De kleine phanatons benaderen de helden voorzichtig. De kleine jagers applaudisseren en beginnen allemaal tegelijk in hun eigen taal te roepen. Het klinkt als een ruzie tussen twee blokfluiten en een zak vol blokjes hout.

"We komen in vrede en hebben geen kwade bedoelingen." begint Bohairic in Olman, "We wilden de teerputten bevrijden van die kwade Temauhti-tecuani, en we zochten jullie volk ook. Kunt u ons naar uw dorp brengen? "

"Ik eerste ranger Wicket," zegt één van de kleine mensjes die behoedzaam naar voren stapt, "Wij jullie veel bedanken voor dood grote beest maar niet naar dorp mogen brengen. Verboden is het."

"Het zal zeker verboden zijn voor wildvreemden, dat is zeer begrijpelijk. Ik zal ons even voorstellen. Die grote, sterke man heet Hope. Hij is sterker dan een krokodil en net zo taai..."

Wicket vertaalt en alle phanatons maken bewonderende geluiden. Dan haalt Hope een tand uit de mond van Temauhti-tecuani met alleen zijn spierkracht.

"Ooooo..."

"Deze kleine vrouw is Sheler, een druïde..."

Sheler laat sterretjes verschijnen om haar hoofd, en stuurt ze één voor één de bomen in.

"Oooo..."

"...en naast haar is Tin-a-Tin, die magie van boze monsters af kan pakken!"

Tin laat haar gymnastiek behendigheid zien en springt en rolt lachend heen en weer.

"Ooooo..."

"De lange, blauwe is Templeton. Hij is half water elemental en zo beschut als een gordeldier."

Templeton verdwijnt achter zijn schilden, springt tien voet de lucht in, en landt in een stekelige bal.

"Ooooo..."

"En ik heet Bohairic. In mijn taal betekent dat 'de geletterde' en ik ben magiër."

"Ooooo!"

De phanatons applaudisseren en dansen dat ze zulke grootheden kennen. Bohairic gaat door en nodigt ze uit om te gaan zitten. Hij vertelt een ingekorte versie van hoe ze de demonen in de Mistmoeras hebben verslagen, en hoe Farshore gedreigd is. Hij zegt dat ze de hulp van Zotzilaha hebben, en van de krijgers van Tanaroa. Hij legt uit dat de aanval eerst naar Farshore komt, maar dat de Kraken Society daarna heel waarschijnlijk ook de beroemde schatten van hun dorp willen stelen.

"We willen met jullie stamhoofd praten om snel een gezamenlijk plan te bedenken, dat we elkaar kunnen hulpen."

Hope springt van het hoofd af en presenteert de opgeschoonde tand aan Wicket,

"En dit is een teken van ons goedwil. Voor jullie."

Bohairic vertaalt en Ranger Wicket buigt voor Hope en accepteert de tand met aplomb. Tin-a-Tin graaft diep in haar rugtas en overhandigt een ketting van koraal, die ook blij geaccepteerd wordt. Toch twijfelt de Eerste Ranger of hij de taboe mag breken. Hope vraagt Bohairic om te vertalen, en biedt aan om met de Phanatons mee op jacht te gaan. Om de samenwerking meer te bevorderen, en te laten zien dat ze de stam alleen goede dingen kunnen brengen. Tin-a-Tin gebruikt een Fly spreukje en neemt de phanatons mee de lucht in. Ze springen van haar af en zweven weer naar beneden aan hun huidvleugels.

"Wieeeee! " "Joepieee!"

Het is moeilijk te zeggen of de kans om met de grote Hope te gaan jagen of de kans om met de kleine Tin te gaan vliegen doorslaggevend is, maar Eerste Ranger Wicket geeft uiteindelijk toe dat ze misschien toch wel het verstadigst zou zijn om met Chief Teketek te overleggen.

******************************************************************

Na een hapje gaat de groep richting de dorp van de phanatons. De reis duurt enkele dagen en door de hele reis praten de kleine wezens constant, met Bohairic gedwongen te vertalen. Vooral willen ze van alles weten over hun nieuwe helden; waar ze vandaan komen, waar ze naartoe gaan, wat voor monsters ze allemaal hebben verslagen, waar ze hun mooie kleren hebben gehaald, wat voor wapens ze allemaal hebben enzovoort. Zelfs de bovennatuurlijke geduld van Bohairic is hiermee op de proef gesteld, en op een gegeven moment moet hij redenen bedenken waarom hij niet kan praten. Zijn truc met elektriciteit komt goed van pas, want hij kan urenlang in stilte lopen, en zeggen dat hij stroom uit de lucht haalt. Af en toe een vonkje laten zien en iedereen is blij. Het wordt een spel voor de phanatons om op het juiste moment te kijken en een vonk te zien. Bohairic ontdekt dat hij met een vonkje om de twintig minuten, twee stille uren krijgt voordat er weer vragen opborrelen onder de kleine mormels.

Uiteindelijk , na tweeënhalve dag onophoudelijk vragen stellen, bereiken ze het dorpje van de phanatons. Het dorpje heeft al gehoord dat de helden onderweg waren, en ze worden luidruchtig en vrolijk onthaald. Iedereen krijgt een aantal bloemenkransjes en kettingen voordat ze officieel verwelkomd worden door Chief Teketek. Ze krijgen de kans om uit te rusten, en een boomhuis is voor hen al klaargemaakt. 's Avonds is er een groot feest met enorme schotels sappige vruchten en bijzonder lekkere insecten. Tin-a-Tin maakt er een punt van om álles te proberen, en geniet van de blik op Templeton zijn gezicht.

Tijdens het feest wil de Chief alles horen over hun heldendaden, en Wicket en zijn jagers voeren een toneelstukje op van het gevecht tegen Temauhti-tecuani. Na het eten, en het dansen, en nog meer eten neemt de Chief hen opzij. Ze gaan naar een hut hoog in de bomen en zitten in een cirkel tegen de muren. Een waterpijp gaat rond voor de liefhebber en de Chief vraagt wat ze van zijn volk willen.

De groep legt uit dat de Kraken Society, piraten en demonenaanbidders, Farshore komt aanvallen, en dat als Farshore zou vallen de demonen en piraten naar het binnenland zouden komen. Eerst zouden ze de Olman uitrooien, en uiteindelijk zouden de phanatons alleen staan.

"De Olman staan nu aan onze kant en we maken er één grote, gezamenlijke verdediging van. Nu komen we naar jullie toe. Wij vijf zijn machtig, maar we zijn maar vijf. Met de Olman van de zeven dorpen, en met jullie erbij, kunnen we dit eiland beschermen tegen de indringers."

Bohairic vult het verhaal aan met een Minor Image en zorgt er voor dat de vijand erg gemeen lijkt, en in zijn beelden vechten mensen, Olman en phanatons naast elkaar totdat ze uiteindelijk winnen. Hij legt uit dat de dankbaarheid niet alleen een deel van de loot van de aanvallers zou opleveren, maar ook lucratieve contacten met Farshore en de schepen die uiteindelijk van verre oorden naar het eiland zouden komen - geladen natuurlijk met mooie en magische dingen. Als voorbeeld schenkt de groep een aantal permanent gloeiende lichten aan Chief Teketek.

De combinatie feest, lekker eten, sterke verhalen, magie en waterpijp heeft de Chief overwonnen. Hij belooft 20 jagers naar Farshore te sturen, onder de commando van Wicket. Templeton fluistert in Bohairic zijn oor en de tovenaar vertaalt.

"Jullie zijn erg goed met het maken van vallen uit de natuurlijke omgeving, vermoed ik. Misschien zou dat ons ook goed helpen bij het opbouwen van de verdediging..."

Teketek knikt instemmend en belooft om zes van zijn beste valmakers mee te sturen naar Farshore.

"Wij helpen grote volks vechten demonen! Wij beloond door de Goden en door de grote volks!"

Bohairic schrijft snel een brief in Olman en Common, dat ze met zich mee kunnen nemen. Daarin staan vermeld alle afspraken.

"Er is nog één ding..." zegt Bohairic, "We hebben van een katachtige volk gehoord... kent u die ook?"

"Katvolk leefden in Jaguartempel," zegt Teketek, "Katvolk hielden van oorlog maken. Allemaal weg nu."

"Maar weet u waar dit tempel is?"

"Jazekers! Ik stuur jager met jullie mee. Is gevaarlijk... maar niet voor jullie! Heeheehee!"

"Prima! We vertrekken met de ochtendzon."

******************************************************************

De volgende ochtend staat er een jager klaar om hen naar de Jaguartempel te brengen. Het blijkt niet heel ver weg te zijn, iets minder dan een dag lopen uiteindelijk. De tempel zelf is een trappiramide, volgens Bohairic een ziggoerat, omringd door het groen van de oerwoud. Lange nissen langs de muren houden met moes bedekte standbeelden van mannen met jaguarhoofden. De groep cirkelen het gebouw eerst, en vinden geen andere ingang dan wat lijkt een natuurlijke gordijn van lianen en klimop die een opening bedekt, onderaan de zuidelijke muur. Wanneer ze teruglopen langs de oostkant van het gebouw valt Tin-a-Tin iets op; een glimp van iets wat beweegt, iets smaragdgroens. Ze signaleert gehaast om te stoppen en vliegt met een spreukje de lucht in. Haar dolk flitst in het zonlicht en verdwijnt in het kreupelhout. Een boos, sissend geluid komt uit het struikgewas en een enorme slang, groter dan een wagen, verrijst tussen de bladeren. Templeton springt gelijk de dichtstbijzijnde boom in, en de rest trekken ook hun wapens. De slang blijft op Tin gericht en begint een boom te klimmen, een boom met lang takken in de buurt van de vliegende spellthief.

"Laat het beest gewoon met rust!" roept Sheler, en ze rent langs de muur onder de slang heen. Bohairic en Hope lopen voorzichtig achter haar aan, gevolgd door Templeton. Wanneer die vier veilig om de hoek zijn, vliegt Tin-a-Tin ook weg; achter de piramide. De slang, boos, laat zich uit de boom vallen en begint zich achter de anderen aan te kronkelen. Wanneer Sheler om de hoek kijkt, op zoek nar Tin-a-Tin, ontvouwt de reuzenanaconda zich in een bliksemaanval op de kleine halfling. De mond van het beest is zo groot dat zelfs de behendige Sheler geen kant op kan, en grote tanden pakken haar been vast. De slang rolt gelijk weer op en Sheler verdwijnt tussen de groene lussen. Templeton steekt zijn hoofd om de hoek zodra Sheler haar hielen verdwijnen en weet niet wat hij ziet! Nog erger zijn de krakende geluiden die uit het groene massa komen.

"SHELER! Ik kom er aan!"

Ook Hope rent terug en samen met Templeton hakken en prikken ze in de grote slang. Bohairic komt zo snel mogelijk terug en loenst over zijn bril naar het tafereel. Hij vangt een glimp van een bruin teentje op en gebruikt een spreuk om iedereen te laten teleporteren. Hope schudt de magie van zich af en blijft met zijn bijl op de zware schubben hakken. Templeton laat zich naar de achterkant van de slang verplaatsen, waar hij voorzichtig op zoek gaat naar een zwakke plek. Sheler verdwijnt uit de verpletterende lussen en verschijnt op de zijkant van de piramide, waar ze gelijk een beschermend cocon over zich heen oproept.

Zonder prooi ontvouwt de slang zich weer, en zijn blik valt als eerst op Templeton. De grote mond daalt als een heipaal op hem af, maar toch weet hij het af te weren met zijn vaardig geplaatste schilden. Het hoofd kaatst van zijn gordeldierbeschutting af en slaat tegen een boom. Hope pakt gelijk zijn kans en hakt diep in de nek van het beest. Bloed sproeit uit tussen de schubben en het sist in schok en pijn. Zwaargewond en verslagen door dit vreemd, nieuw soort prooi, probeert het weg te kronkelen de bomen in. Hope en Templeton laten geen gewonde vijand achter zich, en maken de slang snel af.

"Stel je voor," legt Hope uit aan Sheler, "...dat we uit die piramide moeten rennen, gewond, en dat ding zit hier te wachten."

Zodra Tin-a-Tin terug vliegt loop een herstelde Sheler op haar af.

"Waarom? Waarom, Tin?"

"Aanval is de beste verdediging, en het beest hing echt te loeren!"

******************************************************************

De groep loopt, of vliegt, terug naar de dichtgegroeide ingang. Her en der liggen skeletten en achtergelaten wapens, vooral speren, maar het hout is al aangetast door alle regen. Tin vliegt naar beneden en neemt een kijkje onder de lianen. Lichtstralen van kapotte stukken muur en plafond verlichten de grote, open ruimte binnen de piramide. De muren zijn bedekt met fletse muurschilderijen en reliëfbeelden terwijl de middel van de ruimte gevuld is met een aantal stenen beelden van dieren die een centrale plateau lijken te verdedigen. De jaren hebben de standbeelden niet geraakt / het lijkt alsof de beeldhouwer net klaar is.

Tin haalt haar hoofd weer naar buiten en wenkt Bohairic dat hij moet kijken,

"Iets voor jou, Bo..."

Bohairic steekt zijn hoofd door de lianen en deinst gelijk weer terug, zijn hand voor zijn blauwgloeiende ogen.

"Woa! Dat is sterke magie, daar! Iedereen, denk erom, alles wat je ziet of raakt... kan wel illusie zijn. De centrale plateau, kolom, je ziet et straks wel...en al die standbeelden van dieren - het zijn allemaal bedekt met krachtige illusiemagie."

Tin-a-Tin oppert een spreuk en doet haar ogen dicht.

"Bo... met Blindsight is die pilar er niet..."

Bohairic gebruikt dezelfde spreuk en bevestigt dit, maar dan onderbreekt Tin hem ,

"Er liggen ook overal skeletten hierbinnen - ook zonder hoofden."

"Skeletten, zeg je? Ik kijk even of er ondoden aanwezig zijn in de ... Amenhotep! Oppassen mensen! Jij..."

Bohairic mompelt in een vreemde taal en zijn hand wrijft langs zijn familiar in een jaszak. Het zou de ondood detecterend spreukje van hem overnemen terwijl hij een tweede spreuk gebruikte. Hij loopt langzaam achteruit, weg van de groene gordijn,

"En... het is inderdaad kwaadaardig van..."
"Kwaak..." oppert zijn jaszak.
"Tin, kijk uit!"

Een rode mist condenseert in de lucht om de ingang heen en Tin-a-Tin gilt! Bloed sijpelt uit de poriën van haar benen en vliegt naar de mist toe. Ze kijkt verbouwereerd naar beneden, krijgt koude rillingen, en vliegt hard achteruit en omhoog. Een ketting van bloeddruppels glinstert in de lucht onder haar, en verdwijnt in de mist. Ze denkt dat ze heel even een schedelachtig hoofd zag in de vorm van de wolk.

Bohairic, heel dichtbij het ding, reageert als snelste. Hij snelt zich achteruit en gebruikt een spreuk om de bewegingen van de mist te vertragen.

"Gebruik zo breed mogelijke wapens, mensen - haalt het uit elkaar!"

Tin-a-Tin hangt boven de aanrennende krijgers en oppert een beschermspreukje. Ze kan niet ophouden met trillen, en voelt al verzwakt.

"Het zuigt je hele kracht uit!"

"Daar heb ik een middeltje tegen!" zegt Sheler, en ze klapt Templeton op de rug. Een warme gloed komt uit haar hand en hij voelt gelijk veiliger.

"Da's de lekkere magie, meisje. Toch, Hope?"

Hij wappert met zijn schilden in de mist en probeert het uit elkaar te verdrijven. Hope probeert dezelfde van de andere kant van de ingang, met alleen zijn brede bijl als waaier. Al snel zijn de twee nat van al het bloed.

"Monden dicht jongens!" roept Bohairic, het kan giftig zijn!

"Dan moet het snel!" roept Sheler, en ze klapt haar handen. Een gloeinde hamer verschijnt in de lucht voor haar en vliegt de mist in. Met een donderklap slaat de hamer neer op het kern van de mist, en het bloed spettert uit elkaar. De druïde zakt even in elkaar van de inspanning, voordat ze weer glimlacht. Ze zwaait naar de rode krijgers en water spoelt ze schoon.

"Krachtig spreukje, kost me... even... wat... maar ja - dan heb je ook wat."

ik ben drie keer per jaar jarig he

daarom zie ik er zo oud uit.

Waarom heet jij niet Opa dan? ;-)

Flinke inhaalslag daarzo :-D

woot, extra xp, thx!

Hij heet geen opa omdat hij op het naamgevende moment geen bril op had :-)
Dus die eer ging toen naar 'Opa'

Hmm, als we het over XP inhaal acties gaan hebben, dan zou templeton ook in aanmerking komen. Loopt ook wat XP achter en is toevallig ook net jarig...

taart welke jeff ook lust levert nog meer xp op.

Hmmmm....

Is hij niet tevreden met een extra level PrC, geen onafhankelijke parlementaire onderzoek naar de prerequisites, water breathing, 60'darkvision, swim speed, vliegende laarzen...

Genasi-level afkopen zijn was en keuze die je wat opleverde. Je had ook Genasi 1, Barbaar 1, Fighter 4, Armadillo 3 kunnen zijn. (Hoe zit het met je multiclass xp penalty trouwens, nu je mijn interesse opwekker...)

Dat Hope een spreuk moest weigeren en niet verder kon, heeft hem toen 1000xp gekost. Dat wou ik op een of andere manier later weer rondbreien. Sheler miste de eerste avond en haalde dat pas maanden later weer in met een herstelactie van mij. En stiekem wil ik dat iedereen op een gegeven moment een bepaalde level heeft, omdat ik dan zo min mogelijk moet aanpassen. Als jij erachter liep door een andere reden dan zelf een level afkopen, was je er al lang weer bij. Op je verjaardag bijvoorbeeld ;-)

Favoured class - Fighter. Mazzel!

Je moet het even updaten - Barbarian 1, Fighter 4, Armadillo 4 denk ik?

Ach ja, zeuren heb je nu eenmaal altijd. :-)
Moet je maar mee leren omgaan. :-)

Multi class penalty hebben we het in een ander hoofdstuk al over gehad en was toen goedgekeurd. Zelfde verhaal met favorite class fighter. :-)