 |
Inhoud Storybook |
|
|
 |
Login |
|
|
 |
Registratie |
|
|
| Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen
achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan. |
|
 |
|
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | HOOFDSTUK 2: THE BULLYWUG GAMBIT
| Waar is iedereen? | Gespeeld bij/in Grou op 21 nov 2007 |
|
| (reacties) |
 De honden blijken ook zo rubberig geworden dat alleen de pijlen van Hope aanzienbare schade kunnen verrichten. Templeton en Tin-a-Tin doen hun best om te helpen en de veranderde honden worden in een aantal minuten afgeslacht. Tientallen pijlen worden ook opgelost wanneer de krenshars in zuur veranderen, maar niemand raakt gewond.
De kamer is verder leeg en de party loopt door. Het geschreeuw klinkt nu van dichterbij te komen, gillen om eten, om bloed en om wraak. Ook het geluid van metaal ritmisch op metaal slaan weergalmt door de grotten, alsof ze dichterbij een Helse smederij komen.
Straks worden we weer aangevallen ik voel het al aankomen klaagt Tin-a-Tin.
Goed! Kom maar op! zegt Templeton, voordat hij zijn hoofd achterover gooit en begint zelf te schreeuwen.
EIKELS! Ik kan je allemaal aan! KOM MAAR OPPPP!!!!
De geluiden vallen stil, dan beginnen opnieuw, harder, urgenter.
Straks wel, je gekke genasi! fluistert Sheler, ze komen heus wel!
De tunnel van het krensharbloedbad leidt tot een lang, hoog en volle grot. Rechts leiden meer tunnels dieper het klif in, en links leidt een tunnel richting het boos geschreeuw en gekletter. De grot zelf was een trofeekamer met als pronkstuk een enorme schedel van een reusachtig reptiel, met tanden van ongeveer 8 lang! Aan de muren hangen de naamborden van schepen zonder twijfel slachtoffers van de piraten.
Betekenisvolle blikken worden uitgewisseld en de groep splitst zich. Templeton kijkt in de nauwe tunnels rechts, Hope kijkt of de bron van het geschreeuw dichterbij komt, en de mensen met magische en intellectuele vaardigheden kijken rond in veiligheid. Detectiespreuken worden gebruikt om de trofeekamer en een aansluitende wapenvoorraadkamer te onderzoeken, tevergeefs. Toch zijn er interessante dingen in de kamer vooral de drie grote zeekisten. Aan trofeen is er een wereld aan bijzondere voorwerpen meer interessant dan waardevol, helaas. Er staat, onder andere, het hoofd van een soort visman, een aantal haaienkaken, een enorm stuk tentakel op sterk water, de tanden van een zeeschildpad, een tweekoppige zeehond, en een menselijk skelet dat gevonden werd in de maag van een walvis. Tegen een muur staat een verrotte mast, helemaal met zeepokken bedekt. Er hangt een naambord aan de mast, ook net zo verrot en met zeepokken geteisterd. Leesbaar op het naambord zijn de letters TMAUT. Boven de zeekisten hangt een scheepsbel met de naam Zeespook erin gegraveerd.
Tin probeert de sloten open te kraken maar het lukt haar niet. Uiteindelijk moet Templeton de kisten openbreken door er keihard op te slaan met het punt van zijn magische schild. Binnen treffen ze goud, zilver en koperen muntstukken, en een aantal edelstenen. Ook wordt een collectie zeekaarten gevonden; oud maar zeer nauwkeurig getekend. Een kapitein zou waarschijnlijk door de riffen heen kunnen varen met behulp van deze kaarten.
De enge geluiden nemen een nieuwe wending wanneer n van de stemmen verandert van kreunen in spreken alsof de spreker net had ontdekt dat NnnnNN naar eten klinkt. Dan beginnen meerdere stemmen mee te roepen.
Eeeteeenn! Etennn! ETEN! ETEN!
Hope spreekt eerst;
Wat een pokkenherrie! Ik kan het echt niet langer uitstaan, hoor! We gaan er nu heen en ik ga iets meppen.
De groep loopt voorzichtig op het geschreeuw af en ontdekt weer iets verschrikkelijks. De muren van de volgende grot zijn een en al kooien, mensenkooien. Sommigen zijn leeg, en in anderen liggen halfgegeten menselijke lijken. Nog erger zijn de kooien met huilende, bevende figuren. Elk lijkt nog meer vervormd dan de laatste; verdraaide benen, wriemelende armen, rudimentaire hoofden en kaken met te veel tanden zijn op alle gevangenen te zien. Ze janken en brullen, en gooien zichzelf tegen de tralies in een kakofonisch poging te ontsnappen. Wanneer ze de groep zien wordt dit nog erger een oorverdovend mengsel van geschreeuw uit misvormde monden en het gekletter van de tralies tegen de sloten. Grijze klauwen op handen bedekt met open wonden reiken uit naar de groep die behoedzaam de kamer inlopen.
Niemand kan de moed opbrengen om ze allemaal uit hen lijden te verlossen, en het lijkt dat ze voorlopig niet vrij kunnen komen. Ze negeren het gejank, blijven uit de buurt van de klauwen, en lopen via de andere uitgang richting de hoofdingang.
Al snel treffen ze alweer een teken van angst en geweld een haastig in elkaar gezet barricade bij de ingang tot een kleine grot. Binnen zijn een aantal glazen kommen, allemaal met kleurrijke inhouden. Ook zichtbaar is een grote tafel met potjes en rare voorwerpen erop; onder de tafel steken een paar kleine laarzen uit, misschien van een halfling of een gnome. De barricade is van binnen opgezet waarschijnlijk tegen die gekke, zure piraten en hun gekke, zure huisdieren. Tin probeert de aandacht te krijgen van de kleine figuur onder de tafel, tevergeefs.
Hope, Templeton, doe je ding!
De grote mannen rukken een aantal stoelen en planken uit de barricade, en al snel is er een ingang. Een spreukje van Tin laat haar zien dat er weer magie in de kamer is, onder de tafel. Ze stapt voorzichtig naar binnen en kijkt eerst om zich heen. De vloer is bedekt met zand en om de muren heen zijn grote glazen kommen en aardewerken vaten met glazen deksels. Binnen elke vat of kom groeit een overvloed aan schimmels en paddenstoelen. Fosforescente schimmels, olieachtige korstmossen en paddenstoelen van allerlei vormen en kleuren. Achter de tafel is n van de terraria opengebroken; de lemen potaarde ligt verstrooid tot aan de achterste rand van de tafel. De tafel zelf is bedekt met een berg potjes, flessen, bekers en tuiniergereedschappen. De laarzen onder de tafel worden gedragen door de gnoom die daaronder ligt, gezicht naar beneden.
Tin pakt de laarzen en schudt ze voorzichtig.
Hallo? Leeft u nog? |
|
 De gnoom geeft geen antwoord en Tin loopt voorzichtig om de tafel heen. Ze is niet eens halverwege wanneer, plotseling, paarse tentakels uit de verstrooide potaarde op haar af schieten! Waar ze raken wordt de huid knalrood en ze kan een gil niet inhouden!
Aaargh! Tymoras tieten! Het BRANDT!
Ze springt terug en kijkt naar haar arm. Het is helemaal opgezwollen en het voelt alsof de huid loskomt van de spieren eronder.
Gadver! Gore schimmels!
Ze pakt een potion en gooit een scheutje op haar arm, voordat ze de rest drinkt. Onmiddellijk wordt de pijn verzacht en lijkt de huid wat rustiger. Ze blijft op afstand en kijkt weer naar de bult aarde. Het lijkt nu wat verschoven te zijn en de bron van de ellende is nu zichtbaar. Twee paarse paddenstoelen zwellen op uit de aarde en elk heeft een aantal zweepachtige tentakels die in de lucht krioelen, op zoek naar vlees.
HOPE!!!! Schieten!!!
Een aantal pijlen vliegen door de lucht van Hope, die op zijn knien goede zicht heeft op de paddenstoelen. Hope schiet ze n voor n lek en ze zakken in elkaar in een wolkje paarse sporen. Tin kruipt naar de gnoom weer en rolt hem om.
Jakkes! Zieke, vieze, vuile ik haat deze plek!
Sheler en Bohairic kijken mee, half misselijk en half gefascineerd. De gnoom lijkt helemaal weggerot; alleen een skelet met donkere, verschrompelde huid blijft over. Al het vlees en vet zijn weg! Tin krijgt koude rillingen van de realisatie dat dit haar lot had kunnen zijn en blijft uit de buurt van het lijk totdat ze aan die magie denkt. En inderdaad, er hangen twee potions aan de riem van die gnome. Deze hebben een antiseptische geur en Bohairic kan met enige zekerheid zeggen dat ze lesser restoration zijn.
De potjes op tafel bevatten verschillende giftige mossen en schimmels, en Tin neemt ze mee uit voorzorg. Ook is er een soort kikkervisje, bijna twee voet in lengte, met vier tentakels op het kopje en een mond vol zuigers. Bohairic identificeert het als een mind-flayer larf en blijft van het af. De rest van de groep nemen het goede voorbeeld over en blijven van het stinkend ding af!
Een logboek op tafel heeft veel informatie over schimmels en paddenstoelen en Bohairic neemt het mee. De voormalige eigenaar, een gnome met de naam Leemo Varand, zou dit waarschijnlijk goedkeuren. Hij blijkt net zo gek op kennis te zijn als Bohairic, hoewel hij zich alleen op de schimmels en zo richtte. In het logboek staat hoe hij als gifmaker voor de Kraken Society ging werken, dat hij met ze meereisde naar verschillende plekken om daar schimmelmonsters te verzamelen. Hij was laatst passagier op de Gladde Aal, onder Kapitein Kigante Valeros, en net terug van de Isle of Dread. |
|
 Terug in de kamer met de opgehangen zijde, er blijft maar n gebied nog niet onderzocht. Zou dit tot Vanthus leiden?
Door de zuidelijke tunnel wordt het duidelijk er zijn kleine gangen die dieper gaan, en een grote grot aan de zuidkant, zeker 100 voet lang. Het geluid van klotsend water, wat al een tijdje te horen was, komt hiervandaan. De oostelijke helft van de grot is een schuimende getijdenplas, vol zeewier en constant in beweging door het tij. Blijkbaar een onderwater ingang.
Licht straalt naar binnen van honderden scheurtjes in het plafond. Het valt niet alleen op het water maar ook op een hurkend figuur in de afgrond, een vrouw met donker haar en een grijze huid!
Ze springt tot haar voeten en blijkt een vreselijke bochel te hebben! Er is geen spoor meer over van de mooie danseres; haar mond is een grote haaienbek geworden, haar huid grijs en haar voeten lijken op die van een aap. Haar handen zijn heel erg breed en elk heeft acht of negen klauwen in plaats van vingers!
Ze loenst naar de ingang en sist, Schatje? Ben jij dat? Ik heb gewacht, ik wist dat je mij niet zou verlaten. En ik heb zon honger!
Tegelijkertijd komen er rare geluiden van achter de groep, gegiechel en gesnurk. Templeton en Hope pakken de gemuteerde Brissa aan terwijl de andere drie zich verstoppen. Tin blijft in de schaduwen, bij de ingang, haar armour dezelfde kleur als de rots, en bevindt zich al snel achter drie van die enge ex-piraten. Ze neemt de kans om n te pakken voordat ze snel wegspringt!
Bohairic bekijkt de situatie met een strategisch oog en zorgt dat de situatie niet uit de hand loopt. Hij rolt een plakkerig balletje hars tussen zijn vingers en werpt het op de vloer naast de piraten. Met een lichtgroen flits begint het te zwellen en te bruisen. De drie piraten kijken naar hun voeten in verwarring wanneer ze plotseling enkeldiep in lijm komen te staan.
In het midden van de grot maken de grote mannen korte metten met Brissa. Ze kijkt naar de enorme wonden in haar vervormde lijf en laat een zucht. Voor heel even is er weer een menselijk blik in haar ogen.
Vanthus? Schatje? Je kwam niet terug BASTARD!
De woede keert terug en ze springt voor Templeton, haar enorme bek open tot aan de oren, rijen tanden klaar om hem te kelen! Zijn stalen schild hamert haar kaak opzij en ze smelt als de anderen! Voordat hij het weg kan vegen branden druppeltjes zuur gaatjes in zijn blote benen.
Ook al kunnen twee van die piraten hun voeten uit de lijm halen kunnen ze helemaal niets doen tegen de vijf avonturiers. Sinds die doorgedraaide aapjes hebben de vijf geleerd de woede van die beesten tegen hen te gebruiken. n voor n worden de losgekomen piraten afgeleid, omsingeld en afgemaakt. Alleen het zuur van de stervende mutanten blijkt problematisch, en zowel Hope als Templeton loopt weer brandwonden op.
De derde komt helemaal niet vrij van de plakkerige smurrie en blijft de hele tijd steun roepen voor zijn collegas. Hij gooit zijn scimitar naar Bohairic in een poging iemand pijn te doen, maar ook dit helpt niet. De tovenaar roept dat de spreuk bijna afgelopen is en zet de lijm in de fik! De piraat schreeuwt in pijn en dan begint te lachen. Eindelijk vrij rent hij op de Templeton af, klauwen klaar voor de aanval. Hij weet de Genasi een keer te bijten voordat de klauwen van Sheler, de pijlen van Tin-a-Tin, de bijl van Hope en de schilden van Templeton hem uit zijn lijden verlossen.
Naast het water ligt een zijden mantel en een zilveren ketting met een medaillon aan. Binnen het medaillon zit een klein schilderij van Vanthus. Onder de mantel is een leren jack met klinknagels in en Tin identificeert het als magisch.
Leuk! En nu snel verder misschien kan ik dit spreukje nog gebruiken!
|
|
De labyrintische, door water gesneden passages zijn niet verlicht. Iedereen blijft alert, elk geurtje, elk geluidje is reden om te stoppen, om zeker te zijn van wiens hand op wiens schouder rest. Na een aantal scherpe bochten komt er een kleine grot aan de rechterkant, vol met het duurste meubilair. Uren eerder zou het hier bijna koninklijk zijn geweest. Helaas hebben de dure zijden vloerbedekkingen allemaal grote gaten en schroeiplekken, als gevolg van het zuur wat daar is gevallen. Bloedsporen zijn overal op het stukgehakte hemelbed, op de kapotte mahonie kasten, op de zijden kussens en beddengoed, op de vloerkleden alles. Waar er geen bloed is, zijn sporen van zuur- of wapenschade. Middenin de kamer, op de vloer, ligt een half skeletaal, goed gekleed lijk. Hij was gekleed zoals een piraat in de verhalen gekleed zou zijn. Veel zwart en rood, hoge leren laarzen, een wit hemd met kant op de einden van de mouwen en een hoofd bedekt met lange, zwarte dreadlocks. Iemand heeft het vlees van zijn armen en benen eraf gescheurd tot aan de bot!
Van de schade en de bloed in de kamer is hier een hevig gevecht geweest. Aangezien de hoeveelheid zuurplassen heeft die man flink wat mutanten afgemaakt voordat hij het bezweek.
Een eindje verderop komen de geluiden van een zwaardgevecht, en wat klinkt als een vrouwenstem. Voordat iedereen daarheen rent loopt Tin-a-Tin voorzichtig de kamer binnen, nog steeds aan het concentreren.
Aha!
Ze loopt naar het kapotte hemelbed, ontwijkt op tijd de grootste plassen bloed, en gaat op haar knien naast het lijk. Ze reikt onder het bed en haalt een zwaard tevoorschijn een glimmend rapier met een bronzen handvat in de vorm van een griffioen.
Magisch! Wie wil het?
Terwijl de groep het zwaard bewonderen neemt Tin de tijd om alle ringen van de vingers van het lijk te plukken. De vrouwenstem luidt weer en terwijl Templeton zijn wapens vastpakt kijkt hij naar Tin.
Niet vergeten te delen, h? En nu, kom op! Actie!
Een aantal meters om de hoek wordt het geluid veel duidelijker. In een nieuwe, grote grot zijn ongeveer tien of vijftien van die piraten! Aan de andere kant van de grijze muur van misbaksels, allemaal met zwaarden en haaienbekken, staat een mooie vrouw met lang, zwart haar en een donkere huid. Ze draagt een leren harnas en juwelen in het leer reflecteren het licht van de lantaarns die aan het plafond hangen. Ze heeft een zilveren rapier in n hand vast, een dolk in de andere. Tussen de piraten en de vrouw staat een omgegooide tafel, en op de vloer zijn meerdere zuurplassen. Er zijn geen andere lijken in de kamer ze heeft zelf al tien of twaalf van die beesten afgemaakt, maar niet zonder schade. Ze bloedt van bijtwonden en heeft een vreemd blik in haar ogen een beetje boos, zoals Templeton.
De zuidoostkant van de kamer is vol met zeewater en deze stroomt in en uit met het tij.
Ahoi! Vecht mee of rot op, maatjes! Deze beesten willen dood, en ik ga het regelen!
Moe of niet, ze begint haar aanval met haar dolk, die drie van de piraten afleidt wanneer het bij hen in de buurt komt. Ze concentreren alle drie op het klein wapen en haar rapier verrast ze allemaal! Ze spitst de nekken van de drie piraten en ze valleen alle drie op de grond neer! Hun pogingen haar arm te bijten vallen in het niets en ze ontwijkt het zuur op het laatst ook.
Jullie hebben het verkeerde meisje uitgekozen voor ontbijt, sukkels! roept ze, wild.
Tin rent om de misvormde piraten heen, schreeuwt tegen de vrouw dat ze haar komt helpen, en raakt haar met haar genezende toverstok. Achter Tin rent Templeton naar binnen, met Hope en Sheler achter. Een aantal van de piraten horen ze aankomen en draaien zich om, blij dat het eten naar hen toekomt.
Bohairic denkt na en wijst naar het water toe. Het niveau begint meteen te stijgen.
Tin, Templeton en de vrouw worden met klauw en tand aangevallen, maar niemand wordt geraakt. Hun tegenaanvallen zorgen voor meer zuur op de vloer. Terwijl het water blijft stijgen, vecht iedereen voor zijn of haar leven! De enige stem is die van de vrouw, die steeds tegen haar tegenstanders babbelt.
Heb je honger? Kauw aan mijn zwaard, je lopend lijk!
Jebediah, ben jij dat? Je ziet er niet uit vandaag hier, ik verlos je uit je lijden, jongen.
Haar wapens glijden door de lucht als zijde in de bries, pozie in haar elk beweging. Ze pakt elke opening en gebruikt het om een piraat neer te sabelen, en zelden mist ze de plek waar ze op mikt nier, hart, long, keel. Uit het stijgende water drijft een gekookt speenvarken, dat aanspoelt naast twee van de piraten. Ze bespringen het met gulzige geluiden en vallen op het vloer illusie! Bohairic grinnikt en Templeton en de vrouw maken de twee af. Achter hem hakt Hope piraten links en rechts aan stukken, en naast hem steekt Sheler haar klauwen in alles wat nog beweegt.
Geen minuut is voorbij wanneer al die piraten dood zijn. De vloer is gedrenkt in uitdrogend zuur en de vechters halen gerust weer adem.
En? zegt de vrouw, wat voor drijfhout hebben we hier aangespoeld? Wie zijn jullie voor landrotten? Je namen, snel! Dan kan ik het op je borst snijden dat het duidelijk is voor je graf!
Nee, mevrouw! Dat hoeft niet we zijn vrienden! zegt Tin.
En we zijn geen sukkelige beesten ook als je ons wil vechten krijg je een echt gevecht! voegt Hope toe.
Ze lijkt bijna blij met dit tweede.
Geen watje? Mooi zo daar hou ik van.
|
| Plaats de muis boven het | | om detail informatie te zien. |
|
|
| Gepost door Jeff op 22 november 2007 om 14:24 uur. |
| Reacties van bezoekers (76 reacties) |
 Tuning
Ziek???
Gepost op 22 november 2007 om 14:53. |
 Johan
Ik ben niet ziek. Ik ben boos!!
Gepost op 22 november 2007 om 15:00. |
 Pake
Johan, je doel is bereikt! Die van Hope duurt nog ietsjes :) .... Heerlijk, zo'n hoofdstuk..... lekker rustig
Gepost op 22 november 2007 om 15:02. |
Johan
Jippie een level ebij. Als ik voor die tijd niet dood ben omdat ik ontploft ben van woede!!
Gepost op 22 november 2007 om 15:07. |
Johan
ebij=erbij
Gepost op 22 november 2007 om 15:08. |
Tuning
Zijn je saves ook beter geworden?
Gepost op 22 november 2007 om 16:30. |
 Vulridir Sr
Tja er is niet veel gebeurt zeker gisteren?
Volgende keer kan ik getuige zijn van een ontploffende Templeton... lijkt me wel een mooi gezicht. Ik blijf wel beetje op afstand. Die groene rotzooi is niks voor mij.
Gepost op 22 november 2007 om 20:56. |
 Jeff
De eerste kans op een beetje uitleg zal over twee weken zijn. Drie weken - Sinterklaas vergeten! Ik zal proberen een beetje verhaal klaar te hebben zaterdag, maar maandag lijkt realistischer :(
Gepost op 22 november 2007 om 22:28. |
Vulridir Sr
Geeft niets. Ik wacht het wel af. Het is de tijd van het jaar in het onderwijs. Ik ken dat.
Gepost op 23 november 2007 om 8:05. |
Vulridir Sr
De samenvatting geeft al beetje beeld. Details komen wel.
Gepost op 23 november 2007 om 8:07. |
|
|
|
|
 |
Fout spreekwoord |
|
|
|
| Ieder muisje heeft een piepklein kruisje |
| |
 |
Agenda |
|
|
Er is geen speeldatum voor deze campagne
 |
Campagne Top 10 |
|
|
|
Populaire lokaties |
|
|
|
 |
Grou
76x gespeeld |
|
 |
St. Anna
16x gespeeld |
|
 |
Wytgaard
11x gespeeld |
|
 |
Leeuwarden
5x gespeeld |
|
 |
Grou & St. Anne
1x gespeeld |
|
| |
|
Overzicht gebruikers |
|
|
|
| Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien. |
|
 |
| |
|
