 |
Inhoud Storybook |
|
|
 |
Login |
|
|
 |
Registratie |
|
|
| Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen
achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan. |
|
 |
|
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | HOOFDSTUK 1: THERE IS NO HONOUR
| Oh, die Vanthus! Wat een boefje! | Gespeeld bij/in Grou op 25 jul 2007 |
|
| (reacties) |
 Templeton pakt een gouden ketting van de nek van het skelet en veegt het schoon. Hij houdt het onder een fakkel en draait het in zijn handen. Het lijkt op een stereotypisch oogmasker van een dief, dat je alleen in een poppenspel zou zien. Tin-a-Tin herkent het als het symbool van Mask, de God van de dieven.
Hartstikke mooi. zegt Templeton, In de verkoop, dan.
De zombies met de vreemde monden en tanden leveren geen schatten op en het groepje bereid zich snel voor om de tunnels verder te verkennen. De deuren aan de westkant, waar de zombies en priester vandaan kwamen, waren nog open. Tin-a-Tin en Templeton lopen voorop, met Sheler en Bohairic in het midden en Hope als hekkensluiter.
Het licht van de met spreuken gloeiende rotsen laat schaduwen dansen op de vochtige muren. Om ze heen is het weer helemaal stil. Alleen binnen de cirkel van licht leeft iets onder het eiland, zo stil is het. Zelfs de doffe golfgeluiden van het oosten zijn hier niet te horen. Vijf mensen ademen zachtjes in en uit, tien voeten zoeken veilige plekken om zo stil mogelijk stappen te zetten, en iedereen houdt een wapen vast. Rechts twee deuren, daarna een bocht met een klein deurtje, en om de hoek een donkere plas. Het water beweegt niet en in het licht zien ze vier pilaren alweer een kamer die uit de rots gegraven was. Templeton zet de lichten op de vloer neer en maakt een handgebaar wacht hier. Met een paar stenen zorgt hij ervoor dat het licht niet meer op de poel schijnt en hij knijpt zijn ogen eventjes dicht terwijl hij naar voren kruipt.
In het donker komen de temperatuurverschillen voor hem langzamerhand zichtbaar. Het water heeft n temperatuur en daarin is er niets te zien. Geen vissen, geen krabben helemaal niets. De rotsen en pilaren laten kleine temperatuurverschillen zien waarschijnlijk afkomstig uit de verschillende lagen schimmels en algen. En in de rotswand achter in de kamer, onder het water, is er iets interessants. Het lijkt een ingang, een paar meter onder het water. Hij kijkt alles nog een keer na en loopt voorzichtig het water in, zwaard onder het waterpeil, klaar om te prikken. De bodem valt snel weg en, wanneer het te diep werd, begint hij rustig vooruit te zwemmen.
Plotseling verandert het water om zich heen het wordt dikker, alsof hij in vla probeert te zwemmen. En het bijt! Zijn benen, zijn schouders en armen overal wordt hij geprikt. Hij valt het aan maar weet geen kern of andere doelwit te vinden. En dan wordt het eng. Hij begint zich duizelig te voelen, licht in het hoofd. Tegelijkertijd wordt het water om zich heen aanzienlijk warmer! Met zijn darkvision ziet hij honderden lichaampjes die zich allemaal met zijn bloed volzuigen! En wanneer ze vol zijn vallen ze er ook niet af, nee ze spuiten zijn bloed gewoon het water in, dat meer van de lichaampjes hem weten te vinden!
Razendsnel duikt hij de diepte in, al draaiend schudt hij de vieze dingen van zich af en dan zwemt hij onderwater terug - met de hongerige massa in zijn zog. Bohairic trapt het lichtje naar voren toe en meteen ziet hij het ding achter Templeton in het water glijden. Met een woord schiet hij een knetterend pijl energie op het af. De geur van ozon vult de tunnel, en het gloeiend pijltje verdwijnt in de massa. Wanneer Templeton uit het water komt is Sheler al klaar met haar wandelstok. Helaas heeft dit net zo weinig effect als het zwaard van Templeton.
Misschien vuur, zegt Bohairic, kijk even in mijn rugzak, Tin
Je hoeft me geen twee keer te vragen! zegt Tin, haar handen al diep in zijn tas!
Terwijl de kleverige massa Sheler aanvalt worden fakkels, olieflessen en vuurstenen tevoorschijn gehaald. Hope gaat achter de twee deuren kijken en begint met kisten te schuiven. Tin gooit olie op de vloer en Bohairic steekt een fakkel aan. Sheler schopt de zuigende zwerm van haar benen af en stapt achteruit. Zodra ze klaar is roept Bohairic NU! en steekt Templeton de olieplas in brand.
De bloedzuigers blijken niet zo snel buiten het water en komen midden in de vlammen terecht. De vlammen schieten omhoog en de glibberige beestjes beginnen te knappen door de hitte.
Het werkt! Ze kunnen niet tegen vuur! Meer olie! roept Bohairic. Hij pakt zijn deken, drenkt het in olie en gooit het bovenop de kokende massa. De vlammen laaien op en halen deze keer het plafond. De hele tunnel schijnt blauw en rood en Hope loopt de gloed weer binnen, een zware houten kist in zijn armen. Had iemand olie besteld?
Voordat de beestjes van onder de brandende deken kunnen glippen wordt er meer olie op het vuur gegoten. Dat blijkt genoeg en wanneer de vlammen weer doven blijft er alleen een barbecuelucht en een verschroeide deken over.
|
|
******************************************************************
Iedereen komt snel weer op adem en Tin-a-Tin ontdekt een slot op een deur. Het blijft niet lang gesloten en daarbinnen ontdekken ze enkele interessante voorwerpen. Een doos (vochtige) sigaren, en een soort eerstehulpdoos met magische, bloedstolpende verbanden en twee drankjes.
Met alles aan deze kant onderzocht en nog steeds geen spoor van Vanthus, gaat iedereen terug naar de kamer met het lijk en de krabben. Met de komst van hun licht duiken de overlevende krabben onder het water en snellen ze zich weg. De schrik zit er duidelijk nog in!
De westelijke deur opent zonder veel moeite en de surfgeluiden worden meteen luider. Dertig voet verderop zwellen donkere golven in de met zee-egels bedekte tunnel. Templeton en Sheler weten dat de paarse en oranje stekels heel scherp zijn, zelfs scherp genoeg om door leer te steken. Vaak zijn ze ook giftig. Templeton neemt weer zijn kans om in het warm water te duiken en gaat de boel verkennen. Door tunnels vol snel bewegend water weet hij van alle muren af te blijven. Na een tijdje door de tunnels zwemmen vindt hij een klein strandje, met in de rotswand een stevige deur. Ook vindt hij een tunnel waardoor het getij naar binnenstroomt. Hij verkent de nauwe tunnel totdat hij opeens weer in open zee zwemt! Hij laat zich naar boven drijven en kijkt om zich heen. Achter zich een klif, en aan de overkant de oranje lichten van de Schaduwkade wijk. Hij zwemt terug en licht de groep in.
Bohairic kijkt zijn spullen na, dat alles waterdicht is, en gebruikt een spreuk om als een otter te kunnen zwemmen. Hij neemt Sheler mee het water in en ontwijkt de stekende zee-egels met gemak. Tin-a-Tin gaat met Templeton mee, en Hope zwemt alleen, hekkensluiter weer. Halverwege zijn zwemtocht veranderen de stromingen en krijgt hij een paar stekels in de arm. Ze blijken inderdaad giftig te zijn, maar Hope is geen mietje.
De deur in de rots gaat niet zo makkelijk open en is van de andere kant vergrendeld en alleen met een combinatie architectuurkennis en ruwe spierkracht wordt het ingeslagen. Een walm bedorven lucht komt ze tegemoet. De donkere kamer achter de deur stinkt verschrikkelijk!
Gadver!
Shit!
Tempus!
Wat in ?
|
|
Gelukkig blijft iedereen koel en gaat niemand over zn nek! Tin-a-Tin brengt een lantaarn naar voren en verlicht de ruimte achter de gebroken deur. Middenin de kamer is een opgezwollen lijk, de bron van de helse stank. Waar het leren harnas het niet tegenhoudt is de donkere, verkleurde romp helemaal opgezwollen. Het ligt in een plas vochten die niemand wil aanraken. Hope en Templeton halen de deur uit de scharnieren en gooien het op de grond, dat er iets meer zeelucht naar binnen kan. Net zichtbaar op een bijna zwarte schouder van het lijk is een tatoeage een draak en een bloem. En in zijn rechterhand houdt het een brief vast.
|
|
 |
|
Shit. Die Vanthus is hier dus ook niet, zegt Tin-a-Tin.
Penkus, die naam komt me bekend voor zegt Bohairic.
Masterwork leather armour, 150 goudstukken mompelt Templeton, zijn vingers bezig met optellen.
De armour wordt er afgehaald en het lijkt scheurt open. De ribbenkast zakt in elkaar met een zucht wanneer de huid aan de leer blijft plakken. Al vloekend gooit de blauwe barbaar de dure leer in de zee, waar hij het probeert schoon te maken. Stukjes huid pellen eraf en spoelen aan op het strand.
Templeton houdt zich even bezig met het verwijderen van de ranzigste stukjes, dat hij het kan meenemen zonder dat iedereen zich misselijk voelt. In de iets-minder-stinkende kamer wordt er een zeer vakkundig gemaakte dolk in Penkus zn laars gevonden, en valt er een gouden ring van zijn koude, dode vinger af.
Tin-a-Tin zoekt alle hoeken en gaten af van het kamertje en ontdekt een verborgen scharnier. Verder zoeken en ze vindt ook een hendeltje. Iedereen moet buiten wachten terwijl ze op zoek gaat naar mogelijke vallen, en zodra ze weer binnen mogen komen staat Tin-a-Tin, vol trots, naast een open deur! Een drievoetbrede rotswand is uit de weg geschoven, en daarachter is een droge ruimte. De lucht is hier kurkdroog, vergeleken met de rest van het complex. Bijna muf, of stoffig. Het is misschien niet eens open geweest sinds de tijd van de beruchte smokkelaars van honderd jaar geleden.
Uitgedroogde spinnenwebdekens hangen van het plafond, en daarachter staan drie zeemanskisten.
Sloten! Hoera! roept Tin-a-Tin blij. Dan denk ik tenminste niet aan die stank!
Ze rust haar lantaarn op een van de kisten en gaat weer aan de slag. Zodra ze een slot gekraakt heeft, haalt Templeton het deksel omhoog en kijken ze allemaal naar binnen. Het blijken inderdaad schatkisten te zijn! De eerste zit vol koperen en zilveren munten. De tweede houdt tien zakjes vol goudstukken (inderdaad meer dan honderd jaar geleden geslagen) en twee zakjes met halfedelstenen. De derde houdt magische voorwerpen; flesjes toverdrankjes, een wand, en een kist van jade. Binnen het klein kistje rest een bruine edelsteen op een briefje. Op het briefje staat een boodschap: Wie dit steen breekt zal een dienaar van de Aarde commanderen. Wees voorzichtig het komt maar n keer en blijft slechts n minuut in onze wereld.
Wauw! Een steen om een elementair wezen op te roepen. Dit is krachtig magie, vrienden! kondigt Bohairic aan. Ik hou het in het doosje.
Alles wat makkelijk te tillen is verdwijnt in rugtassen. De rest wordt langzaam naar de overkant geslepen. De tunnel waar de bloedzuigers waren wordt toch nagekeken, maar na een voet of zes blijkt het helemaal ingestort te zijn.
******************************************************************************
Eindelijk klaar met het verkennen van de tunnels lopen ze terug richting het water.
We komen aan de noordkant van het eiland uit zegt Templeton.
Wacht s even! We kunnen toch gewoon op die touw klimmen. Word ik misschien een keer droog vanavond! antwoordt Hope.
Dat is ook zo! zegt Tin-a-Tin. Ze houdt haar lantaarn omhoog. Deze kant op, mensen!
Vreemd genoeg straalt er geen maanlicht door de schacht het lijkt op een of andere manier afgesloten te zijn. Op de vloer ligt ook wat een man! Nee, een lijk. Zijn zwarte leren jas komt heel bekend voor. Tin-a-Tin rolt het lijk dat ze het gezicht kan zien en duwt haar arm in haar mond! Met enorme ogen bijt ze hard in haar mouw om niet te gillen. Het lijk is Shefton, zijn keel doorgesneden, en onder zijn lijk is het bloederig hoofd van Big Jim!
Iemand heeft ook een briefje in zijn mond gepropt, vastgeniet op zijn kleine tandjes. Tin pakt het voorzichtig en leest het voor.
|
|
 |
|
Hij gaat dood. Hij gaat cht dood! zegt Tin-a-Tin, Ik zweer het!
Ze blijft mompelen, iets over ogen en lepels en heel veel pijn, terwijl Bohairic met het licht van de twee lantaarns het hoofd onderzoekt. Onder Shefton vindt hij het touw, en drie lege, beschadigde flessen waarschijnlijk waren het potions.
Bohairic staat weer op. Hij heeft niets gebeten tenminste, er zit geen bloed op zijn tanden.
Hij zwaait met een sleutel vast naar het luik en spreekt een woord. Niets lijkt te gebeuren.
Er moet iets zwaars op het luik zijn, anders had ik het kunnen openen.
Templeton biedt aan om door de tunnel te zwemmen en het luik van boven weer open te maken en rent weg.
Tien minuten later horen ze geluiden boven hun hoofden. Het wordt aanzienlijk lichter wanneer Templeton het luik openhaalt en iedereen voelt een frisse bries op het gezicht. De barbaar maakt het touw boven vast en laat het vallen. Hope snelt naar boven en straks staat iedereen weer boven, naast enkele kisten, een hoofd van een reuzenotter en de dode Shefton Rosk.
Templeton vertelt dat hij bijna aangevallen was door iets wat op een rog leek, maar ook kon spreken. Hij was te snel een zwemmer en het had hem voor lafaard uitgemaakt in de taal van de elementaire waterwezens, Aquan. Ook had het gezegd dat de Lotus Dragons de groep straks zouden pakken.
Dan vertelt hij dat hun boot kapotgeslagen is, en dat de rest van Jim op het strand ligt. Tin-a-Tin rent meteen naar het strand toe, de anderen vlak achter haar. Op het strand, naast een inderdaad kapotgeslagen boot, ligt Big Jim. Zijn flanken zijn bedekt met bijtwonden, maar het onthoofden was hier op strand gedaan; zijn nek hangt in een donkere plas.
Dat iemand zoiets zou kunnen doen zegt Sheler, Het is echt verschrikkelijk. Zij gaat op haar knien naast Jim en bidt dat Shaundakul hem kan begeleiden naar waar hij moet zijn. Tin-a-Tin pakt een stuk hout van de boot, loopt het strand op, en begint te graven. Haar vrienden helpen met graven en dan duikt de Genasi de zee weer in.
Ik regel een nieuwe boot even! roept hij, voordat hij onder de golven verdwijnt.
********************************************************************************
|
|
Een uur later zit iedereen in de achterkamer van de Inner Labyrinth. Met hun geleende boot konden ze tot bijna aan de deur varen. Ze hebben Shefton naar binnen gesmokkeld, over de straat lopen alsof hij gewoon een dronken vriend was. Daarna hebben ze al hun schatten naar binnen gesleept, en Templeton begint alles te tellen en op te delen. Bohairic stapt uit een tijdje en komt met een koffer vol chemicalin, flessen en kolven terug. Hij gaat aan de slag met het identificeren van de potions. Tin-a-Tin wil meteen op zoek gaan naar de Lotus Dragons, en Vanthus. Ze geeft uiteindelijk toe dat iedereen beter eerst moet slapen, uitrusten, voorbereiden, spreukjes leren en zo voort. Hope moet ook zijn wonden laten genezen; hij weigert een potion te drinken.
|
| Plaats de muis boven het | | om detail informatie te zien. |
|
|
| Gepost door Jeff op 26 juli 2007 om 16:19 uur. |
| Reacties van bezoekers (67 reacties) |
 Jeff
Ik moet nog wat xp toevoegen, en een verhaal schrijven. Volgende week verder of niet? Voorkeuren?
Gepost op 26 juli 2007 om 16:23. |
 Vulridir Sr
Als je dan toch Xp toe moet voegen.... doe mij er nog maar 371 dan... Kan ik meteen levelen.
Gepost op 26 juli 2007 om 22:34. |
 Jacco
Boefje??? BOEFJE"??? *IK WIL GROTERE CAPSTEKENS*
Gepost op 26 juli 2007 om 23:01. |
Jeff
Of zal ik het weghalen?
Gepost op 27 juli 2007 om 11:57. |
Jacco
Whahaha :D
Gepost op 27 juli 2007 om 13:21. |
Vulridir Sr
He Jeff. Ik mag dat soort graphics wel hahahaha
Tamelijk bruut voor de otter dat wel. Maar goed.... je hebt ook "Salm in a Tin" dus waarom geen Otter. Right Tin-a-Tin?!?!?!?!?!?!
Gepost op 28 juli 2007 om 1:16. |
Jacco
vandaag geen gebak voor marc
Gepost op 28 juli 2007 om 10:20. |
Jeff
Deel 1 van het verhaaltje. Vast vol foutjes :) Wat spelen we woensdag trouwens?
Gepost op 29 juli 2007 om 18:51. |
 Tuning
we spelen D&D ;-)
Gepost op 29 juli 2007 om 19:53. |
Jacco
Eh om even lullig te doen over woensdag.. Marc kon ook niet woensdag.. dus geen marc en geen eric is twee man niet aanwezig is geen D&D (kijkt sip hierzo)
Gepost op 29 juli 2007 om 20:21. |
|
|
|
|
 |
Fout spreekwoord |
|
|
|
| Wie van was was was geweest |
| |
 |
Agenda |
|
|
Er is geen speeldatum voor deze campagne
 |
Campagne Top 10 |
|
|
|
Populaire lokaties |
|
|
|
 |
Grou
76x gespeeld |
|
 |
St. Anna
16x gespeeld |
|
 |
Wytgaard
11x gespeeld |
|
 |
Leeuwarden
5x gespeeld |
|
 |
Grou & St. Anne
1x gespeeld |
|
| |
|
Overzicht gebruikers |
|
|
|
| Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien. |
|
 |
| |
|
