick scrolls
Magic Ring - ingewikkeld. 1 x daily Dimension Door als Move Action. Gebruikt charges. Niet-casters verbruiken meer charges dan casters.
|
|
|
| Plaats de muis boven het | | om detail informatie te zien. |
|
|
| Gepost door Jeff op 15 mei 2008 om 0:43 uur. |
| Reacties van bezoekers (72 reacties) |
 Tuning
Hehe, goeie! Die kan wel bij de famous last words ;-)
Gepost op 15 mei 2008 om 8:49. |
 Jacco
ik ga de hele dag grijnzen /:D
Gepost op 15 mei 2008 om 9:25. |
 Vulridir Sr
Samen met de opmerking: Ik val niet... ik delay action en refocus en delay action en refocus en delay action en refocus en delay action.....
Gepost op 15 mei 2008 om 10:38. |
 Pake
lol
Gepost op 15 mei 2008 om 12:19. |
 Jeff
Hehehe! En Johan ... 8 uurtjes slapen vanavond, hè? :)
Gepost op 15 mei 2008 om 14:08. |
 Johan
Inderdaad. Eindelijk weer een level erbij. :-)
Gepost op 15 mei 2008 om 14:38. |
Jeff
Geen commentaar over de loot? Het is hier echt stil :)
Gepost op 15 mei 2008 om 21:16. |
Vulridir Sr
Voor Timothy zit er niet echt iets heel bijzonders tussen. Wel oke, een handy haversack is leuk en de disk ook. Maar niet iets dat heel specifiek voor hem is.
Gepost op 15 mei 2008 om 21:25. |
Pake
Hope wil gewoon zijn deel van de loot, ook magische items. Deze heeft hij nodig, legt ie uit, om krachtiger te worden.
Gepost op 15 mei 2008 om 21:28. |
Jeff
Zo mag ik het horen! Ik ben blij dat jullie blij zijn :)
Gepost op 15 mei 2008 om 21:34. |
|
|
|
|
 |
Fout spreekwoord |
|
|
|
| Beter 1 Euro in je oude sok, dan 10 guldens |
| |
 |
Agenda |
|
|
Er is geen speeldatum voor deze campagne
 |
Campagne Top 10 |
|
|
|
Populaire lokaties |
|
|
|
 |
Grou
76x gespeeld |
|
 |
St. Anna
16x gespeeld |
|
 |
Wytgaard
11x gespeeld |
|
 |
Leeuwarden
5x gespeeld |
|
 |
Grou & St. Anne
1x gespeeld |
|
| |
|
Overzicht gebruikers |
|
|
|
| Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien. |
|
 |
| |
|
