 |
Inhoud Storybook |
|
|
 |
Login |
|
|
 |
Registratie |
|
|
| Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen
achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan. |
|
 |
|
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | HOOFDSTUK 2: THE BULLYWUG GAMBIT
| Kraken Cove | Gespeeld bij/in Grou op 7 nov 2007 |
|
| (reacties) |
 De party loopt het laatste stukje met een groeiend gevoel dat er iets vreselijk mis is. Dat er iets mis is weet iedereen, maar dit is een knoop in de maag.
Levende, normale dieren zijn niet meer te zien - er zijn alleen kapotgescheurde lijken, plaatsen met groene stof, en wilde, veranderde beesten die ontweken moeten worden. Voorzichtig zorgen Sheler en Tin er voor dat de party niet te dicht bij deze laatste in de buurt komen.
Ze lopen ook steeds bergopwaarts en op een gegeven moment is de rand van de bomen in zicht, met daarachter een grote kolom zwarte rook. De geur van brandende olie mengt met de zoute geur van de zee en met de warmte van de zon op de rug kruipt de party naar voren toe. Het is nu duidelijk dat ze op de rand van een klif uit zullen komen, en dat de baai daaronder ligt.
De compagnie liep naar de rand van het klif en kregen hun eerste zicht op Kraken Cove, veertig voet onder hen. Wat ze zagen was zowel verschrikkelijk als tragisch. Een hels vuur brandde op de oppervlakte van de baai. Een aantal schepen, onder andere een klein tweemaster karveel, een lange bark en iets wat vroeger een schoener had kunnen zijn, waren allemaal in brand. Verder uit lag een driemaster karveel, nog steeds onbeschadigd maar ook leeg. Een glimmend olievlek op het water brandde ook; het geheel leek een muur van hout en vuur. De hitte kwam in golven naar boven toe, en het gebrul van de brandende maalstroom mengde met de vermorzelende surf zodat geen andere geluiden van beneden hoorbaar waren. Door openingen in de rook was er af en toe beweging waarneembaar op het strand. Iets leefde nog.
Een aantal planken in het klif vormden een soort loopbrug naar beneden. Het was oud en glad maar zou misschien nog lang genoeg heel blijven. Het klif zelf leek brokkelig, maar klimbaar, voor diegene die het aandurfde.
Ik durf het wel aan zegt Tin, maar niet zonder reddingsmiddelen!
Hope liet zijn rugzak op de grond zakken en maakte de lussen touw los van de onderkant.
Dit moet wel lang genoeg zijn, meisje.
Met het touw aan haar riem vastgemaakt ging Tin-a-Tin voorzichtig via de planken naar beneden, terwijl Hope langs het klif liep. Veilig op het strand keek Tin om haar heen. Met een hand voor haar gezicht tegen de hitte zag ze een tien voet brede opening in het noordwest klif, en noordoost een aantal planken, dat als loopbrug dienden over een soort vijver die gevuld was met het tij. Daarachter zag ze een tweede opening in het klif. Het strand was bedekt met lijken, lichaamsdelen en, af en toe, plaatsen met groene stof. Opengebroken kisten en kratten lagen overal verstrooid samen met kapotte kooien van bamboe en wapperende lappen zijde. De hoeveelheid plassen bloed en stukjes bot die overal lagen maakten duidelijk dat hier een vreselijke veldslag plaats had gevonden. Veel van de lijken misten stukken vlees, of hadden opengebroken, leeggezogen botten. Het aantal slachtoffers was schrikwekkend; bijna twintig mensen lagen hier dood.
Met het naderende tij en de gevaarlijke riffen schudden de brandende schepen steeds harden heen en weer. Via het touw komt Templeton makkelijk naar beneden, en achter hem komt Bohairic. Hij glijdt bijna uit maar weet zich te redden en ook hij komt veilig op het strand terecht. Sheler redt het ook makkelijk en dan is Hope aan de beurt. Halverwege glijdt hij uit en hij grijpt voor de rotswand, tevergeefs! Hij glijdt het water in net als het ankertouw van de karveel knapt! De barbaar duikt onder het water en, ondanks zijn zware uitrusting, weet hij het strand te bereiken. Achter hem wordt de karveel tegen de loopbrug gesmeten! Planken en stukken mast belanden in de zee en het schip dwarrelt, al zinkend, naar de open zee.
Als Hope op het strand loopt zijn de anderen al bezig met het doorzoeken van het slagveld. Binnen een paar minuten is het duidelijk dat die smokkelaren goeie zaken deden. Helaas is bijna alles geruneerd door het gevecht of het water. Een porseleinen servies lijkt het aanspoelen te hebben overleefd maar verder is er niet zo veel te bergen.
Uit de mond van de grot horen ze stemmen, en voetstappen!
Yar! Ik hoorde iets! Ik zweer het je!"
"Vers vlees, ik durf te wedden!
Hope pakte zijn boog en vloekte. Hij hoopte dat het water geen schade had verricht aan de dure pees, hij had slechts drie meer in het waterdicht zakje! De rest van de groep renden zo stil mogelijk naar de kliffen en drukten zich tegen de rotsen. Tin zwaaide met haar handen en fluisterde, om een afleidend geluidje te maken, maar de drie figuren hadden Hope al gezien.
Ooit waren het mannen, maar nu? Hun huid was grijs en hing los, hun armen en benen leken ook veel te buigzaam en bewegelijk om natuurlijk te zijn. Lege ogen in overbodige hoofden, tentakels en uitgroeiende stukken bot waren eng, maar het ergste waren de monden. Diepe grotten met een landschap aan scherpe tanden hadden n duidelijke taak het openscheuren van vlees en bot. Vreemd genoeg droegen ze allemaal nog het kleren van zeemannen en elk had een scimitar in n hand vast! Met boze, beestachtige kreten renden ze alle drie op Hope af!
|
|
 ******************************
De voormalige piraten stormen op Hope af, al tandenknarsend en kwijlend.
Bloedworst gegeten? vraagt Hope.
Hij gooit zijn boog op de grond en rukt zijn bijl uit de draagriemen met een grijns.
Bring it on, shark boy!
Zodra ze gepasseerd zijn springen zijn vrienden in actie. Ze rennen meteen achter de misantropen aan; Tin-a-Tin kan met haar nieuwe laarzen behoorlijk snel rennen, Sheler die kon al bizar snel rennen, en Templeton is gewoon heel erg fit. Alle drie vallen de ziedende piraten van achteren aan, terwijl Hope in hun gezichten uithaalt!
Zijn bijl hamert op het gezicht van de middelste piraat in en Hope twijfelt even. Heel even. Het lijkt alsof zijn bijl er weer af zou kaatsen, maar hij blijkt sterk genoeg om toch wel schade te verrichten. Het bloederige bekje krijgt een spleet in het midden en hangt in vier stukken! Hij moet bijna kotsen van het walgelijk gezicht, maar gevechtsreflexen nemen het over en hij ontwijkt het wapperende tandvlees wanneer de piraat hem probeert te bijten. De andere twee komen ook niet bij hem in de buurt, met tanden noch zwaarden. De lessen van de afgelopen week zijn goed geleerd!
Een loshangend hoofd op de piraat links schreeuwt een waarschuwing en die tegenstander weet op het laatste moment een aanstormende Templeton te ontwijken. Sheler bespringt de middelste en haalt uit met haar beestklauwen. n bijt diep genoeg om schade te verrichten en ijs vormt in de wonden. Met een gil schudt de piraat het ijs weer los voordat het kan intrekken. Tentakels zwaaien om de halfling heen, zoekend. Tin-a-Tin verschijnt rechts en steekt die piraat in de rug, hard! Ze inspecteert de schade, schudt haar hoofd en springt achteruit, buiten bereik.
Bohairic gooit een zilveren bol omhoog en roept n woord.
Moradin!
Rood licht straalt uit robijnen in de bol en het verandert in een roodgloeiende hamer, bijna een meter lang. Het hangt in de lucht even, dan vliegt op de dichtstbijzijnde piraat af. Het slaat op hem in en iedereen hoort zijn ribben breken. De hamer danst weer weg en de piraat kijkt snel om zich heen.
Het laatst wat hij ziet is de grote bijl van Hope, die de klus klaart. Zijn hele lijf smelt, veranderend in een groen vloeistof. Als laatste verandert zijn hoofd, die maakt een laatste aanval op Hope. De tanden komen niet eens in de buurt voordat alles gesmolten is. Sporen zuur blijven achter op het heft van de bijl en op de armen van Hope, die de brandwonden aan zijn handen negeert. Zijn bijl vliegt uit de druipende vorm, die nog even de vorm van een mens heeft, en komt tot stilstand in de nek van een tweede piraat. Ook deze wordt bijna onthoofd, maar het negeert de ongelofelijke schade en probeert weer aan te vallen. Met een zacht geluidje komt de spies van Templeton zijn schild door zijn borstkas heen, en ook deze piraat barst open in een zuurwolk! Alweer komt er een woeste bijtaanval, maar weer tevergeefs. Sheler krijgt brandschade van al het zuur en rent uit de weg.
Jullie grote jongens hebben de situatie in hand!
De magische hamer en de dolk van Tin-a-Tin halen de laatste neer en iedereen is op tijd met het ontwijken van de tanden en het zuur. Bohairic, bewust van de tijdsduur op zijn magische hamer, loopt snel naar binnen, gevolgd door de rest van de groep. Hope wast snel zijn armen en bijl af en haalt ze snel in.
|
|
******************************
De grot blijkt een lange tunnel te zijn, met gladde, natte muren en stalactieten aan het plafond. Zand ligt op de vloer verstrooid, om het lopen minder verraderlijk te maken. Dertig of veertig voet verderop splitst de passage en daar hangt een goedkope lantaarn. Diep van binnen komen verontrustende geluiden; huilen, schreeuwen, mekkeren, alsof ze middenin een verwaarloosd gekkenhuis zijn beland.
Zodra hun ogen aan het licht gewend raken, zien ze dat de gang niet zo kaal is als op eerste gezicht. Stukjes vlees en grote vlekken bloed besmeuren de muren en vloer, en diepe krassen zijn zichtbaar in de muren. De veldslag van het strand was ook hier gevochten, en misschien wordt het nog steeds gevochten. Naast het gemekker van achter in de grotten komen ook geluiden van metaal op metaal, en maniakaal gelach.
Bohairic kan niet goed inschatten vanuit welke richting de geluiden het luidst zijn en gaat naar links. Na dertig of zo stappen opent de tunnel in een grot dat waarschijnlijk als messhal diende. De lange tafels liggen op n na versplinterd op de vloer, lijken liggen overal door de kamer verspreid, in verschillende stadia van ontleden en consumptie. Aan de enige tafel zitten twee van de misvormde piraten, die met hongerige blikken naar de zuidwest hoek staren. Daar, in een kleine keuken, staat een derde mutant met koksmuts en een bloederige schort aan. Met een groot slagersmes bewerkt hij het lichaam van een slachtoffer.
Hij aarzelt geen moment en stuurde de vliegende hamer op een van de gasten af. Zodra zijn wapen wegvliegt rent Templeton achter het aan. Op volle snelheid rent hij op de kok af en de punten van zijn schild doorboort de gestoorde slager! Bloed spuugt uit de mond van de kok als hij van de vloer wordt getild en Templeton wacht op het zuur. Tot zijn verbazing duwt de kok zich schreeuwend van het schild af. Woedend haalt hij met mes en tanden uit naar de Genasi maar hij kan de bekwame vechter niet raken.
Sheler en Tin-a-Tin rennen de kamer ook in en beide vallen de nog zittende gasten aan. Achter hen heeft Hope zijn yumi vast en hij schiet ook op n van de gasten. De pijl dringt moeilijk zijn veranderde huid binnen en Tin-a-Tin heeft ook moeite met schade doen. Alleen de magische klauwen van Sheler laten grote wonden achter en alweer kan de piraat succesvol tegen het verlammende ijs vechten.
De gasten proberen terug te slaan maar moeten eerst van tafel. Terwijl ze al struikelend van de stoelen afkomen worden ze van alle kanten aangevallen. In de hoek spietst Templeton de kok tegen de tafel, en zowel hij als het eten begint te roken van tientallen kleine brandwonden zodra de kok in zuur verandert. Hope loopt rustig naar binnen en bergt zijn boog op terwijl de halflings en de vliegende hamer het opnemen tegen de woeste horecaklanten.
De magische klauwen van Sheler maken sushi van de voorste piraat en hij valt al smeltend naar achteren, op Tin-a-Tin. De spellthief moet bijna huilen van het brandend zuur en haar eigen aanval op de ander gast mislukt volledig. Met een stormloop maakt Templeton ook deze piraat van kant, en alweer krijgt Tin-a-Tin een volle lading zuur op haar af!
Terwijl Tin haar wonden probeert te verzorgen met haar nieuwe toverstokje gaat Hope de volgende tunnel verkennen. Tin weet nog niet helemaal de magie te temmen en de genezende kracht komt gepaard met gevaarlijke stroomstoten ze weet niet of ze moet huilen of lachen!
Zodra ze klaar is loopt iedereen langzamerhand richting Hope, die een paar meter verderop de gang onderzoekt.
Boze ogen bekijken de compagnie vanuit de schaduwen boven. Daar hangt Navesh Wyvernsting verstopt, eens bootsman op de Gladde Aal maar nu iets heel anders. Zure kwijl druipt van de hoektanden in zijn misvormde mond als hij naar het warm vlees beneden kijkt. Op het juiste moment laat hij zich vallen.
Hope schrikt wanneer iets op zijn rug landt en een kleine kukri in de holte achter zijn sleutelbeen steekt.
Kom eens hier, vleeszakje! fluistert het in zijn oor, Geef me een hap uit je lekker roze vlees!
Het beestje springt van zijn rug af en landt zachtjes op de vloer, waar het tussen zijn benen in rent. Het lijkt een kruising tussen een vliegende eekhoorn en een gremlin, maar met boze, slimme ogen en lange, wrede klauwen. Open wonden op zijn rug waar ribben doorgegroeid zijn maakt het beeld compleet. Hij steekt zijn kukri omhoog maar prikt alleen in Hope zn dij de familiejuwelen blijven gelukkig heel!
Achter Hope kijken Tin en Templeton verbaast naar Hope, die naar links en rechts hinkt. Dan zien ze het klein beestje, en ze komen meteen in actie.
Kom op, mensen! Hope wordt aangevallen!
Met Sheler achter hen hollen ze alle drie naar Hope toe. Het beestje probeert Hope weer te prikken en ze merken nu dat het nog steeds gouden pantoffels draagt. Het irreel detail vindt Sheler blijkbaar zo vreemd dat ze minder goed op haar aanval let. Het beestje kan haar makkelijk ontwijken. Tin prikt het mormel wel maar haar dolk komt niet door de rubberige huid heen. Templeton heeft geen problemen en zijn stekelschild verricht vreselijke schade aan het beestje, dat een hard gil van pijn laat. Net wanneer Hope met zijn bijl het beestje probeert af te maken krijgt de gil een antwoord.
******************************
|
|
 |
|
Aan het eind van de gang is er nog een grote ruimte, de grootste tot nog toe. Her en der hangen lantaarns van het plafond en overal hangen wapperende lappen zijde te drogen. Ongeveer honderd voet verderop staat een soort hagedis op twee poten. Met een oorverdovende brul komt het op Hope af. Binnen een paar seconden legt het de hele afstand af en dan springt het de lucht in. Alle ledematen eindigen in lange klauwen, en achter de poten zijn wrede, vlijmscherpe sikkelklauwen. Het pakt Hope met beide voorpoten vast en graaft met de sikkelklauwen op zijn buik in! De voorpoten laten diepe wonden in zijn schouders achter en de wrede klauwen in zijn buik laten nog ergere sporen achter. Voordat hij kan reageren, bijt het hem hard in de linkerschouder en dan schopt het zich weer van hem af. De grote barbaar wankelt maar staat nog, en de raptor kijkt hem met nieuw respect aan.
Lekker vlees! roept Navesh, en hij steekt Hope weer met zijn kukri in de rug! Dit is echt te veel, en de barbaar zakt tot zijn knien.
Templeton springt over Hope heen en valt de raptor aan. Hij prikt met zijn schild en blijft tussen de bewusteloze Hope en het beest in. Sheler steekt het mormel neer en ontwijkt zijn laatste bijt maar dan barst het lijkje open in een plas zuur, wat vooral op de benen van Hope valt. De drude kan alleen toekijken als het bijtend stof in zijn benen brandt.
Bohairic loenst naar het gevecht en kiest n van zijn laatste offensieve spreuken. Een gloeiende bal vuur verschijnt op de grond naast de raptor en schroeit zijn grijze huid. In het licht van het vuur wordt het beest volledig zichtbaar. Het is net zo lang als Templeton, met een bek vol naaldachtige tanden. Zijn rug wemelt van tentakels, en uit sommige tentakels druipt gele pus. Zijn klauwen zijn langer dan natuurlijk en zowel zijn voor als zijn achterpoten lijken extra buigzaam en rubberig.
Het brult weer en springt op Templeton af! De sikkelklauwen gaan weer voor de buik en laten grote scheurwonden achter. De Genasi moet zijn ogen dichtknijpen tegen de pijn terwijl het beest blijft aanvallen. De wrede tanden delven diep in zijn nek en schouder voordat hij het beest weg kan duwen! Hij spuugt bloed en pakt beide schilden vast.
Haal Hope weg! Snel! Dit hou ik niet lang vol!
Tin pakt Hope bij de voeten vast en trekt hem uit de weg. De raptor hapt naar Hope toe maar Templeton houdt hem tegen. Tin bekijkt haar grote vriend verbaasd.
Het bloeden is al gestopt!
Bohairic kijkt de raptor aan en denkt na, terwijl hij zijn vuurbal weer op het beest afstuurt.
Het blijft een reptiel! Verander het licht snel!
Templeton begrijpt hem onmiddellijk en gebruikt het metalen gedeelte van zijn schild om licht te doen flitsen in de ogen van het beest. Wanneer het moet knipperen, valt hij aan! Hij ziet Tin klaar en neemt een risico.
Kan jij het afleiden, Tin?
Tin springt voor hem en de Genasi stapt achteruit, met n hand al zoekend voor een potion aan zijn riem.
De halfling springt heen en weer voor de raptor, haar enige doel het ontwijken van zijn scherpe klauwen. Op n klauw na weet ze de klauwen te mijden, maar die ene rake klap is haar bijna te veel!
Sheler roept om Shaundakul en gooit een houtsplinter naar het beest toe. In de lucht verandert het splintertje in een grote speer en deze boort diep in de borst van de raptor! Het schreeuwt in pijn en glijdt bijna uit. Met n klauw trekt het de speer weer uit en het schudt zijn hoofd snel, verbaast dat het nog leeft!
Met een gil valt het Tin-a-Tin weer aan, om door haar bij Sheler te komen. Terwijl de kleine halfling de woeste aanvallen ontwijkt krijgt de raptor het weer met de vuurbal te maken, en een magic missile van Bohairic zijn toverstok. Templeton drinkt een potion en pakt zijn schilden weer goed vast, klaar voor een alles of niets aanval. Sheler komt ook dichterbij, want ook zij moet het gevecht in om het beest te stoppen! Tin-a-Tin leidt het weer af en haar vrienden vallen voor de laatste keer aan. De schilden van Templeton komen niet door de dikke huid van de raptor, maar een magische klauw van Sheler vindt de buik van het beest en haalt het open! De grote beest verandert snel in een plas zuur en Tin-a-Tin wordt weer verbrand! Ook Sheler loopt een aantal brandwonden op voordat ze wegkomt.
Middenin de tunnel gaat Tin op de grond zitten, en ze trekt meteen de genezende toverstok.
******************************
Tin heeft weer een love/hate relatie met het toverstokje maar uiteindelijk kan ze de schade repareren. Hope is inmiddels weer bijgekomen en staat met moeite weer op. Zijn getrokken gezicht is bijna grijs, maar de snijwonden zijn al gesloten. Niemand vraagt hoe dit werkt en Hope zegt het ook niet.
Nu dat ze zich beter voelt gaat Tin weer rondsnuffelen. Middenin een het groen stof ligt een paar gouden pantoffels en twee oorbellen alles wat overblijft van het mormel. Een spreukje laat haar zien dat die pantoffels magisch zijn en ze probeert meteen al de bekende trucjes van de kroegverhalen. Wonder boven wonderen slaagt ze er meteen in de pantoffels te identificeren je kunt daarmee aan muren en het plafond lopen! Haar tas is niet goed genoeg dicht om het uitgebreid te proberen en ze heeft meer aan haar springlaarzen ze geeft ze aan Bohairic.
Templeton staat een beetje onrustig aan zijn arm te krabben. De raptor had hem daar flink gebeten maar de wonden zijn genezen.
Tin verkent de enorme grot met de zijden. Ze leken meestal waardeloos, de meeste zaten onder het pus van waar de raptor langs ze had gelopen. Twee of drie zijn misschien nog te redden. Vier passages leiden van de grot vandaan; noordoost, noordwest, zuidoost en zuidwest. Zuidwest leidt naar het strand en zuidwest naar de grote ingang. Aan de noordkant staat een houtenkist met natte boeken er bovenop gelegd, open om te drogen. Ze zijn allemaal boeken over de natuur; dieren en planten van het Chult-oerwoud vooral. Daarnaast vindt ze een doosje met potions in. De helft van de flesjes zijn gebroken maar ze kan een aantal meenemen. Ze neemt een aantal boeken terug naar Bohairic en hoort verheven stemmen!
Blijf van me af, sukkels!
Dat was Templeton!
Wacht even! Hou je arm even stil! Waar ga je heen?
En dat waren Sheler en Bohairic.
Ze kwam terug de gang is als de Genasi naar de ingang liep, haastig en kwaad. Zijn linker voorarm was zwart, met botachtige stekels!
Wat is daar aan de hand? Gaat het goed met hem? zegt Tin.
Ik weet het niet, zegt Bohairic, hij had niks maar bleef krabben. Toen begon hij in zichzelf te mompelen en zijn arm vast te houden. Het ging van krabben naar iets anders, alsof hij iets plukte. Toen begon hij te vloeken en mompelen, stond hij op en heeft hij de muur geslagen! Wij kwamen meteen kijken en hij duwde ons weg; hij was boos, of bang, of beide. Ik zag de arm wel de huid was zwart en er staken stukjes scherp bot uit!
BOT? Tin pakt haar eigen voorarmen vast, rillingen lopen over haar hele lijf. Bot zoals op die dingen? Talonas tieten! Ze inspecteert haar eigen wonden maar ziet geen problemen.
Wij weten het ook niet, zegt Sheler, het zou wel dezelfde ziekte kunnen zijn, in een andere vorm. Hope zei ook dat de bijtwonden van die apen een beetje brandden. De ziekte moet in het speeksel zitten.
******************************
Templeton hing in het water. Hier kon hij alles zien, alles horen. Boven water was het steeds van die vervelende geluiden, die irritante lichten, het ergerlijke gemekker van zijn zogenaamde vrienden. Hij was er nog steeds pissig over. Bemoeizuchtige eikels! Ze vroegen gewoon om klappen! Wat in de naam van Talos en Umberlee was er met hem aan de hand?
Hij ging dieper de baai in, om te kijken of die gevoelens weg zouden gaan. Hij kwam even tot kalmte maar toen voelde hij een pijn in zijn voet. Woedend deed hij een koprol om te kijken wie hij moest terugpakken, maar niemand was er. Het zilt dreef weer naar beneden en op de bodem zag hij iets glimmen. Hij zwom dichterbij en zag een aantal glimmende, scherpe, ronde voorwerpen. Het leek een kapotte, zwarte parel en hij raapte de stukken op. Die sukkel van een tovenaar zou er misschien iets mee.
******************************
Weer bij elkaar, met Templeton blijkbaar afgeleid en minder boos, wordt zijn aandoening en de parelstukken bekeken. Een spreukje van Bohairic maakt de stukken weer n geheel, een zwarte parel van de grootte van twee vuisten. Van magie is er geen spoor, behalve wat er overal in het gebied nog uitstraalt.
******************************
Tin laat de twee deskundigen met Templeton en verkent de grot weer. De noordoost hoek ruikt sterk naar natte honden en ze loopt voorzichtig verder. Ze ziet een kleine grot met de lijken van drie of vier hondachtige beesten middenin de kamer liggen. Naast de lijken liggen ijzeren halsbanden aan kettingen die tot aan ringen in de muren reiken. Drie van de beesten liggen, aan kettingen vast, te ruzin over de overblijvende stukken vlees van hun kameraden. Ze hebben grote kaken en lappen vacht ontbreken aan hun lijf. Daaronder ligt lepreuze huid met wemelende tentakels. Tin zucht. Was er geen einde aan deze freaks? En waar was Vanthus, verdomme?
Simultaan springen de beesten op hun poten en ze kijken allemaal recht op haar. Ze rennen naar haar toe maar worden teruggetrokken door de ijzeren kettingen! Dan pelt de huid van hun hoofden naar achteren wat de schedel daaronder onthult. Tegelijk beginnen ze hard te janken met harde, hoge jammertonen. De combinatie van de vreselijke gezichten en afgrijselijke geluiden zou menig andere afschrikken, maar Tin-a-Tin heeft al heel wat meegemaakt. Ze mept een hond op de snuit met haar mes en loopt terug naar haar vrienden.
Jammer van die kettingen, h, schat?
******************************
|
|
 De groep staat in de gang te overleggen. Templeton staat uit de kring aan zijn arm te pulken. Bohairic heeft iets gevonden in n van die natuurboeken het klein mormel was misschien een phanaton, een ras van een fabelachtig eiland in het verre zuiden, the Isle of Dread.
|
| Plaats de muis boven het | | om detail informatie te zien. |
|
|
| Gepost door Jeff op 4 november 2007 om 23:10 uur. |
| Reacties van bezoekers (85 reacties) |
 Jacco
spannend
Gepost op 4 november 2007 om 23:16. |
 Jeff
Ik ga niets meer verklappen. Alleen een beetje zin kweken :)
Gepost op 4 november 2007 om 23:21. |
 Tuning
Gefeliciteerd, dat is gelukt ;-)
Gepost op 5 november 2007 om 9:27. |
Jeff
http://pietpaulusma.sbs6.nl/piets-blog-algemeen/superstorm-in-november.html
Heb je dit gezien? Da's spannend!
Gepost op 5 november 2007 om 20:19. |
Jacco
nou... maar tis weer rustig als het weekend is.
Misschien een spelertje minder omdattie weggewaait is?
wie woont er NAP technisch gezien het hoogste?
Gepost op 5 november 2007 om 21:49. |
Jeff
Als het maar niet op de 17e is :)
Gepost op 5 november 2007 om 22:00. |
Tuning
Stormig weer.... goede sfeer?
Gepost op 5 november 2007 om 23:46. |
 Johan
De 17e zit precies tussen de twee stormen in. Kunnen we dus prima spelen. Of ik heb dat weekdend nodig om mijn huis dicht te timmeren tegen de tweede storm... :-)
Gepost op 6 november 2007 om 9:57. |
 Vulridir Sr
Laten we eerst woensdag maar eens lekker los gaan. Even de handjes (beast claws) laten wapperen... :-D
Gepost op 6 november 2007 om 17:12. |
Jeff
Ja, kom maar lekker dichtbij...
MUHAHAHAHAHA!
Gepost op 6 november 2007 om 17:51. |
|
|
|
|
 |
Random insult |
|
|
|
| If it weren't for you, I'd enjoy our sex life. |
| |
 |
Agenda |
|
|
Er is geen speeldatum voor deze campagne
 |
Campagne Top 10 |
|
|
|
Populaire lokaties |
|
|
|
 |
Grou
76x gespeeld |
|
 |
St. Anna
16x gespeeld |
|
 |
Wytgaard
11x gespeeld |
|
 |
Leeuwarden
5x gespeeld |
|
 |
Grou & St. Anne
1x gespeeld |
|
| |
|
Overzicht gebruikers |
|
|
|
| Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien. |
|
 |
| |
|
