Terwijl de herstelde Bohairic naar beneden vliegt om te kijken wat voor magisch iets hij daar ziet, bezigt Tin-a-Tin zich met het zoeken naar vallen bij de geheime ingang. Bohairic vliegt omhoog met een bleek gezicht en twee natte handschoenen.

"Het stinkt daarbeneden! Echt! En jij hebt mazzel dat je niet viel, Sheler - onder het water zijn er allemaal spiesen van bamboe, en er zit iets teerachtigs op de punten."

"Het is wel goed verdedigd hier - ik snap niet hoe ze uitgeroeid zijn," zegt Templeton.

"De anderen waren erger," zegt Hope, "Zo gaat het in het oerwoud. De sterkste wint altijd."

"Het zijn ook niet allemaal verdedigers, hoor," zegt Bohairic, "Dat schedelafscheurende schorpioenbeest was van de aanvallers. Het had zijn klauwen versierd met rakastaschedels."

"Akelig," zegt Sheler, "Zulke dingen horen niet te bestaan. Gelukkig kwamen wij langs!"

"Wat klink jij arrogant, Sheler! Is dat niet één van de zeven hoofdzondes?" zegt Tin-a-Tin.

"Arrogant? Natuurlijk niet, Tin-a-Tin. Ik geloof oprecht dat het gelukkig is dat wij hier langs zijn gekomen. Zo kunnen we onze heilige taak vervullen door zulke kwaadaardige monsters te bestrijden."

"ONZE taak?" zegt Hope met grote ogen, "Ik heb zo'n taak niet gekregen hoor. Ik heb mijn eigen redenen om hier te zijn."
"Dat je het anders rechtvaardigt neemt niet weg van het feit dat je goede daden verricht, Hope. " Sheler kijkt blij.

"Leuk dat jij bepaalt wat goed is, Sheler. Wie maakte jij nou een morele rechter?"

"Sssst!" zegt Tin-a-Tin, "Jullie kunnen later ruziën, bijvoorbeeld over een bier. Hou nu eens op - ik wil niet nog zo'n val af laten gaan!"

Een deel van de muur opent naar binnen en laat een gang zien die schuin naar beneden loopt. Een vreemde geur komt uit de schacht, deels schimmelig en deels barbecuevlees.

"Lekker fris!" zegt Tin, "Zijn we er klaar voor? Zal ik voorgaan? Dankjewel meneer, mevrouw..."

Wanneer niemand lacht haalt ze haar schouders op, "Saaie boerenkinkels!"

Een voor een lopen ze voorzichtig naar beneden. Tin loopt voorop, gevolgd door Sheler, met Hope en Templeton op afstand en Bohairic op wacht in de verticale schacht.

Na ongeveer honderd voet komen ze in een kamer terecht, een lange kamer met aan beide kanten drie hoge nissen. De muur tegenover de ingang is versierd met drie beelden, een jonge man, een oude man en in het midden een drakenhoofd dat de kamer insteekt. Een stenen tafel staat middenin de kamer.

Tin vliegt de kamer in en maakt snel een rondje, gevolgd door Sheler die voorzichtig de kamer rondloopt. Hope en Templeton blijven aan het begin van de kamer staan en nemen het in zich op. Achter hen zweeft Bohairic langzaam naar beneden. Sheler kijkt naar en vloer, dan omhoog, en dan weer naar beneden.

"Sta ik op een grilplaat?"

De vloer heeft inderdaad heel veel gaten in, en het plafond is inktzwart. Tin vliegt snel omhoog en strijkt haar vinger over het plafond.

"O jee...roet!"

"Die gezichten op de muur doen me aan het verhaal van Huehueteotl denken..." zegt Bohairic,
"...de Olman god van de tijd... en ook vuur. Soms komt hij als een boze oude man in een dorp aan, en kijkt hij hoe ze hem verwelkomen. Voelt hij zich welkom begint hij wat minder chagrijnig te worden. Soms verandert hij dan in een jonge man, en het dorpje viert dit door veel kleurrijke hagedissen, vogels en libelles te vangen en aan hem te geven. Hij zegt dan weer nee en ze hangen ze overal vrolijk op. Dan gaat hij als blije jongen weer weg... alleen weet ik niet hoe dat ons hier gaat helpen."

"Ja, volgens mij klopt hier iets niet," zegt Tin-a-Tin. Ze vliegt naar de mond van de draak en haalt een paar metalen staafjes en een spiegel uit haar rugtas.

"Hier zit iets..."

Templeton heeft zijn hoofd in één van de nissen en schrikt wanneer hij een klik hoort. Hij springt terug de kamer in, net voordat het plafond van de nis naar beneden knalt!

Een hoge stem komt van de buurt van de drakenmond, "Oeps."

Achter Templeton, aan de overkant van de kamer, knalt het plafond van een andere nis ook naar beneden. Beide zijn lange stenen blokken, en ze klimmen weer omhoog waar ze weer dienst doen als plafonds in de nissen.

Van achter de muren en het plafond weerklanken harde geluiden, alsof er een enorm uurwerk opgestart is. Erger nog, de stenen tafel en een deel van de vloer draaien om een geheime as. De tafel verdwijnt onder de vloer en wordt vervangen door een eng stenen beeld van een oude man. Ook dit standbeeld heeft schroeiplekken. Tin vliegt terug naar Templeton toe en kijkt of hij nog heel is terwijl Hope aankomt bij de ingang.

"En wat hebben jullie nu ontketend? Het klinkt als de Tempel van Gond hier! We zouden toch stil blijven?"

Alsof hem gelijk te geven valt de mond van het drakenhoofd open en ademt het vuur! De ontploffing weergalmt door de hele kamer en opeens is de lucht veranderd in een ware vuurzee! Hope springt terug de gang in en Templeton springt tegen de muur op zijn knieën met beide schilden voor hem. De anderen moeten het ontgelden en zijn opgelucht dat het vuur maar van korte duur is. Ze slaan de vlammen van hun kleren uit en kijken rond. De hele tijd kletteren de onzichtbare tandwielen door.

"TIN!" schreeuwt Templeton, "Wat heb je aangeraakt? En wat is dat voor eng beeldje?"

"Huehueteotl, denk ik." zegt Bohairic, "We hebben blijkbaar de juiste procedure niet gevolgd bij het binnenkomen."

"Hoei...wat nou? Als het zijn schuld is heb ik een oplossing! HA! Oplossing! Het werkte aan die golem..."

Hij gooit zijn rugtas op de grond en haalt vervolgens een handdoek eruit. Hij rolt het open, haalt er een keramiek flesje uit en gooit op het standbeeld af! Het flesje breekt op het hoofd van Huehueteotl en groen zuur begint aan zijn vorm te vreten. Een stinkende wolk vormt boven het standbeeld en de groep kijkt argwanend toe. Wanneer het standbeeld niet reageert halen ze weer adem... het is blijkbaar geen golem!

Bohairic vliegt naar de gang maar kan niet wegvliegen - een stenen muur is verschenen die de terugweg afsluit.

"Opgebrand of verplettert... bah! Tin-a-Tin - misschien kan je die mond saboteren? Voordat het weer..."

En dan gaat er weer een vuurbal af in de kamer!

"Dit kunnen we niet oneindig doorstaan!" zegt Sheler, en ze slaat haar smeulende mouw tegen de muur.

"En ik had weer gelijk over die grilplaat hé?"

"Rustig, Sheler," zegt Bohairic, "Volgens mij zag ik iets vreemds gebeuren bij dat standbeeld."

Tin gaat aan de slag met haar gereedschap, vliegend naast het hoofd en Bohairic vliegt naar het standbeeld toe. De anderen zoeken nar een andere uitweg of doorgang terwijl er links en rechts grote stenen willekeurig omlaag kletteren en weer omhoog gehesen worden. Hope gaat voor eentje staan, klaar om de ketting door te hakken mocht het weer omlaag komen.

Tin heeft het inmiddels door dat een ontvlambaar goedje uit de mond gespoten wordt, en Bohairic heeft een ontsteker gevonden in het achterwerk van Huehueteotl! Helaas is Tin haar arm te kort om bij de leidingen in het hoofd te komen en ze vliegt snel naar het met zuur beschadigd standbeeld toe. Nog altijd kletteren er zware kettingen achter de muren en staan Hope en Templeton klaar naast twee nissen.

Net wanneer Tin-a-Tin haar gereedschap zou gebruiken om de ontsteker te demonteren is het weer raak met het vuur. Een chemisch geur vult de kamer en een vlam ontpopt zich uit de achterwerk van de grijnzend Huehueteotl.

"VA-VOOM!!!"

Niet alleen Tin-a-Tin stond er niet op te wachten, want Hope en Bohairic hebben weer blaren opgelopen. Hun armen en gezichten zijn zwartgeblakerd en hun kleding smeult weer na. Bij Tin-a-Tin is het nog erger. Ze kan amper zien, haar handen trillen van de pijn en vervellen aan alle kanten. Sheler schiet haar te hulp en vult haar met positieve energie totdat haar wipers terug zijn en haar vingers weer werken.

"Dit is niet grappig meer!" zegt Tin, en ze verdubbelt haar inspanningen om de val te saboteren. Al snel komt ze erachter dat het meer tijd zal kosten dan ze had gehoopt. Ze draait zich om naar Bohairic en roept,

"Heb je een spreuk? Ik wil dat niet weer!"

Een steen valt in de nis naast haar en ze schrikt!

"Shit! De volgende kan het vuur zijn!"

Bohairic vliegt naast Tin-a-Tin,

"Ik heb een idee!"

Hij heeft een kleine spiegel al klaar in zijn handen en hij perst het tegen het uiteinde van de vlammenpijp. Hij mompelt een paar woorden en laat het los. De spiegel blijft er opgeplakt en Bohairic ademt hard uit. Hij kijkt naar Tin-a-Tin en Sheler,

"Duimen hé?"

"Ik ga toch uit de weg!" zegt Tin-a-Tin, en ze vliegt naar de nis aan haar linkerkant. De geur vult de kamer weer, maar wordt niet ontstoken!

"YES!" roept Tin.

"Goed werk, Bohairic" zegt Sheler, "Shaundakul heeft mijn gebed gehoord en jouw hersens een duwtje gegeven."

De tovenaar weet niet wat hij hierop moet zeggen en vliegt naar de drakenmond toe. Keer op keer wordt er gespoten methet gas, en telkens ontbrandt het niet. De mechanisme gaat dn over naar stenen op mensen proberen te droppen, en de stoere mannen grijpen hun kans.

Wanneer het rotsblok naast hem naar beneden valt springt Hope omhoog. Zijn bijl maakt een glimmende boog en snijdt in één keer door de ijzeren ketting! Met een knal komen alle rotsblokken tegelijk in de nissen terecht!

Sheler en Tin-a-Tin vliegen omhoog door de kettingruimte en kijken hun ogen bijna uit! Boven de kamer is een grote, ijzeren wiel met vier olifantachtige skeletten er aan vastgeketend. De olifanten lopen rondjes en blijkbaar is dit het aandrijfmechanisme vaar de val beneden. Een snelle zoekactie levert niets op. Achter de mond lopen verschillende leidingen door een muur, waar er waarschijnlijk een reservoir is van het brandbaar spul.

"En meer kan ik er niet van maken..." legt Tin-a-Tin uit wanneer ze allemaal weer beneden in de kamer zijn.

Hope en Templeton kijken elkaar aan.

"Het wordt weer een 'trek en duw aan alles' actie, dus. Dan beginnen we hier maar." zegt Templeton, "Help je even, Hope? Het lijkt zwaar... zelfs voor mij."

Hope grijnst, "Pas op voor het zuur - het vreet zo een gat in je mooie borstplaat!"

Het beeld van Huehueteotl lacht niet meer. Zijn gezicht is weggesmolten aan de linkerkant en hij lijkt heel eng. Het beeld rust op een rotsblok dat blijkt toch hol te zijn. Het draait om een as op vloerniveau en heeft drie standen; een tafel, een standbeeld, en een deurgang. De gang loopt schuin naar beneden de duisternis in.

Sorry, ik was een beetje ziek donderdag (en woensdagavond). Voel me nu weer wat beter gelukkig :-)

Ik ben erg benieuwd wat julie nu gaan doen. (Behalve drie reflex saves maken, natuurlijk)

Whohoo, level 10, thank you, thank you oh mighty gamemaster, now give me a bigger axe, mhuhuhahaha (of een adamantine breatplate :P )

uhm, die drie gasjes even splitten?

Zeg, Jacco - heb je een foto van die stoel waar je het over had?

jawel, naja..bijna.. ik maak de foto even en stuur hem dan naar je toe.

Je kwam zondag toch langs?

Yes !
Lvl 10... eens kijken wat ik nu allemaal erbij kan gaan doen...
Exalted strike +2 (good), damage reduction 5/magic,   bonus exalted feat, 1 4th lvl spell en 1 5th lvl spell erbij, Fort en Will elk 1 erbij, 1 puntje AC erbij van de monk, 1 puntje op attack erbij van de druid en nog wat skill points natuurlijk...

Mmm wat is het toch weer fijn... om  te zijn...

en volgens mij gaan alleen de spells nog niet omdat we nog niet gerust hebben. De rest wel toch... lieve lieve lieve DM....

Heb je haar toevallig op pdf? Ik wil even schrikken :-)