 |
Inhoud Storybook |
|
|
 |
Login |
|
|
 |
Registratie |
|
|
| Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen
achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan. |
|
 |
|
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | HOOFDSTUK 3: THE SEA WYVERN'S WAKE
| Zon, Zee en vervelende mannetjes | Gespeeld bij/in St. Anna op 26 mrt 2008 |
|
| (reacties) |
Zes weken vliegen voorbij. Een zeereis van een aantal maanden vraagt veel voorbereiding, zeker als je niet weet wat je allemaal tegen zal komen. Iedereen heeft zijn of haar eigen plannen voor de tussentijd en deze plannen worden ook grotendeels gerealiseerd.
Tin heeft hevige discussies met Sheler over hoe ze Mevrouw Kellani wil aanpakken. Uiteindelijk kiest ze voor vernedering en zijn moord en diefstal van tafel geveegd. Zes weken lang kampt Sasserine met een graffitiplaag waarin de seksuele voorkeuren van de Kellani’s vaak ter discussie gesteld zijn. Als men de graffiti gelooft zijn hun bronnen van inkomsten veel … schunniger … dan men had gedacht. De moeder van Rowyn krijgt speciale aandacht en – nogmaals als je de graffiti geloofd – blijkt een buitengewoon dierenliefhebber te zijn, en erg lenig ook.
Sheler stort zich volledig op het regelen van haar opvangcentrum. Winkeliers en handelscompagnieën hebben er veel voor over en de goedkope arbeid die de maatschappelijke stages van haar vroegere werkelozen verrichten veroorzaakt veel commotie. Vakbonden dreigen te staken en de stad hangt op het randje van een ware revolutie. Gelukkig kan Sheler de bozere vakbondleiders overtuigen om haar maatschappelijke buitenbeentjes een kans te geven. Proeflidmaatschap en het bijbehorende rinkel van lidmaatschapskosten sussen hun klachten net zo snel als een woord van de zeer overtuigende druïde. Na één van deze onderhandelingsrondes komt de halfling een jonge priester tegen die erg onder de indruk van haar principes is. Deze priester, Timothy, biedt aan om met Sheler te reizen en de party van zijn talenten – en spreuken – te voorzien.
Hope is helemaal weg van zijn nieuwe krachten en vecht regelmatig in de Arena voor Zelkarune’s Hoorns. Hij krijgt lidmaatschap van deze groep aangeboden en werkt vaak met de dieren onder de Arena. Het maakt hem niet zo veel uit of hij gebeten wordt, want zulke lichte verwondingen zijn binnen dertig seconden niets meer dan vage littekens. Nadeel is dat hij steeds meer van deze littekens verzamelt, maar hij vindt dit best stoer – en de dames ook. Liamae toont af en toe interesse in een avondje stappen maar het komt steeds niet goed uit voor de een of de andere. Zij is ook eenmaal een sorceress, met magie in haar bloed. Hope twijfelt ook of het überhaupt een goed idee is om bij haar in de buurt te komen. Ze blijft wel mooi.
Bohairic heeft het vooral druk met het vinden, kopen en in zijn boek schrijven van spreuken. Hij onderzoekt ook spreuken die hij nog lang niet kan gebruiken en maakt uitgebreide aantekeningen over deze. Tegen de tijd dat hij alle berekeningen en vergelijkingen echt begrijpt zal hij voldoende informatie hebben om ze direct in zijn boek te zetten. Hij loop ook dagelijks alle winkels af die in magische voorwerpen handelen, plaatst bestellingen, helpt met het identificeren en opladen van stokken en staven en leert veel handige feiten van tovenaren, anatomen en andere beestkenners. “Een feit niet geleerd is een feit niet begeerd.” zegt hij, maar niemand snapt het.
Templeton is ook druk op zoek naar magische voorwerpen. Hij oefent vaak met zijn manticoreschild, en werkt hard om zijn tweeschildentechniek te verbeteren. Soms loopt hij met Bohairic mee naar vage winkels om een scala aan magische hebbedingetjes aan te schaffen. In deze optiek is hij de tegenovergestelde van Hope en Sheler, en dat vindt hij erg leuk! Daarnaast is er ook altijd Shakira. Met behulp van Lavinia geeft ze nu ook optredens bij een aantal adelfamilies thuis, en zij is Templeton natuurlijk ook erg dankbaar! Zijn grootste aanschafwensen zijn net niet ‘veilig’ te realiseren, maar hij gaat aan bord met een sterk verbeterd harnas en veel nieuwe technieken om uit te proberen.
************************************************
Af en toe gat de groep naar de haven om te kijken naar hun schip. Ze horen af en toe dat nieuwe familie’s zich hebben aangemald als kolonisten. Dan gaan ze terug naar de winkels om te kijken of hun nieuwe speelgoed al gemaakt of gevonden is. Nou, behalve Sheler dan, die het allemaal onnozel vindt.
Het speelgoed stapelt op, en de rekeningen ook. Keuzes moeten gemaakt worden en hebzucht wint – het schip wordt verkocht aan Lavinia.
“Ach,” zegt Templeton, “Het was maar drijfhout. Strandvondst. Geld op straat. En als jullie mij willen excuseren …. ik moet iets ophalen.”
************************************************
Lavinia verspilt geen tijd en huurt een kapitein in, Amella Venkalie. Een tengere vrouw, maar sterk. Ze kleedt zich voor vechten en zeilen, en lijkt niet geïnteresseerd in mannen. Haar rechterwang draagt een dunnen litteken en ze kent ontzettend veel vloeken en scheldwoorden. Al snel heeft ze alles onder controle. Een aantal zeilers worden ontslagen, “Sukkels!” en de discipline wordt aangepakt. Binnen no time is de Wyvern een strakke schip en het krijgt zelfs een nieuw laagje verf.
************************************************
In de laatste weken heeft Lavinia een akkoord gesloten met Zebula Meravanchi familie om de reis te kunnen betalen (plotseling een schip kopen is duur). Deze adel is een van de rijkste mannen van Sasserine en hij heeft, samen met Lavinia haar ouders, de kolonie gesticht. Hij stuurt een vertegenwoordiger mee om de belangen van zijn familie in Farshore te behartigen.
En eindelijk is het tijd om te varen. De rest van de bemanning wordt voorgesteld aan de groep, die officieel ook bemanning zijn. Ze zijn vooral verantwoordelijk voor het verdedigen van het schip, maar voor de rest draaien ze ook volledige wachten en hulpen ze met van alles.
Een passagier, Pater Feres, is op reis naar Port Nyanzaru. Hij biedt zich aan als scheepsdokter maar Timothy lijkt meer geschikt. En meer ervaren. Hij is een ascetische volger van Lathander, wat Sheler wel respecteert.
Een andere passagier, Skald, is een elf ranger van Calimshan. Hij kijkt vaak over zijn schouder en heeft bijna witte huid. Hij praat met een nasale stem en Tin doet hem graag na.
Aan het werk is, onder andere, Lirith Veldirose. Een jonge vrouw met rood haar en veel shawls, ze beweegt heel soepel en beoefent gymnastiek elke dag. Ze houdt van een drankje en alles wat glimt.
Ook aan bord is Urol Furol, een gnoom druïde en natuurwetenschapper. Hij is erg blij om mee te gaan en kijkt erg naar uit naar al de planten en dieren hij zal zien. Hij is al een keer op het Eiland geweest – in Farshore, en weet dat er grotere, leukere beesten nog te zien zijn.
“Ik was er maar even – maar dat was mijn schuld niet! De volgende keer hebben we écht niks te vrezen!”
Hij kijkt een beetje scheel en ruikt naar aarde, en houdt erg van praten over de planten en dieren die hij gezien heeft. Hij is ook helemaal weg van giftige dieren, en heeft een verzameling spinnen en slangen aan bord.
Een aantal zeilers valt ook op:
Davey Jones is jong en droomt van een Mazticaanse vrouw op een zonnig eiland. Hij kan ook niet goed zwemmen.
John Silver is een oude, ervarene matroos. Hij is erg bijgelovig, gokt graag en drink rum wanneer het in de buurt te vinden is.
Roger Jolly is best chagrijnig, en heeft altijd iets om over te klagen. Hij is meestal te vinden in de buurt van John; ze gokken vaak samen.
Anne Bonney en Mary Read zijn sterke vrouwen. Anne is bijna zo groot als Hope en Mary net iets kleiner. Mary vloekt veel en is vaak boos, Anne moet haar uit ruzies halen.
Tavey Nask is de scheepsjongen. Hij is helemaal onder de indruk van Hope en vindt niets leuker dan het polijsten van Hope zijn wapens. Slijpen is niet nodig – Hope heeft een enorme adamantine bijl van zijn familie gekregen. Ze hebben contacten met dwergen in de buurt van Cauldron, de vulkaanstad in het oerwoud zuidwest van Sasserine.
De passagiers aan bord de Wyvern zijn:
De familie Wever; Mitch, Winona en Will. Will is hun tweede zoon, een jongen van een jaar of 16. Hij hoopt een vrouw te vinden in Farshore. Mitch rookt een pijp, wat beneden dek niet mag. Hij is vaak ’s nachts aan dek te vinden voordat hij naar slapen gaat. Winona is een beetje de baas, maar wel een aardige vrouw. Ze hebben hun oudste zoon en jongste dochter achtergelaten in Sasserine en gaan een boerderij bouwen in Farshore voordat ze de rest van de familie laten komen.
De familie Timmerman; Michael, Laan en Miriam. Michael is inderdaad timmerman, maar kan ook steenhouwen, ijzer smeden en vissen. Hij wil weg van Sasserine, waar de gildes “te veel invloed hebben”. Laan, zijn vrouw, is ook zeer getalenteerd. Ze kan naaien en weven, heeft in een apotheek gewerkt en is ook vroedvrouw. Hun dochter, Miriam, is jong (15) en bloedmooi. Helaas weet ze het ook. Zij is niet blij om weg te gaan uit Sasserine.
Dorent en Morlond Mitger; twee oude dwergen ingenieurs – en tweelingbroers. Dorent zweert dat hij ouder is, en Morlond dat hij langer is.
************************************************
En eindelijk is het tijd om te varen. Nog steeds. De vertegenwoordiger van de Meravanchi familie is laat. Driekwartier nadat ze onderweg moeten zijn komt er een paard langzaam aan, een grote, zwarte hengst. Op het paard rijdt een man in dure kleding, met halflang haar en een grote snor. Hij verspilt geen tijd en maakt meteen een bepaald indruk terwijl zijn twee dienaars buiten adem aan komen rennen.
“Dit is een schande! Waarom staat er niemand op de kade mij te ontvangen? Waarom is de grote plank niet klaar voor Donderslag? Jij, jongen! Neem mijn paard aan!”
Hij kijkt naar Tin-a-Tin en klikt zijn vingers.
Het wordt niet beter wanneer blijkt dat niemand op een paard had gerekend. Amella moet voor voer regelen terwijl er met de lading geschoven wordt. Twee grote paletten moeten naar boven komen, en ook al zijn ze goed vastgemaakt is Amella weer niet blij. Hij eist een eigen hut en Bohairic biedt zijn hut aan – de enige onder de party. Hij gaat met Urol en Sheler onder de boeg.
Graan voor Donderslag, een verwende hengst die bijt, wordt bij iedereen onder het bed gepropt, en al gauw ruikt iedereen naar paardenvoer. Avner Meravanchi, zijn naam wordt uiteindelijk meegedeeld door zijn dienaren Barnaby en Quenge, zou nog meer te zeggen hebben maar gelukkig komt Lirith in actie. Ze bewondert zijn (niet echt zichtbare) spieren, zijn gouden ringen en ketting, en neemt hem mee de hut in.
|
|
************************************************
Iets later dan verwacht roept Amella naar de dokwerkers aan de kade en het schip wordt losgemaakt. Enkele minuten later zeilen ze onder de gebroken stenen boog en iedereen (die niet druk bezig is met het zeilen) rent naar de spiegel om Sasserine te zien verdwijnen. Tin zwaait naar de stad van haar jeugd en dan rent helemaal vooraan, springt op de boegspriet en kijkt naar voren toe.
“Kom maar op!” roept ze tegen de wind in.
Templeton lacht en loopt naar haar toe.
“Niet kotsen, meid, anders bedek je het hele schip!”
Hope, Sheler en Bohairic kijken glimlachend naar de twee vrolijke avonturiers. Templeton houdt gewoon van de zee, en Tin van alles wat nieuw is.
“Bah,” zegt Hope, “Ochtendmensen!”
************************************************
Stuurbord dwarrelt de Blue Nixie, een iets kleiner schip. Ze hebben de Wyvern gezien en zijn ook bezig met het uitrollen van de grootzeilen. De frisse ochtendwind komt van de bergen af en uit het zuidoosten, en al snel hebben beide schepen alle zeilen uitgerold.
“Volgende halte, Port Castigliar!”
De Wyvern blijft achter de Nixie, zo’n zes of achthonderd voet naar bakboord. Samen zeilen ze noordwest met de ochtendzon achter hen. Vliegende vis en dolfijnen zijn er in veelvoud en wie niet aan het werk is bewonderd deze, of kijkt naar de vissersbootjes uit Sasserine wiens bemanning enthousiast naar de Vanderboren vlag zwaaien.
Na een halfuur zegt Bohairic dat het tijd is. Hij roept de groep bijeen en zegt dat hij van plan is de schepen te onderzoeken voor mogelijke gevaren – bovennatuurlijke kwaad, ondoden, vergif en alle bronnen van magie. Mocht hij iets tegenkomen wil hij natuurlijk iedereen dicht in de buurt hebben. Samen lopen ze door alle gangen, kijken ze in alle hutten en doorzoeken ze de ruim. Uiteindelijk weet hij wie magische voorwerpen heeft en is hij tevreden dat er geen enge wezens aan bord zijn.
John Silver, één van de zeilers, beweert dat het schip toch spookt.
“Al die mannen die afgeslacht werden – ik heb het verhaal gehoord! Als een zeiler doodgaat aan zulke magie, blijft zijn geest aan bord – het is gewoon zo. Je kunt alle priesters in de wereld het schip laten inwijden maar die dooie piraten kunnen niet rusten.”
“Typisch,” zegt Roger Jolly, “een vrouw als kapitein (maar wel een goeie, hoor), een reis naar een eng eilandje, en nu spoken. Het komt nooit goed. Bah!”
Bohairic legt uit dat hij het schip heeft onderzocht naar de aanwezigheid van ondoden maar dit werkt averechts.
“Zie je wel!” zegt John, “De tovenaar denkt het ook. Hij is ook op zoek naar de spoken!”
Hij loopt weer weg, en verteld blij aan iedereen die hij tegenkomt dat de groep ook geloven dat het schip spookt.
Bohairic vliegt naar de Nixie om deze samen met de Jade Raven te gaan onderzoeken. Het vliegen is erg leuk en wanneer hij terug is geniet hij van de laatste minuten van zijn spreuk door vóór de fokkenmast te vliegen met zijn armen verspreid. Templeton springt rechtstreeks het kraaiennest in en ze kijken samen naar de horizon een tijdje. De zeilers kijken ze vreemd aan, half jaloers en half meelevend. Het leven van een avonturier is leuk en spannend, maar vaak kort. En misschien zit er een spook naast ze, uitkijkend voor een schip met zijn moordenaar aan bord.
|
|
| Gepost door Jeff op 27 maart 2008 om 10:37 uur. |
| Reacties van bezoekers (25 reacties) |
 Jeff
En nu nog even snel van alles opschrijven voordat ik het vergeet!
Gepost op 27 maart 2008 om 10:40. |
 Vulridir Sr
ik ben wel van plan erbij te zijn... uiteraard!
kom alleen uit het zuiden en ga niet 2 dagen met een boot slepen. (Al staat hij dan in de kofferbak). Ik weet niet of kunstvoorwerpen in de auto mee zijn verzekerd...
Gepost op 27 maart 2008 om 11:13. |
 Pake
Das wel een heel kort en bondige omschrijving....
Gepost op 27 maart 2008 om 12:44. |
Pake
Ik heb de afbeeldingen even gezet op www.evdveen.nl/dnd.htm
Gepost op 27 maart 2008 om 19:29. |
Pake
Ze zijn niet allemaal even geweldig maar vooruit :D
Gepost op 27 maart 2008 om 19:30. |
 Tuning
Och, volgens mij zijn ze prima :-D!
Zeker het ghostship is wel leuk, alleen hopelijk nog wat voorbarg ;-)
Gepost op 28 maart 2008 om 8:00. |
Vulridir Sr
Cool image Hendrik... Helemaal in lijn met Savage Tide
Gepost op 29 maart 2008 om 22:45. |
Tuning
Heheh... ff selecteren en knippen :-) Zo gedaan
Gepost op 29 maart 2008 om 22:54. |
Tuning
Vergeet niet bij de story extra te kijken ->> De Boot
Gepost op 29 maart 2008 om 22:54. |
Vulridir Sr
hahaha cool !
Gepost op 29 maart 2008 om 22:57. |
|
|
|
|
 |
Fout spreekwoord |
|
|
|
| Het leven is hard, een muur ook |
| |
 |
Agenda |
|
|
Er is geen speeldatum voor deze campagne
 |
Campagne Top 10 |
|
|
|
Populaire lokaties |
|
|
|
 |
Grou
76x gespeeld |
|
 |
St. Anna
16x gespeeld |
|
 |
Wytgaard
11x gespeeld |
|
 |
Leeuwarden
5x gespeeld |
|
 |
Grou & St. Anne
1x gespeeld |
|
| |
|
Overzicht gebruikers |
|
|
|
| Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien. |
|
 |
| |
|
