Inhoud Storybook
+ Hoofdstuk 7
- Hoofdstuk 6
6.1Een nieuwe uitdaging
6.2Vieze trogs!
6.3Meer vieze trogs!
  Loot
  10 day plan?
6.4Onder het eiland
6.5Slijmerige bende
6.6Gekke Henkie
6.7Roper Schmoper!
6.8Barbas
6.9Demonfish
  Golismorga
6.10Insecten? Bah!
6.11Behold!!!
6.12Meer tentakels? Bah!
6.13Tlalocs Crater
6.14Teamwork!
6.15De Ziggoerat
+ Hoofdstuk 5
+ Hoofdstuk 4
+ Hoofdstuk 3
+ Hoofdstuk 2
+ Hoofdstuk 1
 
Login
Loginnaam
Wachtwoord
 
 
Registratie
Wil je ook zelf nieuws-berichten, sage advice tips, forum berichten en nog veel meer kunnen achterlaten op deze site? Vraag dan hier een useraccount aan.
Registratie
HOMEPAGE | SAVAGE TIDE ADVENTURE PATH | HOOFDSTUK 6: THE LIGHTLESS DEPTHS
Kwaad of kwader? Aboleth of Illithid?Kwaad of kwader? Aboleth of Illithid?Gespeeld bij/in Leeuwarden op 29 dec 2010
(reacties)

Terwijl het eten wordt voorbereid, krijgt de groep het echte verhaal van Barbas.

"Ons gemeenschap leeft hier al honderden jaren in vrede, weggejaagd van de bovenwereld vanwege onze uiterlijk. Ontsnapte slaven? Ons? Niemand is ooit ontsnapt aan de Lords of Dread - en hoe zouden ze langs de schimmels zonder een schimmelkaars? Nee, wij wonen hier al heel lang alleen. Heel zelden krijgen we bezoek - van de holbewoners van boven. De trogs die hier wonen zijn afstammelingen van die trogs die ons hielpen toen we hier reisden. Jullie zijn ons eerste bezoek in jaren."

Vertram brengt de groep naar een grote kamer, die volgens hem is meestal gereserveerd voor de stadbijeenkomsten. De groep neemt plaats rond een grote tafel, en eten wordt verstrekt in de vorm van paddenstoelen en taai, zout vlees uit een monsterlijke duizendpoot. Zoete, sappige peren en ananas vormen een lekkere contrast, dankzij de bodemloze tas van Bohairic

Na de maaltijd, vouwt Vertram zijn handen op de tafel en leunt hij naar voren.

"Ik vrees voor de veiligheid van mijn mensen", begint hij zonder preambule.

"Voor vele generaties, hebben we in relatieve vrede geleefd met de troglodytes van de bovenste cavernes. Onlangs is één stam agressiever en oorlogszuchtiger geworden. Ik denk dat het de stam is die jullie tegenkwamen. Het labyrint en de Hook-Horrors hebben hun best gedaan om hen te ontmoedigen ons direct aan te vallen, maar de afgelopen jaren zijn veel gevaarlijker dan iemand zich kan herinneren. Reizen naar de bovengrotten is niet meer te doen. Ik geloof dat verandering naar Barbas komt. Ik heb stemmen gehoord, gefluister in de lucht, waarschuwing van vreselijke gebeurtenissen ... van iets dat roert in de diepten hieronder. We hebben gehoord dat monsters weer in de verboden grotten wonen, diep onder de aarde. Misschien zijn ze deze Lords waar jullie over spreken. In het gefluister en in mijn dromen, heb ik beelden gezien van mannen en vrouwen uit het land van licht, die zal komen naar Barbas om ons te bevrijden uit deze donkere tijden. Ik kan u heel weinig vertellen over hen die je zoekt, behalve om die verhalen door te vertellen die overgeleverd zijn aan ons, van voorbije generaties. "

"Onze voorouders leefden op het oppervlak, zoals u doet, en ze voerde oorlog met een grote stad van demonvissen diep onder het eiland. Onze mensen trok de oorlog tot een definitief einde door het neerwerpen van een traan van de God van de regen en stormen. Daar in de diepte stuurde het de wateren van de overstroomde grotten weg, en de geesten van de gevallen Ouden wachten nog steeds over deze regio. "

"Tegenwoordig heet het gewoon de Blauwe Gordijn"

"De aanwezigheid van onze voorouders houdt de wateren tegen, en zolang ze blijven bestaan, kunnen de demoonvissen niet terug. Toch geloof ik dat iets anders de leegte heeft gevuld die achtergelaten was door de vissen. Ik vrees dat wat verhuisd is naar de ruïnes van hun stad op zoek is naar hun verachtelijke geheimen... en als ze die ontdekken, kunnen zij een nog grotere bedreiging voor de bovenwereld worden. "

"Deze demon vis," vraagt Sam, "kun je ze beschrijven?"

Vertram leunt voorover verder, glimlachend cryptisch. "Ik kan het nog beter doen. Wilt u misschien een zien?"

"Je weet waar eentje is?" vraagt Bohairic, ongelovig. "Levend? '

"Ik laat dat voor u om te beslissen." antwoordt Vertram, "Ik haal een escort en we kunnen er direct heen. Het is maar een uur lopen."

Een halfuur later leidt Vertram hen weer door de stad, deze keer vergezeld door een aantal van zijn strijders. Overal waar de groep loopt door de stad, zien ze de bewoners zwijgend hun weinige bezittingen inpakken, en merken ze op velen uitingen van verdriet en angst.

Vertram zwaait naar zijn volk en kijkt droevig, "Ik heb besloten en het bericht doorgegeven. Nadat ik jullie naar de Grot van de Slapende God breng ben ik van plan om mijn volk te leiden tot hogere grotten, of misschien zelfs aan de oppervlakte. Barbas' tijd is voorbij. "

De hoofdman en zijn mannen leiden de groep terug door het doolhof met een kaars die zwart rook uitspuwt, en daarna langs een reeks smalle doorgangen. Na ongeveer een halve mijl, komen ze bij een andere grote grot. Aan de andere kant reikt de Blauwe Gordijn uit - tot aan de zestig meter hoge plafond. Over het oppervlak van het gordijn schemeren en flikkeren spookachtige Maztican krijgers. Net voorbij hen, geeft af en toe een luchtbelletje of zilveren flits de aanwezigheid van duizenden liters water aan, hun ontzagwekkend gewicht tegengehouden door de schil van energie. Op de vloer in het midden van de grot is een vreemd uitziende heuvel van steen in de vorm van een enorme, versteende vis.

 

************************************************************************************************

"Beschouw het beest!" Vertram wijst naar de enorme vis. "De duivelvis zelf! Kom, bewonder het! Plaats uw oor op zijn huid! Leer van het wat je kunt! "

Sam en Tin lopen voorzichtig naar de versteende vis toe, terwijl Bohairic aan zijn kin wrijft. Bohairic merkt op dat het Gordijn nauwelijks een kromming heeft over de hele breedte van de grot. Het zal dus tientallen mijlen in diameter zijn. Vertram blijft de vijf aankijken, zijn hoofd knikkend en zijn blik vol aanmoediging en trots. Het is, blijkbaar, "zijn" demonvis. Bohairic laat een reeks spreuken los op de stenen vis, en bevestigt zijn vermoedens. Het is een aberration, met giftige stoffen in zich, en met een aura van onheil.

“Deze kolos… het is een aboleth,” zegt de tovenaar. “Ze zijn een ras van zeer intelligente wezens, maar ook erg kwaad. Ze staan bekend om anderen tot slaaf te maken om hun verborgen steden te bouwen.”

Terwijl Bohairic haar in de gaten houdt met zijn blauwgloeiende ogen gaat Tin-a-Tin op het beest liggen. Ze legt haar oor op de steen en na een minuut kijkt ze plotseling omhoog,

“Het leeft,” zegt Tin, die haar oor tegen de stenen aboleth heeft gedrukt. “Ik hoor een hart kloppen.”

"Ja mevrouw - daarom noemden we het ook de Slapende God. Alhoewel, als wat Meester Bohairic zegt waar is, is het in de werkelijkheid inderdaad een Slapende Demoon." zegt Vertram.

"Vertram," zegt Bohairic, "Je slapende God is een aboleth en zo lang hij droog ligt zal hij versteend blijven. .."

"Daar doen we wat aan!" zegt Tin. Ze gebruikt meteen een spreuk om een plas olie voor de versteende aboleth te doen verschijnen, en de groep duwt het ding weg van het gloeiend Gordijn. Alleen Sam blijft waakzaam bij de ingang, kruisboog in de aanvalshouding en overal op alert.

Bohairic gaat door, "Als het wakker wordt zal het ons gelijk tot slaven maken met zijn duistere krachten, en de rest van jouw volk snel daarna. Het lijkt mij verstandig dat we..."

KRAKK!

Alle ogen kijken naar het geluid Templeton en Tin-a-Tin kijken naar hn voeten en houden hun handen achter de rug. Een stenen tentakel mist een uiteinde en een rubberachtige top van een tentakel hangt er slapjes uit.

"We kunnen jullie nergens alleen laten!" zegt Shamanilla. Haar speer blijft op de aboleth gericht en haar vleugels zijn breed verspreid.

"Nee, kijk, het doet niks!" zegt Tin, en ze prikt in de wond met haar dolk.

"Wacht eens even... " ze mompelt en zwaait even, "Dat voelt fijn! Wat gek!"

"Je hebt net een abjuration spreukje actief gezet, Tin" zegt Bohairic, "Wat is er aan de hand?".

"Ja, gejat van de aboleth. Het moet mijn gedachtes beschermen, alleen voelt het als wakker worden. Heel vreemd!"

Shamanilla en Bohairic wisselen blikken uit. "Daar hebben we het nog eens over, Tin. Eerst kunnen we dit beest beter vernietigen. Sorry Vertram!"

De Mongrelman haalt zijn schouders op, "Het is nog een teken dat wij hier weg moeten. Ik zal mijn volk nar boven brengen. Hij vertrekt met zijn twee bewakers en hun harige schouders hangen laag wanneer ze weglopen. De groep geeft ze een paar minuten en dan beginnen de sloopwerkzaamheden.

************************************************************************************************



Irgzid leidt de groep door tunnel naar tunnel totdat, ongeveer vijf uren later, de muren plotseling veranderen van ruw natuursteen in bewerkte wanden. Ingewikkelde hiërogliefen en mozaïeken van Maztikaanse ontwerp bedekken muren en plafond, en de gang opent na twintig meter in een immense, ondergelopen kamer. De muren van de vierkante kamer komen trapsgewijs samen en maken van de kamer een omgekeerde ziggurat, de top veertig voet boven het donkere water dat de ruimte vult tot aan de rand van de ingang. De vloer is een ruine van gebroken zuilen en kleine eilanden gebouwd in ongeveer dezelfde piramidale manier. In het centrum, een lijn van vernietigde zuilen en altaren steekt een paar voet boven het oppervlak en creert een geimproviseede brug die even onder het water verdwijnt en dan omhoog steekt naast een uitgang aan de overkant.

“En we zijn er!” zegt Irgzid, en hij spreidt zijn armen dramatisch open. “De Tempel van de Oudsten. Dit is waar mijn volk hun offers brachten en aan de Lords of Dread gaven. Wij moesten hier knielen en zij wachtten aan de overkant. Één van hen vloog hierheen en ontvouwde een zwarte doek op de grond. Het veranderde in een gat en hij haalde de schaduwparels eruit, nog steeds in hun omhulsels van het Zwarte Gal van de Aarde. Toen moesten de slaven op de doek staan en zij verdwenen in het gat. De Lord deed het weer dicht en vloog terug, transactie voltooid.

“Is dat alles?” zegt Templeton, “Dat had je ons een week geleden kunnen vertellen! Waar gingen ze naartoe, daarna? Hoe zien ze eruit? ”

"Zuid, en naar beneden," antwoordt Irgzid alsof dit vanzelfsprekend is. "Ik ben nog nooit verder dan deze kamer."

Sam kijkt ongelovig, “Dan ben je niet veel meer waard, hé?"

Irgzid's ogen worden groot, maar dan gooit hij zijn armen weer open. Hij kijkt naar het plafond en begint te schreeuwen,

" Vader, ik heb de helden gebracht! Wat wilt u van hen?”

Tenminste, dat probeert hij. De laatste woorden zijn volledig weggemoffeld, want Irgzid ligt onder Templeton met een hand om zijn mond.

Als de laatste echo van zijn eerste woord wegebt, verschijnt er een spookachtige gedaante over het water, boven op het andere platform. Het lijkt de vorm van een troglodiet te hebben, gekleed in de fetisjen van een sjamaan. Irgzid trilt, zijn ogen wild met religieuze ijver.

“Wij zijn de zielen van de gekwelden” zegt de figuur in de Draconic tong van de holbewoners, die alleen Bohairic en Shamanilla begrijpen.

"We zoeken bevrijding uit ons gevangenschap, en dus hebben we jullie hierheen geroepen. Alleen met de vernietiging van de zogenaamde Lords of Dread kunnen we vrede vinden. Die beesten hebben de oude stad van Golismorga eigen gemaakt. Daar werken ze aan hun sinistere plan om de oppervlakte in hun eigen beeld te hervormen. Om hun bedreiging een einde te maken moet Golismorga worden teruggegeven aan de zee. Het Cyan Gordijn moet worden vernietigd. "

********************************************************************************************

Bohairic kijkt de groep aan, skeptisch.

“Dat is geen spook. Mijn arcane sight laat me kleine overeenkomsten zien met illusiemagie – ik vermoed psioics, en dus een aboleth.”

De aandacht van de groep blijft nog even op Irgzid gericht - het spookje doet toch niet aggresief.

“Ik wist het!” zegt Templeton van de vloer, “Ik wist dat ‘ie niet te vertrouwen was. Niemand die zo erg stinkt is te vertrouwen! Het zijn net Bullywugs!”

“Dan sturen we hem terug naar z’n spookvrienden, zoals hij dat zo graag wil!” Sam trekt aan zijn snor en drukt zijn kruisboog tegen Irgzid zijn harde nek.

“Wacht even,” zegt Shamanilla, en ze ontvouwt haar regenboogvleugels. Licht in alle kleuren schittertom haar heen en ze lijkt ineens veel groter. Of was ze altijd zo’n majesteuze wezen? In een stem dat diep in de ruggengraat kruipt beantwoordt ze de sjamaan in dezelfde taal.

“Wij zijn geen pionnen zoals… dat.” Ze wijst de vastgeklemde, geknevelde troglodyte aan.

 Al het geluid in de buurt van Irgzid valt helemaal stil wanneer Sam een stiltespreuk oproept.

********************************************************************************

Bohairic kijkt toe als een chaotisch mengelmoes van aura’s naar de overkant vliegt – Tin-a-Tin. Tijd voor een afleidingsmanoeuvre. Hij laat zijn schouders even zakken en lijkt te zuchten. Hij stapt voorzichtig naar voren totdat hij zijn eigen gemompel kan horen,

“Stilte bij de vluchtweg. Fantastisch. En wat doet die gekke halfling nu…?”

Hij zoekt de aandacht van de oude troglodiet,

“Spook! Sjamaan, trog, geen trog… luister even. Wij praten graag maar houden niet van leugens. Handel eerlijk met ons en wij zullen eerlijk met u zijn. Verraad ons… ”

Hij kijkt naar waar Irgzid zijn armen uitsteken van onder Templeton en opent zijn handen.

“U bent aan zet, o waardige, mentale illusie.”

De sjamaan gaat op één knie en buigt zijn hoofd,
“U hebt gelijk. Het was onwaardig van mij om me zo te vermommen. Ik kan jullie soort niet altijd goed inschatten en wou jullie niet afschrikken. Mijn soort heeft ooit gestrijd tegen uw volk, ik weet niet wat overblijft in uw genetisch geheugen.  Ik zal eerlijk met jullie handelen. Ik vraag alleen dat jullie die Troglodyte zijn ogen afdekken – hij is onschuldig in dit en meende zijn voorouders te dienen.”

Bohairic wijst naar Templeton, naar Irgzid, en naar zijn ogen. Hij dekt zijn ogen af met zijn linkerhand en Templeton verplaatst zijn knie, waardoor Irgzid zijn hoofd net wat dichterbij de grond komt te liggen. Bohairic vangt de aandacht van Templeton en Sam, en wijst naar het spookbeeld. Hij laat zijn hand wiebelen en de twee knikken.

“Toe maar, spookbeeld!” zegt Bohairic, “De grote onthulling alstublieft.”

“Mevrouw de halfling, blijf waar u bent,” zegt het spookbeeld, en vanaf het plafond horen Shamanilla en Bohairic dat Tin-a-Tin een paar nieuwe scheldwoorden heeft opgepikt in Barbas. Tin heeft echter wel een enorme vorm waargenomen onder het water, door middel van haar arcane sight, en de magische kracht van het wezen doet haar toch even aarzelen. Ze vliegt een eindje terug en hoopt dat ze weer onzichtbaar is voor de bovennatuurlijke zintuigen van het spookje.

De sjamaan verandert in een wolkje, en daarna in een enorme vis met drie ogen bovenop elkaar, en vier lange tentakels die ergens achter het hoofd beginnen. Van neus tot staart is het makkelijk vijfentwintig voet lang, en het zweeft in de lucht alsof het daar zwemt. De bewegingen van de tentakels lijken vooral op het haar van Templeton.

“Ik ben, zoals jullie hadden geraden, aboleth. Deze heet N’glothnoru en eeuwen geleden waren aboleth de vorsten van dit eiland, zowel boven als beneden. Toen kwam mensen, en ze hebben de oppervlakte toegeëigend, alsof ze daar recht op hadden. Wij moesten ons verdedigen, en stappen ondernemen om ons land terug te winnen. Dus begon een oorlog. Helaas wonnen de mensen, met de macht van hun regengod, Tlaloc. Hij heeft het water van onze stad verdreven, en ons gestrand. Toen begon het Lange Dromen – in versteende vorm op water wacthen. Lang heeft onze stad, Golismorga, leeg gestaan. Totdat de Illithid, jullie Lords of Dread, het ontdekte. Erger nog, ze ontdekten de Ziggoerat van Holashner, en wat daarbinnen ligt.”

“Holashner? Wie is dat?” onderbreekt Shamanilla,

“De Honger Beneden,” zegt N’glothnoru, “een Onheil van Oudscher, of Elder Evil zoals jullie ze noemen. Wezens die bestaan sinds het begin van het begin, lang voor jullie zogenoemde goden. Wanneer Holashner reist langs zijn eindeloze pad onder de aarde, laat hij de zwarte gal van de aarde in zijn kielzog.  De Ziggoerat is een opslagplaats voor deze substantie, en dit gebruiken de Illithid om hun schaduwparels te maken.”

“En de Prins der Demonen? Wat is zijn rol?” vraagt Bohairic, “We hebben zijn gelijkenis gezien en zijn naam vaker gehoord, al fluisterend, tijdens onze reis.”

“Dat is inderdaad bijzonder. ” beantwoord N’glothnoru, “De Illithid aanbidden hem, en dat maakt ze apostaten, of renegaten, van hun eigen volk. Ik geloof dat hun Abyssaalse Heer hen de kennis heeft gegeven om de Parels te scheppen.”

Shamanilla wappert met haar vleugels en komt van de grond af. Het regenboogeffect dat haar omhult versterkt en de tempel om ze heen schittert in alle kleuren.

“De vraag blijft…” zegt Shamanilla, “Waarom moet het Cyaan Gordijn vernietigd worden? Waarom zouden we dat doen? Waarom doe jij dat niet? Mijn voorouders hebben jullie al een keer verslagen – waarom zouden wij dat tenietdoen? ”

Met elke vraag wordt haar stem harder, de toon dieper. De oppervlakte van het water trilt wanneer draconische ondertonen in haar stem duidelijk worden, en bij haar laatste vraag zijn er zelfs witte golftopjes in beweging. Of de aboleth onder de indruk is, blijft lastig te bepalen. Een aberratie is van aard al anders.

“De Illithid afmaken zal niet genoeg zijn. Als Golismorga weer onder water komt, zullen hun plannen permanent aan banden gelegd worden. Uiteraard heeft mijn volk hier ook wat aan – we zullen langzamerhand wakker worden en de stad weer innemen. Maar wij zijn een oud volk, en leven lang. We denken in millenia, niet in jaren, of eeuwen. Jullie zouden ons als onsterfelijk beschouwen. De tijd zien wij anders. Het kan zijn dat we ooit terug willen naar de oppervlakte, maar die dag komt niet tijdens jullie levens, en ook niet van jullie kleinkinderen. Ik wil alleen jullie aandacht richten op de dreiging van nu. Weet dat als jullie dit doen, en de Illithid terugkeren, mijn volk hen zal opwachten.

Waarom ik het niet doe? Ik lag hier, versteend, toen mensen hier een tempel bouwden om hun overwinning te vieren. Ik lag hier, versteend, toen de eerste illithid mij ontdekte. Toen kwamen er meer, en ze ontwaakten mij door de kamer te doen overlopen met water. Ze verzwakten mij op een of ander manier, en ze hebben mij eeuwenlang ondervraagd. Natuurlijk wil ik wraak op ze nemen. Ik wil ze allemaal dood hebben!”

De tentakels van het beeld wapperen woedend in de lucht, “Dat doel hebben wij gemeen. De Illithid sturen hun parels naar de oppervlakte – dat kan weinig goeds met zich meebrengen. De Illithid martelden mij en bezetten mijn stad. Beide neem ik ze kwalijk. Wij hebben doelen gemeen. Als jullie logisch kunnen nadenken, ligt er geen betere oplossing voor de hand.”

*************************************************************************************

Sam wuift de stilte weg met een reeks gebaren en vraagt wat er allemaal aan de hand is. Hij lijkt niet onder de indruk met het verhaal van de grote vis maar mompelt dat er vast wel wat te verkopen daar ligt.

“Even praktisch, visbeest, heb je een kaart van de stad? Waar vinden we die mind flayers? Waar is dit galspul? Waar is de ziggoerat?”

De stem van N’glothnoru weergalmt door al hun hoofden,

“Kaart? Ik begrijp niet… o natuurlijk, jij bedoelt gebouwen natuurlijk. Nee, Golismorga is geen mensenstad met alleen maar gebouwen, Golismorga is een levende plek. De ziggoerat is inderdaad een vast gebouw en ik kan jullie dat laten zien.”

Een beeld vult de ruimte, een chaotische tafareel dat moeilijk te begrijpen is. Het lijkt een koraalrif, en een berg gepulverde botten bedekt met slijm, en een emmer vol wormen tegelijk. Aan de ene kant staat een kleine ziggoerat, breed en gehurkt tussen de natte torens. Aan de overkant, dichter bij de andere wand, is een donker, rond litteken.

“Daar vinden jullie het anker van het Gordijn. Daar ligt de manier om de plannen van de Prins der Demonen te dwarsbomen. Het is direct verbonden aan Tlaloc, en jullie zullen het herkennen zodra jullie het zien.”

“En daar ligt de sleutel tot de gevangenis van duizenden aboleth, laten we dat niet vergeten.” Shamanilla gromt diep in haar keel, en de haren vliegen omhoog op de halzen van de mensen naast haar.

“U hebt gelijk, ik ben niets behalve eerlijk geweest. ” zegt N’glothnoru. “U hebt mijn woord dat geen enkele aboleth de oppervlakte lastig zal vallen terwijl jullie leven, en jullie kinderen, en hun kinderen ook, tot aan de zevende generatie.”

“Volgens mij is Irgzid bewusteloos,” zegt Templeton.

“Jullie hebben veel om over na te denken. Laat de troglodiet bij mij – ik zal hem mooie visioenen geven en dan terugsturen naar Barbas.”

De aboleth verandert weer in een troglodiet sjamaan en buigt zijn hoofd. Hij begint te bidden in Draconic, en kijkt naar waar Irgzid ligt met een barmhartige blik.

De groep vliegen naar zijn kant van het water, om het beeld heen, en verlaten de ruimte door een tunnel naar beneden.





KarakterSpelerXPInfo
Bohairic Tuning 650
Irgzid Uzeye Jeff 2.500
Sam Greenhand Vulridir Sr 650
Shamanilla Pake 650
Templeton Johan 650
Tin-a-Tin Jacco 650
Plaats de muis boven het om detail informatie te zien.

Gepost door Jeff op 21 januari 2011 om 12:54 uur.
Reacties van bezoekers (103 reacties)
JeffJeff

Piepklein stukje verhaal...


Gepost op 3 januari 2011 om 21:10.
TuningTuning

nice!Smile


Gepost op 3 januari 2011 om 21:31.
TuningTuning

kwaadst! (Tin-a-Tin zonder tanden? ;-))


Gepost op 3 januari 2011 om 21:32.
JohanJohan

Dat is alweer een heel eind schrijven. Leuk verhaal. Benieuwd hoe het verder gaat. :-)


Gepost op 3 januari 2011 om 21:47.
JohanJohan

Vooral het plaatje van de vis geeft aan hoe groot ze zijn. We kunnen toch niet 4000 van die beesten bevrijden? Dan kan je nooit meer ergens veilig zwemmen. :-)


Gepost op 3 januari 2011 om 21:48.
TuningTuning

Die beesten zijn echt enorm, maar je ziet ze daarmee toch ook van verre aankomen?

En wat zijn nou 4000 in de grote diepe blauwe zee?


Gepost op 3 januari 2011 om 22:21.
JaccoJacco

Wie biedt het meest?

 


Gepost op 3 januari 2011 om 22:27.
Vulridir SrVulridir Sr

Ik ben het met Jacco / Tin eens... Wie biedt het meest?
Iedereen heeft recht om te leven. Zonder "evil" geen "good" net zoals er geen "chaos" zonder "law".
En van pro deo avonturiers heb ik nog nooit gehoord. Loon naar werken. Reward to risk. Win-win situatie. Dat zijn meer mijn dingen.
Leuk om iemand te helpen. Maar zeker in high risk zaken is het toch zinvol om even te kijken of e.e.a. in balans is.
En kennis is 1 ding. Maar naast kennis en ervaring zijn er meer dingen. En kennis heeft waarde. Soms moet je het kopen. Maar zelfs dan kost het geld om kennis te vergaren, vast te leggen en niet te vergeten goed te bewaren.


Gepost op 4 januari 2011 om 21:26.
TuningTuning

Hebberts...

Kennis is zeker niet 1 ding, belachelijk... :-D

Maar wat willen jullie nu van een blutte Aboleth... Dat beest heeft niks, behalve misschien wat kennis.
We hebben nog mazzel dat hij ons niet kwaad gezind is!


Gepost op 4 januari 2011 om 21:49.
JeffJeff

Inderdaad een blutte Aboleth.

"Jullie verwachten ... geld? Wat .. interessante wezens zijn jullie. Onderweg naar beneden om af te rekenen met de zogenaamde Lords of Dread, krijgen jullie een tip waarmee je niet tegen een heleboel Illithid en Beholders hoeft te vechten. Om die tip serieus te nemen verwacht je dat een oude vis in een nepaquarium jullie geld gaat geven. Een vis uit een ras dat geen geld gebruikt. Aboleth hechten alleen waarde aan mentale kracht, creativiteit en prestaties. Als we goud nodig hebben is dat alleen om het als metaal te gebruiken. Als je die tip gebruikt bestaat de kans dat jullie ras binnen vijfduizend jaar weer om ruimte vecht met mijn volk. Als de Illithid slagen, bestaat jullie ras volgend jaar niet. Maak ze allemaal af, dan, maar zorg anders heel goed dat ze niet terug kunnen komen. En als dat niet lijkt te lukken, schrijf mijn inbreng niet af door racisme of vooroordelen. Wat is dom zonder slim?"


Gepost op 5 januari 2011 om 0:07.
Wie zegt wat?
Alleen bij een actieve campagne kun je (indien ingelogd) reacties achterlaten.
© 2003 pepijn
 
Fout spreekwoord
Gooi geen oude koeien in de sloot
 
Agenda
Er is geen speeldatum voor deze campagne
Campagne Top 10
Shackled City Adventure Path
204x gespeeld
Way of the Wicked
136x gespeeld
Savage Tide Adventure Path
109x gespeeld
Opa's campaign
63x gespeeld
Campagne Land van Amn
57x gespeeld
Storybook Hendrik
55x gespeeld
Campagne Channath
53x gespeeld
Kingmaker
49x gespeeld
The drow
43x gespeeld
Calimshan
40x gespeeld
 
Populaire lokaties
Grou
76x gespeeld
St. Anna
16x gespeeld
Wytgaard
11x gespeeld
Leeuwarden
5x gespeeld
Grou & St. Anne
1x gespeeld
 
Overzicht gebruikers
Klik hier als je een overzicht van alle geregistreerde gebruikers wilt zien.